Allemaal bezoekjes.....

Nu we terug zijn in Nederland wil iedereen ons natuurlijk weer zien en met ons babbelen over hoe de reis was. Dat het allemaal zo snel is gegaan en wat is nou eigenlijk een anderhalf / twee jaar op een heel mensen leven. Nee, je gaat er echt heel anders tegen aan kijken.
Ons etentje bij de "oude" klant was echt heel erg gezellig en heel erg lekker.
De eer valt aan Annelies en Paul van Roemburg.
Twee hele lieve mensen die wij uit de Juffertijd kennen en die voor ons ook al "wel meer waren dan alleen" maar klant. Dus moesten deze "bloemenkinders" maar eens bij hun op visite.
Annelies had een heerlijk maal klaar gemaakt en onze vriend Paul weet daar zoals altijd wel een heerlijk wijntje bij te schenken.
Lekker babbelen over de reis en de landen waar we geweest zijn. Paul en Annelies zijn zelf ook door Australie en Nieuw Zeeland gereisd en weten dus wel waar we over praten...
Een heerlijke avond die veel te snel voorbij was.
Dus moeten we dat binnenkort nog maar eens over doen omdat we allemaal nog veel meer te vertellen hebben...


Nee, deze is niet van ons hoor. Mag alleen de fles even geven...
Door de week gaan we ieder onze eigen weg.
Het is en blijft moeilijk om niet samen naar het werk te gaan. Maar alles slijt zegt men, dus we wachten maar af.
Bren moet heel veel leren en heeft afgelopen week haar tweede examen van de ?? (weet niet hoeveel)gedaan en positief afgesloten. Super. Ik weet wel dat ze het kan. Het is en blijft een strevertje....
 Ze is er nog niet maar het komt allemaal wel goed.

Afgelopen zaterdag hadden we een feestje van een andere "oude" klant.
'Twee jaar geleden was John 50 geworden en gaf hij een tuinfeest. Nu was het de beurt aan zijn vrouw Irene. Ook Irene is 50 geworden en dus weer een reden voor een feestje in de tuin.
Leuk om ook hun weer eens te zien, buiten al het contact per mail of facebook.
En toen we daar in de tuin stonden, onder het zeil tegen de regen, hadden Bren en ik tegelijk een Deja vu . Alsof we weer twee jaar terug in de tijd waren op het eerste feestje in die tuin.
Alleen was het weer nu wat minder. Jammer maar het was wel heel gezellig.

Trotse Mama Simone met Jan Junior...
En gister was de klap op de vuurpijl...
Kent U Simone nog?! Onze vriendin uit Doorn  die ook een bloemenwinkel had.
Eerst in Utrecht en later in Doorn (aan huis).. Tijdens onze reis hadden we wel veel mailcontact met haar.
Het ging haar best wel goed af. Ze had naar eigen zeggen toch nog wel wat zakelike klanten van ons mee gepikt... Maar Nu is ze ermee gestopt...Geen bloemen meer voor haar.
In het jaar voordat we op reis gingen hebben we haar vriend Jan ontmoet.
Leuke gozer uit Houten. Appelkweker van beroep, met hun huis zo tussen de bomen in de boomgaard.
En moment dat wij van onze reis terugkwamen in Utrecht lag er een kaartje in de brievenbus van Jan en Simone...
Tja, wij geloofde het eerst ook niet maar het is toch gebeurt... Jan en Simone hebben een kleintje gekregen. Jan Junior. Lief klein kereltje.
Dus een reden om eens langs te gaan op kraamvisite.. En natuurlijk om eens effe lekker bij te beppen over onze reis en Simone haar zaak en alles er omheen.
Dat ze nu samen getrouwd en trotse vader en moeder kunnen zijn.

Scheetje he????
Moeder en de kleine maken het goed. Alles is gezond en de kleine heeft alle tenen en "lange" vingers.
Dat gaat vast en zeker een vlotte appelplukker worden.
En zo ziet u maar dat er in een tweetal jaar toch een hele hoop kan gebeuren.
Ik vond het in ieder geval leuk om die kleine frummel even de fles te geven. En nee, er komen geen gevoelens los om er zelf ook maar eentje te gaan maken... Wij houden het wel bij oefenen.
Maar voor Simone en Jan vinden we het fijn. Ze stralen van geluk....

