Het is meer een "pensionadadorp" dan een bruisend strandleven. Het is hier uitgestorven, de stranden zijn leeg, veel oudjes op het terras...
Daar we hier zijn aangekomen op vrijdag middag en op maandag a.s. pas naar Fraser Island gaan moeten we ons hier toch twee hele dagen vermaken...
Sportief, dus maar fietsen gehuurd. Om lekker op ons gemak rond te touren en wat van "Hervey Bay" te zien.
.......Het fietsen was heerlijk en na twee maanden nog steeds niet verleerd. Je waagt hier wel je leven mee want aan fietsers zijn ze hier nog niet helemaal gewent. Zo'n helm is hier verplicht, maar niet charmant en heeeel erg warm....
sportieve jongens he???????? ..
Eindelijk maandag..... Fraser Island dag. ( van Reinier mochten we dit niet voorbij laten gaan dus bij deze .......)Om 7.45 worden we opgehaald bij onze camping voor "onze Hummerexperience"..... Een beetje decadent maar op aanraden van de receptiedamens. Aangezien het al een hele lange tijd droog is en dus niet geregend heeft (ook op Fraser) is het zand op dit moment erg zacht en eigenlijk niet begaanbaar. Zeker niet voor een 4 wd leek als ons...... dus hadden ze ons afgeraden een eigen wagen te huren en ipv daarvan met een ervaren chauffeur te gaan met auto's die op dit terrein thuishoren.
Het Fraser Island is het grootste zandeiland of te wel de grootste zandbank ter wereld. Het staat vanaf 1992 op de wereld erfgoedlijst. Nou moet je niet denken dat je overal zand ziet, (op de wegen wel !) maar in het binnenland alleen maar bossen en vegatatie.... Te midden van deze bossen heb je een 40 tal zoetwatermeren. Doordat dit zoete water door de grond omhoog gedrukt wordt kan de groene vegatatie overleven. Het eiland werdt vroeger gebruikt voor de houtkap. Maar na die houtkap is er gelukkig ook weer voldoende bijgeplant. Echter komen er nu bomen soorten voor die hier eigenlijk niet thuishoren...
Aangekomen op het eiland zijn we na 5 minuten vanaf de ferrie al blij dat we ons laten rijden. De wegen zijn echt allemaal zacht "mul" zand en je moet er echt ervaring voor hebben om erop te rijden. Anders heb je zeker meer dan een dag nodig om wat van het eiland te zien, want je gaat een stuk langzamer en zal zeker vast komen te staan.!
Onze eerste stop is op "Central Station", hier krijgen we een walk door de dichte vegatatie met uitleg over de bomen en over het leven op dit eiland vroeger. Na de "walk" worden we opgewacht met koffie en gebak; hoezo decadent?
Daarna door gereden naar seventy-five mile beach. Iedereen mag hier met zijn auto crossen op het strand, wat er ook gebeurt en niet zonder gevaren blijkt wel weer onderweg.
In de ontzettend heldere zee zie je de "stingray's" zo vanaf de kant in het ondiepe water liggen..... effe stoppen dus, om te kijken...
Zie hier het Maheno wreck op het strand bij laag water.....
Verder doorgereden naar " het Maheno Wreck". Het enorme wrak bestaat geheel uit ijzer. Het werdt vroeger gebruikt als cruise schip, is daarna tijdens de 1e wereld oorlog omgebouwd tot hospital. Waarna het wederom weer als cruise schip is verbouwd in een nog luxere uitvoering....
Vlak voor de 2e wereld oorlog is het opgekocht door de Japanners die toen alom de wereld ijzer en schroot opkochten, bleek later voor oorlogsdoeleinden. Tijdens het verschepen is het tercht gekomen in een cycloon en daarbij op Fraser eiland vastgelopen. Waar het nu nog ligt.
Het schip is 125 meter lang, met "toen" 6 dekken, waarvan er nu nog 3 boven het zand uitsteken. Enorm als je er langs loopt!
The collered pinnackles..... de gekleurde zandheuvels....
Daarna doorgereden naar de gekleurde zandheuvels. Door de jaren heen zijn deze heuvels met hun kleuringen gevormd door duinen die verschuiven en meren die verdrogen en verstuiven.
Tijdens lucnhtijd werden we getrakteerd op een heerlijk maal op het seventy-five mile beach. Met wijn en bier naar keuze.... weer decadent....
Hierna naar Eli creek. De langste zoetwaterkreek langs de oostkust. Deze pompt 4 miljoen liter water per uur de oceaan in. Heerlijk om in "pootje" te baden. Wel fris met een temperatuur van zo'n 15 a 17 graden. Ontzettend helder en zo om te drinken.
Nu hebben we wel zin in een duikje in het heerlijke "Lake Mc Kenzie". We moeten de zandweg op voor een bumpie rite, voor 30 minuten. Tijdens deze rit komen we toch nog in een "file" en blokkeerd een 4 x 4 de weg. Vastgelopen. Na wat heen en weer manouvreren, met wat hulp van buitenstaanders staat hij wat verder aan de kant en kunnen wij er in ieder geval voorbij ( zoeken jullie het zelf maar verder uit, hihi). Heerlijk toch als je gereden en alles voor je geregeld wordt.. Je wordt wel alle kanten opgegooid in de auto, maar het meer Mc Kenzie maakt alles weer goed.
Het is een van de grootste zoetwater meren. Zo blauw en zooooo helder. Op 2 1/2 meter diepte kan je nog de bodem zien.. geweldig gewoon... Het zand langs het meer is zo mooi wit en zacht dat ze hier zeggen dat je er zelfs je "sieraden' in schoon kunt maken.....
Het water is ongeveer 25 graadjes. We hebben er een uurtje in liggen dobberen.
Met als afsluiter van deze dag hebben we geproost met een heerlijk glas champagne en snacks....niet te overtreffen.....GEWELDIG!!!
De terugweg naar de ferrie is bijna nog erger. Door alle bussen (off road bussen) en onervaren rijders zijn er nog meer hobbels en kuilen bijgekomen. Ook hier weer iemand die vaststaat in het mulle zand.... het wordt nog lastig om op tijd de ferrie te halen.
maar ach.......ook op deze wegen mag je 80 ! km per uur en onze Jason trap dan ook effe het gas in om de laaste ferrie te halen... we zijn op tijd en gelukkig zaten wij in een Hummer en niet in een off road bus met zo'n 50 man.!
BEDANKT Jason, voor deze geweldige dag. Het was een echte Fraser experience.
Ziet er strak uit he? Thuis ook maar zo'n ding aanschaffen.....
...
We laten Hervey Bay voor wat het is en gaan verder naar de Sun Shine Coast.
Posts
Geen opmerkingen:
Een reactie posten