Kerstavond op Bambulo....

Kerstavond…

Eindelijk is het dan zover. Deze dag word het Kerstfeest gevierd. Onze pakjes ingepakt en ook nog maar even twee gedichten in het Engels gemaakt….. een voor Tatay(Nema's vader) en een voor Nena. De keuken is de hele dag al bezig met voor bereidingen en rond een uurtje of 12 gaat ook het mes in het varken…. Deze word ontdaan van ingewanden (daar word Bloody bloody van gemaakt) en er gaat een bamboe stok door kont en mond van het dier….

Het vuur opgestookt en het varken erboven gehangen om het langzaam te roosteren.

Het beest hangt een uurtje of 4 boven het vuur en krijgt een bruine harde korst en het vet druipt uit alle open gesprongen gleuven en gaten. Wij weten al hoe het smaakt. Een paar jaar geleden hebben we het al eens op de markt geprobeerd en er gelijk van genezen. Misschien  was dit toen niet helemaal gaar maar we vinden het wel best. Er word een klein buffet gemaakt dus er is genoeg ander spul om te eten.

De Lechenon......yammy

Om vijf uur in de middag moet het beginnen. Er lopen al wat werkers rond met hun familie en wij dan. Maar nog geen eten. Nee het word wat later… Oké….. Na anderhalf uur gaat het feest dan toch echt beginnen.  Eens openingsspeech door onze hostess Katarina met aansluit een gebed door de kok Connie. Dit in de Filippijnse  taal, maar goed… we bidden toch maar mee. Het varken word getoond en de keuken zet het buffet vol met gerechtjes. Inclusief drie grote schelen met rijst…..ahum…. O, ja er is ook kartoffel-salade dus wij nemen wel de aardappels in plaats van de kale rijst…. Het varken laten we zogezegd voor wat het is en storten ons op de andere gerechtjes…..

Op de foto voor de kerstboom

Nadat het eten is verorberd beginnen we met de spelletjes….

Allereerst worden de pakjes uitgedeeld…. Je moet met jouw gekochte pakketje in de kring gaan staan. Een iemand begint met dansen terwijl de rest (wij ook!) in het piepies een liedje zingt. En al dansend loop je dan met omwegen naar degene die je hebt getrokken. Deze pakt het cadeautje aan en is vervolgens aan de beurt om zijn pakketje al zingend weg te dansen…

En zo gaat het totdat ik aan de beurt ben. Nena is mijn slachtoffer en dansend ga ik langs haar om aan het einde van het liedje voor haar te staan. En dan moet ik uitleggen dat wij in Holland met de pakjes ook een rijm maken voor die persoon….OOOOOOO…. ik ga het voorlezen en ze moeten allemaal lachen… Die Nena staat een beetje voor paal. Maar dat mag ook wel een keertje… Wel op een grappige manier en niet te sadistisch, want daar moet je hier ook weer mee oppassen… Later is Bren ook aan de beurt en leest ook haar gedicht voor Tatay (de vader van Nena) op. Wederom word er flink gelachen en effe later zijn de pakjes op.

 Dan begint het spelletje; het “aloude” swaffelen met een aubergine…. Probeer met je aubergine al zwaaiend een bier dop over de streep te meppen. Eerst wil er niemand mee doen en ziet Nena het als een fiasco. Ik spring op en zeg dat we het dan maar moeten doen en daar sta ik dan tegen over de vier Zwitserse vrienden van Adi (je weet wel, die lui waar wij een huisje voor uit moesten)…..

Na veel gelach en gegier, vooral van onze piepies vriendinnen mep ik de bierdop als eerst over de streep….(Ja Rob, ik zie je commentaar al weer tegemoet onder de foto’s)

Maar krijg wel een mok gevuld met lekkernijen als winnaar. Ha.!

 

De tafel is gevuld.....eet smakelijk.

En zo word de hele avond gevuld met sketches en zang. Stomme dingen en ook wel wat leukere originelere optredens. Die van May Ann , Mey Mey en Anti als de “little ones” was erg grappig. Uncle had al zoveel bier op dat ie ook nog effe wilde zingen en gitaar spelen… Je begrijpt het al. Een heerlijke serenade…

De helft van de Filipijners was er al vandoor gegaan. En daar zaten wij dan met ons clubje. Rond een uur of elf vonden we het wel welletjes en gingen we terug naar de bungalows… Adi en Nena vonden het erg geslaagd, en wij hebben weer een beeld van een Kerstfeest zoals we het zelf niet zouden willen…Maar goed. Het schijnt hier er zo bij iedereen aan toe te gaan. Mij benieuwen hoe ze hier oud en nieuw vieren…

kadotjes uitdelen, Anti is een echte gangmaker met zingen..