En vandaag ?.....Is het gewoon weer de orde van de dag.
Ik ga straks naar de bloemenhandel en Bren zit alweer volop te leren bij de Rabobank. Op naar het volgende examen....

Hoera Bren heeft een baan.

Wie zegt dat er te weinig werk te krijgen is zit er helemaal naast.

Nog niet bij Randstad de deur uit of er word al gebelt vooreen sollicitatie gesprek.

Bij de Rabobank.Op de klantencontact service desk. Een opleiding intern bij de Rabo en dan aan de bak op het klantencontact centrum en op filialen van de banmk.

Pittige eerste weken staan haar te wachten met leren en examens.

Maar ja, je moet er wat voor over hebben.

Maar werk is er wel.

Haar eerste week zit erop. Met veel kennis maken, studie uren en nieuwe dingen ontdekken.

Het lijkt er een leuke baan,met veel potentie in de toekomst.

Nou i kben jaloers hoor. Ten eerste omdat ik haar nu niet meer aan het werk zie.Natuurlijk hebben we  's ávonds veel tegen elkaar te vertellen maar het is toch anders.

Je gaat nt meer samen naar het werk en alle dagen dat we samen waren, is het tijdens werk of vrije tijd, zijn in 1 klap veranderd.Nu gaat ieder zijn eigen weg naar het werk en dat voelt erg leeg.


Voor mij in ieder geval wel.
De komende 8 weken worden leren en stage en daarna word het hopelijk wat rustiger.
Bij de firma van Wijk is het in de bloemen leuk. Maar er zijn toch ook wel wat haken en ogen.
Allereerst blijft het leuk om met bloemen te werken.
Dat is iets wat ik en Bren van begin af aan hebben geleerd en dat toch in je bloed zit...
Maar het is ook arbeids intensief. Het sjouwen met de emmers, hele dagen staan en lopen, en dan nog eens de telefoontjes van (ja !) bloemisten die weer wat aan te merken hebben. En dat is nou precies hetgene waar we onze winkel voor gestopt zijn. Dat hele intensieve.
Maar gezellig is het wel met de "jongens van Putten".

We zullen wel zien hoe het zich ontwikkelt, in ieder geval voor de vakantie periode.

Maar voor Bren is het ook ontzettend aanpassen. De hele dag op je kont zitten is ook niet iets waar we beiden goed in zijn.
Ik ben in ieder geval wel erg trots op d'r. Ze heeft in korte tijd een baan en voldoende mogelijkheden om door te stomen in de toekomst. En bij een bank is toch ook niet zomaar iets. Zeker niet bij de bank die in de kredietcrisis haar eigen hoofd boven water heeft weten te houden zonder steun van de staat.
Nee,de Juffers komen er wel, al is het met vallen en op staan.

In ons huis is het bed eindelijk gearriveerd. We slapen in ieder geval niet meer op de grond.
Natuurlijk scheelt er nog wel wat aan de levering van het bed, maar dat zal Auping best wel veranderen.
De plantjes op het balkon staan er fleurig bij en het voelt steeds meer als ons eigen huis.
Ziggo heeft de aansluitingen gemaakt voor het internet en Tv. Dus we halen het "niet" tv kijken van de afgelopen 17 maanden wel weer in hoor...
Nou alleen nog even wat beter weer, zodat we wat meer van het balkon kunnen genieten.

Het terug zijn in Nederland valt toch zwaarder dan ik had verwacht. Natuurlijk het weer (eerst warm en nu pet weer)en het dragen van schoenen. Al weer eelt en zere tenen.
De slippers staan in de kast, jammer hoor....
En aan de andere kant voelt het aan alsof we hier alweer maanden aan het werk zijn.
We proberen het vakantie gevoel nog wel steeds vast te houden, maar dat blijkt in de praktijk nog wel eens tegen te vallen. Maar dan wijzen we elkaar er nogmaar eens op.