De eerst Kerstdag was een beetje een troosteloze. Vooral omdat er hier niets aan gedaan word. De meeste mensen zijn wel vrij, maar de winkels zijn gewoon open en het leven gaat gewoon weer verder. Heel apart. Het personeel van Adi is allemaal vrij en het ontbijt gaat met horten en stoten en de lunch is erg karig…. We hebben afgesproken om ‘s avonds met zijn allen ergens te gaan uit eten, maar Adi en Nena zijn gesloopt. Dus gaan wij met ma zelf wel ergens naar toe… Zo zie je maar. Er zijn genoeg manieren om een resort te runnen. Wij kijken onze ogen uit dat het allemaal maar zo kan. Want eigenlijk kan het zo helemaal niet. Afwachten maar hoelang het goed gaat…..Misschien nemen de bewoners van dit land deze manier van zaken doen voor wat het is en gaat het wel lopen….. Maar als Europeaan zo rond de Kerst in een “Resort” te zitten? Ik denk het niet. We zullen vanavond zien waar we gaan eten, hoe het er daar aan toe gaat. Want je kan mij niet vertellen dat al de resorts hier hun personeel maar vrij geeft en tegen de gasten zegt dat ze het zelf maar uit moeten zoeken…!!!!

Merry Christmas……

NOAH en kerststallen

NOAH

Weer terug op het “bambulo” resort…

Het is de week voor de Kerstmis en we gaan nog maar eens richting de stad.

Voordat we daar naartoe gaan bezoeken we eerst NOAH.

NOAH staat voor Negros Oriental Arts and Heritage…. Een fabriekje waar ze met zo’n 200 werknemers allerlei producten maken met stenen en schelpen.

Mooie mozaïek figuren op juwelen dozen, dienbladen, onderzetters, plakkaten voor aan de muur en noem maar op. Zelfs hele tafelbladen ingelegd met stenen en schelpen.

We krijgen een rondleiding door de werkplaatsen en kunnen de heren en dames aan het werk zien. Vooral monnikenwerk. Heel veel geduld met het maken van de brons figuren, gelijmd op papier voorbeelden. Daarna het slijpen van de steentjes zodat ze in het bronzen figuurtje passen. Daarna gaat er een laag van een soort vernis over het kunstwerk en kan het gepolijst worden……Knap stukje werk. Als afsluiter natuurlijk een wandeling door de show room en maar hopen dat je er iets gaat kopen…… Misschien later, maar nu nog even niet.

Nee, we moeten de stad in om Kerstinkopen te doen. We hebben allemaal een lootje getrokken en moeten voor diegene een cadeautje kopen. En zie maar eens iets leuks te kopen voor 200 pesos… En dan moet je natuurlijk ook nog eens die persoon kennen. Want het personeel zit ook in de box met lootjes….

Bren heeft de vader van Nena; Tatay. Voor hem kopen we een pet met Von Dutch erop. Kan ie nog eens terugdenken aan die twee gezellige Hollanders die zich hier de pestpokken gewerkt hebben. En omdat hij altijd los geld in de zak heeft doen we er ook nog maar eens een portemonnee bij…..

Mar heeft Nena getrokken…. Voor haar gaan we een heel leuk winkeltje in wat zelf sieraden maakt. Mooie kettingen en armbanden. Van glas en steen.. Ook oorbellen en natuurlijk niets met het budget 200 maar we zoeken een mooi paar uit en doen het er maar mee. Het word erg leuk ingepakt en wij hebben onze cadeautjes binnen.

Voor moeders kopen we nog maar een sjaal. Krijgt ze ook wat op kerstavond.

Nog even wat dwalen in de stad. Op bezoek bij de Katharina kathedraal in Dumaguete city. Een van de mooiste kerken in deze omgeving. Een kerststal boven de ingang van de kerk.

Als we erin lopen zien we dat ze hier ook aan “Advent” doen. Er staat op het altaar een mooi grote (zij het van kunst) kerstkrans met viert grote kaarsen erop. Nena vertelde ons dat ze er hier niet aan doen, maar het blijkbaar toch anders. Na de kerk gaan we op weg terug naar huis.

De kerstboom bij Robinsons...

Op de terugweg vanuit de stad gaan we nog even langs bij het Pura Vida resort. Daar hebben ze verschillende Kerststallen staan. Het personeel houd ieder jaar een wedstrijd met kerststallen maken.. Dus staan er wel een stuk of 6 van die bouwwerken op het terrein. Wij hebben er een paar op de foto gezet om een impressie te geven.

Kerst word hier in de Piepies toch al heel anders gevierd dan bij ons…. De mensen houden een feest op Kerstavond. De familie komt bijeen. Lechenon (geroosterd varken) word geserveerd. Spelletjes gedaan en veel gedronken. En op eerste Kerstdag is het allemaal alweer vergeten omdat dan het gewone leven gewoon weer door gaat. De meeste winkels zijn gewoon open. Niet twee dagen van “vreten en drinken” zoals ze in Nederland doen.  Alles op die ene avond… Nou wij wachten het wel af hoe het er op Bambulo aan toe gaat over een dag of wat…verrassing!!!!!

De kerststallen bij Pura Vida....

Prettige Feestdagen...!!!!!

Voor iedereen die we vergeten zijn of geen geldig emailadres meer hebben......
Hier nog even onze kerstkaart.......



Groeten en een dikke zoen van Brenda en Marco

Hoera, Ma Kes.!

De laatste dagen zijn erg druk in het resort.
Wij zijn echt heel erg druk om onze keuken kasten af te gaan krijgen omdat mijn moeder deze zondag zal aankomen. Het is een hoop werk om het allemaal passend te krijgen want er is totaal niets recht in dit land. Zelf de muur waarlangs de kasten komen te staan  en de tafel erboven is op geen enkel punt gelijk.
Waardeloos, maar het moet maar. Met veel meten en twintig duizend keer passen maken we er toch iets heel moois van. Rollende deurtjes van plastic glas en kasten die ook nog eens kunnen rollen.
Alles voor dit edele stel. Maar goed, het ziet er gelikt uit en over ons geen kwaad woord te zeggen....
En.....wij zijn  op tijd klaar.
Die zondag middag eten we voor het eerst de lunch in het restaurant. De oven staat er en alle borden en glazen zijn in het restaurant. Hopelijk zijn ze er nu klaar voor..... Wij zijn er voorlopig wel effe klaar mee.....
Want over een paar uur komt Ma van Kesteren aangevlogen, dus wij pakken onze spullen in en vervolgen onze weg wederom naar het vliegveld.... Hier zijn  we net nog geweest om Pa en Ma van B weg te brengen en nu staan we hier al weer om de volgende moeder op te halen....


Het vliegtuig is geland, eindelijk. Nu maar wachten tot ze naar buiten komt.!
En ja hoor. Daar komt eindelijk het vliegtuig naar beneden. Kwartiertje te laat, maar dat moet dan maar. Hadden wij effe de tijd om een ijsje te eten....lekker.
In het roze in de rij die uit het vliegtuig komt. Deze keer kunnen we wel zien wie er uit het vliegtuig loopt.
Dat kon laatst helaas niet met Pa en Ma. Maar nu dus wel... En dan door de controle en daar staan we oog in oog. Alsof het net na Australie is maar alles met elkaar is dat alweer een maand of negen geleden.

Hallo...........daar ben ik..
De auto in en een leuk ritje door de stad opweg naar Bambulo. Niet om er te blijven maar om Martin en Claudien op te halen die ons verder brengen naar Thalatta Resort. Omdat de vriendjes van Adi komen...
Nou ja. Ook wel lekker voor ons. Want na al dat gestress van de laatste week is het voor ons best wel goed om een weekje helemaal niets te doen....