Morgen gaan we eens bij een "oude" klant van ons kijken en een happie eten.
Hoe zou dat zijn.? Ik weet het niet,maar erg gezellig zal het zeker worden.
Dus houd ons maar weer in de gaten via dit medium.....

Dagje fietsen Utrecht

Het is Hemelvaarts dag in Nederland...En gelukkig heel erg mooi weer.
Wij besluiten na het "klusweekend"  van daarvoor om vandaag maar eens helemaal niets te doen en een lekker stukje te gaan fietsen.... Een beetje ons eigen "oude" Utrecht verkennen.
Even de camera erbij pakken en eerst maar eens een paar foto's maken vanuit onze slaapkamer en vanaf het balkon.
Er is een grote drukte voor de deur van allerlei roeiverenigingen die in het water liggen... Prachtig gezicht...
Ook nog eens wat "monumentale" kotters die voorbij komen...Leuke plaatjes...


Het klusweekend  behangen en bij komen van de eerste week werken.!?
Onze eerste stop op de fiets is bij een van de bouwputten die Utrecht nu rijk is.
Die van het oude Muziekcentrum Vredenburg. Eindelijk is de vergunning er door en word er flink gebouwd om het nieuwe muziekcentrum en aangrenzende faciliteiten te bouwen...
Ook daarnaast waar de "Catharijnebaan" loopt word gebouwd. Hier gaat men de singel die jaren geleden gedempt is weer openen als gracht, mag wat kosten...!
Verders op de fiets naar de Domtoren en kerk. Vanuit onze slaapkamer in Bren haar "oude" huis konden we hem al zien pronken en nu vanuit deze slaapkamer hebben we ook weer een prachtig uitzicht. En tot op heden nog nooit in de toren geweest. Nu met dat mooie weer moesten we het maar eens proberen... Maar een rij dat er voor de deur staat. Een hele bus met Italianen en zo voorts. Dus wij besluiten het voor vandaag maar over te slaan en op een later tijdstip aan de 365 treden te wagen die de toren telt.

Wel nemen we een kijkje in het hofje dat binnen zich binnen de muren van de kerk bevind. Bloemen en kruiden staan in volle glorie en we halen ons hart op aan al die bloemenpracht. En denken bij het zien van deze tuin terug aan onze reis door Frankrijk en de tuinen van Arlez (van Vincent van Gogh) en de prachtige tuinen bij het Gouvernements huis  in Sydney. Leuk he?
En natuurlijk barst het ook hier van de toeristen... Jammer aan de ene kant, maar ook goed om te zien dat onze geschiedenis door vele andere culturen bekeken word.
We zitten een half uurtje in de tuin en vervolgen onze weg aan de andere zijde van de kerk waar nog een stuk van de oude stadsmuur te zien is... De mooie pandjes er omheen met scheve muren en gevels waar je naar kunt kijken en wegdromen naar de middeleeuwen...

We fietsen verder door de binnenstad, langs de grachten en schieten dan verder door de natuur in. Het landgoed Rhijnauwen bied heel veel groen en mooie fietspaden. Hier en daar stoppen we om een blik op Utrecht te werpen over de groene weiden... Ook nog eens grappige kleine huisjes die je zo nu en dan tegen komt. Van eentje neem ik gauw een foto. Dat lijkt net een "Hans en Grietje" huisje.

Via Bunnik naar Houten en dan via de land weggetjes weer terug naar Utrecht en het Merwede kanaal...
We hebben er een aardig ritje op zitten. Heerlijk genoten van het mooie weer en door het zien van de "oude" cultuur ook wel weer met wee moed terug gedacht aan onze lange reis en al die bouwkundige objecten in Australie en Nieuw Zeeland. Jammer dat het allemaal weer voorbij is. Negentien maanden gaan echt snel voorbij.
Maar Utrecht doet er niet aan onder. Ook hier zullen we best wel vaak (met camera) door heen gaan om cultuur te snuiven... En natuurlijk veel geld sparen om wie weet nog weer eens ergens naar toe te gaan.
De herinneringen zijn nog vers en goed om op te teren.

We wachten gewoon weer op een mooie dag om er op uit te gaan
en een lekker pilsje pakken op een van die gezellige terrasjes aan het water...