Het glas snijden, laatste loodjes...!
Thalata ontvangt ons met open armen. Deze week is het er niet zo druk en dat komt voor ons helemaal lekker uit. RUST.
Heerlijk eten. Heel veel vis. Eergister gegrilde Marlijn en gister een gegrilde Tonijn... effe afwachten wat vanavond weer brengt. Waarschijnlijk weer vis want we kunnen het erg goed vinden met de "chef"kok van dit resort. Prima vent met een goede smaak....
Ma komt ook een beetje tot rust. Zeer goede vlucht gehad en nu de tweede dag al wat meer gewend geraakt aan de warmte... Tja helaas nog steeds een lullige 35 graadjes hier....he?
.........
.....Nu een biertje aan de bar, en komt daar opeens de chef langs...
Vanochtend naar de markt geweest en heeft een hele mooie Maya Maya vis alleen voor ons mee genomen..
Dus vanavond weer een hele vis van zo'n anderhalf a twee kilo.... Kunnen we mooi met zijn drietjes van happen.... Heerlijke chocolade mouse als dessert.... Wat wil  een mens nog meer...tja....

Op de laaste dag in Bambulo nog effe een paar mooie plaatsjes van een mooie Libelle.
Morgen weer naar de markt van Zambuangita, want tja dat willen we ma natuurlijk ook laten zien...
Dus we komen de tijd wel door hoor.....Met ons geen medelijden....

Bijna Kerst.....

Ja, het schiet al aardig op hier in de Piepies….

Bijna Kerstmis…. En dat zullen we zien ook…

Bren en ik helpen Nena met het ophangen van een aantal verlichting strengen.

Mary Ann en Lilybeth berijden de kerstboom voor……

Door middel van mais afval…..De bladen die je van de mais haalt en eigenlijk weggooit.

Nou hier niet hoor. Je droogt die handel en dan lijm je er gewoon een bal of balletjes in en als je dan een kegel geraamte maakt van dun bamboe, dan kun je daar gewoon de plukken maisblad met ballen en al op vast maken….

Je hangt er nog wat strengen met lichtjes in en whalla….een Kerstboom. Eentje die niet uitvalt…. En je kunt em in elke gewenste kleur maken… Spuit je het maisblad maar.

De Kerstboom van Mais en ballen.....

En dan nog gekker… die Ronnie is echt heel creatief…. Die maakt van kokosnoot en bamboe een Josef en Maria…. Een stal en een kribbe…. Alleen het kindje Jesus is van plastic.. das nou weer jammer he? Maar het ziet er over het algemeen heel  kunstig uit…

En creatief is die gozer, ook met cement. Nena had ergens een muur gezien met decoratieve bomen erop gemaakt…. Nou dat kunnen ze hier ook wel hoor…. Dus de muur achter het restaurant krijgt aan de buitenzijde een bos gemetseld.. Later word de heleboel natuurlijk in de natuurlijke kleuren geverfd. Maar eerst de bomen en dan de rest…

Ronnie en zijn vrienden, in wording...

En wij?. Na de lichtjes en andere Kerst handel is Adi er eindelijk achter wat ie nou eigenlijk met zijn keuken indeling wil. Waar de machines komen en waar er ruimte is voor kasten. Want ja, je wilt toch ook de boel op kunnen bergen….

Komt dat effe mooi uit dat deze gozer “gouwe klauwen” heeft…. En dat wijfie van em ook…

Dus op papier een paar praktische kasten getekend en nu maar op pad voor het materiaal… Tja en meneer heeft ook nog eisen… Zo wil hij de deurtjes rollend hebben en niet met schanieren. Ja, die handel (rails e.d.) moet wel te krijgen zijn he?. Je bent hier in de Piepies en niet In Nederland. Maar goed. Na veel zoeken en vragen komen we dan toch in een winkeltje (stelt niets voor) wat in Aluluuminiummmmm handelt…En ook rails heeft met wieltjes erin verwerkt. Perfect, en dat in de Piepies…. Ook nog een soort Gamma die mooi hout verkoopt maar ook de kunststof panelen waar ze in Nederland broeikassen van maken. Nou, dat spul gebruiken wij voor de deurtjes…. Prachtig!. Ook nog eens wielen om onder de kasten te plaatsen. Tja want meneer wil sommige kasten kunnen  verrijden om er achter schoon te maken…..Of is het nou; er achter schoon TE LATEN maken…. Het zal het laatste wel zijn. Maar goed. We kunnen de materialen kopen en zijn op dit moment ontiegelijk druk om het maar op tijd af te hebben…. Hij had ons dit natuurlijk veel eerder kunnen laten maken, maar alles gaat hier of zijn “elvenendertigst” . En ook voor de buitenlander die hier al een paar jaar woont. Vraag me niet waarom, maar het is nou eenmaal zo. Wij hopen het hele spul voor zondag in elkaar geschroefd te hebben, want dan komt moeders van Kesteren de boel inspecteren…. Maar zo als het nu gaat, gaat dat wel lukken….

In ieder geval wat foto’s met de Kerstdeco’s en een paar impressies van de muur en de keuken…. Hoe het afloopt zien jullie binnenkort wel weer…. LATER….!!!

BAMBULO UPDATE......

Zo, nu hebben we even de tijd om jullie een update van het resort Bambulo te geven….

Vanaf het begin dat we hier aankwamen tot aan nu 5-12-2010.

Er is een heleboel gebeurt. Met het resort maar ook met ons…..

Tussendoor zijn we nog even naar het ziekenhuis geweest, je weet wel….. Dat verhaal van  de Dengue koorts.

Pa en ma die nog langs gekomen zijn en waarmee we totaal drie resorts bekeken hebben…..Druk, druk, druk……en erg gelachen en gezellig gehad.


Het stuk met de huisjes, nu nog rustig..

Mooie paden gemaakt van kleine steentjes met beton er tussen….

Het bamboe in het restaurant bijna allemaal voorzien van de decoratie, c.q. afwerking met het riet……

Wat een werk is dat zeg. Die jongens zitten hele dagen gehurkt met hun hamertje en hun spijkertjes…En natuurlijk een groot mes om het riet te snijden…

En als het dan allemaal klaar is met die decoratie van de bamboe komen wij weer voorbij om het te vernissen…

Daar zijn we nu ook bijna mee klaar. Het vernissen is een k…..baan maar je ziet wel verbetering dus doen we het niet voor niets…..

Al het bamboe glimt je tegemoet…

Ook het schilderen is zo goed als af.

Het restaurant aan de binnen en buiten zijde zit helemaal in de verf… Twee maal. De keuken is zo goed als af…. Adriaan en Nena zijn op dit moment in Cebu om de laatste machines te kopen om in de keuken te plaatsen… Snijmachine, koffiemachine, gehaktmolen enz, enz,.

Het "decoreren" van de bamboe omheiningen...Heel veel geduld..!

In de tuin hebben we ook het een en ander aan planten aangepast en ook nog eens wat planten in het restaurant geplant. Om het allemaal een leuke uitstraling te geven…

De rivier is redelijk schoon maar moet veel bijgehouden worden om weer niet helemaal dicht te slibben met allemaal rommel. Die jongens van de tuin hebben het er maar druk mee. En dan ook nog eens een keer per week het gras knippen en iedere dag water geven….

Even op de gevoelige plaat met de harde werkers....hahaha, veel lol...

Daarnaast hebben we ook nog eens foto’s gemaakt van de kamers…. Die later op de webpagina van Bambulo geplaatst gaan worden om een indruk te geven van de kamers. En nou maar hopen dat het gaat lopen…..

Wij wachten in ieder geval met smart op het moment dat we voor het eerst in het restaurant gaan eten en dat er daar in de keuken gekookt gaat worden….. Dat het allemaal niet voor niets is geweest, maar echt werkelijkheid gaat worden….

Want op dit moment zien we er nog weinig van komen. De luitjes hier doen wel of ze druk zijn, maar intussen zijn de werkers en Bren en ik degene die de kar trekken…. Claudine maakt zich sterk met het schoonmaken van de keuken en Martin drukt zich liever overal tussenuit en probeert zich er zo weinig mogelijk mee te bemoeien. Dus……afwachten hoe het allemaal gaat lopen hier.

Even optimistisch blijven he?...."Soon" is een breed bergip.

En dan als klap op de vuurpijl komen hier ook nog eens een aantal “vrienden” van Adi op visite. Op precies hetzelfde moment als mijn moeder…. Hebben wij uit “nood” maar een paar daagjes Thalatta geboekt. (ja die tent waar we ook met Hans en Bettie gezeten hebben).

Het is dan de bedoeling om de Kerst en Oud en Nieuw hier te vieren….. En daarna zien we wel weer verder…… 2010 is bijna voorbij en het is voor ons toch wel een apart jaar geweest, zo. Met het reizen en ontmoeten van al die mensen en nieuwe vrienden…….Maar ik zou het zo weer over doen…….Allemaal…!!!!

Alweer afscheid van Pa en Ma

Afscheid alweer! Wat gaat de tijd toch ontzettend snel.
Voor je het weet is er alweer een kleine vier weken  voorbij.
Het was nog maar net dat ze met het vliegtuig naar beneden kwamen, begin november.
En nu, alweer begin december zit het er weer op.
Tja. De tijd vliegt echt.

Maar we hebben wel een hele leuke tijd gehad.
Deze luitjes hebben toch wel heel wat van dit deel van de Piepies gezien...
Zonder dat ze het zelf eigenlijk door hebben gehad.

Twee hele mooie resorts gezien, en natuurlijk dit "resort" in opbouw....
En dat is natuurlijk niet de luxe'te maar wel leuk om het te zien. Hoe de Piepies leven en wonen.
Hoe de minder betaalden hier zelfs zichzelf in de rivier staan te wassen en hun kleding boenen....
Tja, dan moet je er toch wel effe aan denken hoe goed we het thuis hebben....

Ook als je hoort wat de meisjes in de resorts verdienen.... Natuurlijk voor hier een aardig bedrag, maar als je dan in een wat luxere winkel gaat kijken kun je begrijpen dat deze  mensen daar niet zullen en kunnen kopen. Allemaal veel te duur en meer gericht op de vakantieganger en de buitenlander die hier woont. En natuurlijk de Piepies die wel goed verdienen.Wat er trouwens steeds meer worden.

Nee, ze  hebben genoeg gezien en meegemaakt.

Zeker lekker gegeten in de mooie resorts en de meeste keren bij Adi en Nena ook.

Maar daar scheelde het nog wel eens aan. Het is te hopen dat het straks beter gaat in het nieuwe restaurant.

De stad gezien, met de parade.... (Bedankt Rob ....chauffeur van van Wijk bloemenhandel voor de leuke commentaren bij de foto's... Wij hebben in een  deuk gelegen....).

Tja Bettie en Hans. Het mag dan wel geen Australie zijn. De Piepies hebben genoeg te bieden...

En als wij hier ook nog eens een leuke baan kunnen vinden komen jullie maar weer lekker terug.....voor een maand of wat...

Wij hebben in ieder geval van jullie genoten en weer lekker bij gebabbeld...skype kan niet alles...

Gelukkig inmiddels weer heel huids thuis.....

Bedankt en we missen jullie wel een beeetje hoor........XXXXXXXXXX 

 

Bye bye.............

De markt en de fiesta..een echte must do!!!

En zeker een ding wat je gezien moet hebben...is de Malatapy markt. Een wekelijkse markt waar de lokale hun producten aan de man proberen te brengen.... En waar je de toerist er zo tussen uit pakt... Bren en ik zijn er al meerdere malen geweest, maar voor Bettie en Hans is het iets heel nieuws..
Het weer zit mee.... Het zonnetje schijnt en pa en moe kijken hun ogen uit. Stalletjes met groente en fruit.. maar ook de slager en veel gedroogde vis. Verse vis en Ginnymousse.... Een brij gemaakt van hele kleine visjes. Die visjes stoppen ze in een ton met azijn en suiker. Wat zze dan een aantal weken laten gisten. En dan als een lekkernij opeten.....Vooral met een banaan erin dopen en dan oppeuzelen... Ik heb het ook geprobeert, maar dat was ook wel voor het laatst.
Een hele zoute bek, en je proeft het voor 3 uur lang...Gatver. Maar ja, als je het niet probeert weet je het niet.....

Kijken naar de lantaarns gemaakt van schelpen.......
En dan als klapstuk, kijken naar het speenvarken aan het spit...  Maar helaas, het speenvarken lag al gebraden op de tafel en het spit was al opgeruimd. En alleen al de geur deed Hans en Bettie besluiten niet van deze lekkernij te proeven... Ook wij passen ervoor.... We hebben dit al eens geproefd. De gemiddelde Piepie vind het lekker, maar zo hebben we allemaal onze eigen dingetjes.....

Verder op de markt kijken we ook nog naar het verhandelen van biggetjes en grotere varkens. Koeien en stieren en heel veel kippen... En dat word allemaal weer met driewieler brommetjes getransporteerd naar de nieuwe eigenaar. Onbegrijpelijk.......

Wij kijken het allemaal af en lachen erom... dit is de manier waarop de mensen hier leven en het is wel leuk om het te zien en te proeven en te ruiken...

Miss Dumaguete op het Fiesta ....tijdens de parade.....
En na de markt rijden we naar Dumaguete city. Er is een parade aan de gang. En we moeten met Nena mee omdat haar zusje als majoirette mee loopt. Katharina, in haar blauw witte pakkie....
Maar deze parade begint met heel veel militair vertoon...... Het swat team, leger lui met allerlei voertuigen..
De ene heeft een nog groter machine geweer dan de  ander....
Daarna ook nog eens wat luitjes die voor de overheid werken en daar tussendoor de fanfares en danseressen....
Miss Dumaguete doet ook nog eens mee. Een heel groot feest. De hele stad staat op zijn  kop en een ieder staat in de hoofdstraat om er maar wat van mee te krijgen... Nou, als het zusje van Nena niet mee zou lopen hadden we deze militaire propoganda al eerder de rug toegekeerd.... Maar daar is ze dan eindelijk... als een van de laatste in de parade natuurlijk.... maar we hebben niet voor niets gewacht... ze straalt helemaal en vind het geweldig dat we zoveel foto's van haar nemen.....

Katharina in haar mooie pakkie......
En na twee uur langs de kant gestaan te hebben zijn we er klaar mee...
We gaan terug richting het grote winkel centrum Robbinson om nog even een heerlijke koffie bij Bo's te halen....En dan gaat de reis terug naar Bambulo......
Wat gaat een dag toch snel... Maar wel erg leuk om het meegemaakt te hebben.....
Zulke parade's hebben ze in Nederland al lang niet meer.....en wij weten wel waarom...

Vervolg Thalatta en weer een feestje

Zoals belooft een vervolg van dit resort. Met wat foto's ervan. Het grote zwembad waar we gretig gebruik van maken. Heerlijk. Een goede menukaart en een kok die er een heerlijke maaltijd van kan maken...
Het weer is voortreffelijk. Iedere dag is het minstens 30 graden of meer, zonnetje en een paar wolkjes aan de lucht. Wat wil een mens nog meer.
Duiken natuurlijk. En dat hebben Bren en ik dan ook twee daagjes gedaan. Eindelijk. Na een maandje of twee en half weer eens onderwater liggen. In water wat eigenlijk te warm is. Dertig graden is de zee temperatuur en we zien hier en daar het koraal al verkleuren. Vissen die naar diepere lagen verplaatsen omdat het daar wat koeler is... Tja ook hier laat de klimaatverandering van  zich horen. Erg jammer. maar er is toch weinig aan te veranderen. De foto's van de duikjes staan wat later op Picasa onder een eigen map....
Ga er maar naar toe en vergaap je er maar aan....hahaha.

Foto'tje van het zwembad en de prachtige Bouqainvillia.....net Frankrijk, maar we zitten liever hier!
Tussen de duikjes door hebben we ook nog een feestje.
Hans en Bettie waren op 19 November 41 jaar getrouwd en dat hebben we hier gevierd met een heerlijk diner.
Natuurlijk met een lekker flesje wijn. Bren had het bij de staf van het resort al aangegeven en die hadden er leuk op ingespeelt met een mooi bloemstuk op de tafel . Nee, eerlijk gezegd zag het er voortreffelijk uit.
Aan alle kanten klonken er felicitaties, van Visaya tot aan Engels en ja ook nog Duits....Maar allemaal welgemeend hoor. Een zeer geslaagde avond.

Het gelukkige paar aan de mooi versierde tafel, bedankt luitjes van Thalatta......!!!!
En nog een dagje niet duiken. We gaan er vandoor op de brommer. Nou ja, brommer. Die dingen hier hebben zo'n vermogen dat we wel over een lichte motor kunnen praten. Bren en ik hadden er natuurlijk al eens op gereden. Maar voor Hans en Bettie was het allemaal weer eens nieuw. Een beetje terug in de tijd naar de jeugd. Vroeger samen op de brommer...hahahahahaa.... Lachen hoor....
Op weg naar een baai en even bij een ander zeeeeer luxe resort gaan kijken.
Daar van een heerlijke lunch genoten en dan de hele rit weer terug. Ook nog even gestopt bij de markt van Zamboanguita. Niet heel erg groot maar pa en moe hebben wel een klein beeld van het leven in zo'n klein dorpje....

Bob......Ja Annie; Ik heb brommerpech...hahahaha, Geintje.!
En zo vullen we de dagen met het rond kijken en zwemmen en af en toe een duikje..
Nee, wij vermaken ons wel hoor. Het is een mooi resort met een perfect zwembad.
Op de laatse volle dag komen Adi en Nena, met Martin en Claudien ook nog eens langs om te kijken. Ze bewonderen de kamers en eten mee in het restaurant. Natuurlijk zijn ze hier al eens geweest, want Nena heeft hier ook gewerkt. Maar toch leuk om het nu ook toch eens op een andere manier te zien. Even zwemmen met Joshua en dan is de dag alweer om. Het lijkt wel of dat aan deze kant van de aarde de tijd sneller gaat, of ligt dat alleen aan ons.
Morgen is de laatste halve dag hier en gaat de reis terug naar Bambulo... Het zal wel weer halve dagen werken worden en hopelijk nog wat leuks doen met pa en moe, voordat ze terug gaan naar Nederland.

De gedroogde vis op de markt in Zamboanguita, gelukkig geen geur op de foto...!
We hebben in ieder geval een hele leuke tijd gehad in de luxe resorts. Heerlijk gegeten en twee perfecte onder komens. Natuurlijk koken ze bij Adi ook lekker, maar het is toch anders...We wachten er maar op totdat het restaurant open is, en dan kunnen we er verder over oordelen... Eerder niet....

De foto's van de afgelopen dagen staan op picasa en zo ook de duikjes.....Waar we trouwens hier in het resort op de foto's zeer goeie reacties gehad hebben.....Weer een pluim.....

Aankomst Thalatta resort

De dagen gaan erg snel als je een luiervakantie hebt. Wat is nou eigenlijk 8 dagen. Niets toch. En ze zijn alweer voorbij. We hebben echt helemaal niets gedaan daar in het Pura Vida resort.
Een dagje naar de stad, beetje uitrusten, boekje lezen en nog meer van dat soort dingen...
En dan nu opweg naar het Thalatta resort. Een paar gemeentes verder dan Dauin.
Ook aan de zee, maar zonder strand. Maar dat geeft niet hoor. Ze hebben hier een prachtig zwembad en een mooi grasveld wat tot aan het water rijkt.
dit resort zijn we 2 jaar geleden al eens geweest met Reinier...
Nena was daar toen werkzaam en in die tijd hebben we haar daar bezocht en het resort bekeken.
Toen waren we er al wild van. Mooie tuin, ruim zwembad en alleen maar luxe huisjes...
Wat wil een mens nog meer. Goed restaurant met een redelijke kaart.
Hier hebben we onze vriendin en nog twee andere meiden leren zwemmen. Tja want de meeste Piepies dames kunnen niet zwemmen....

De Entree van Thalatta......we zijn niet de enige, maar deze koffers gaan weer terug naar Frankrijk.....haha.
We worden naar het restaurant gebracht om te lunchen en een drankje te nuttigen en even later staan we in onze kamers...
Twee huisjes naast elkaar.... de een in Mindoro en de ander in Mindanao... Namen van  eilelanden in de omgeving...Leuk gevonden.

Even een kiekje onder de bamboe, weer nieuwe indrukken om op te nemen zo'n ander resort....
Even de boel uitpakken en dan een heerlijk  duikje in het grote zwembad... Gevult met zout water, maar dat hindert niet. We kunnen hier wel baantjes trekken.
wat luieren in de zon  en dan alweer naar het restaurant voor het diner.....Lekker visje met gebakken aardappeltjes.... Yummy. En zo gaat de eerste dag hier alweer in een poep en een zucht voorbij.

Onze huisjes, twee onder een kap.....ruim en van  alle gemakken voorzien...

De vissers die met behulp van lokale kijkers de netten binnen halen....
Net voor het diner zijn we ook nog eens getuige van een vissers bootje wat zijn netten bij ons voor de deur in het water laat zakken..... Als het net eenmaal in het water ligt, springen er twee vissers het water in om het net als een ronde lus naar de kant te krijgen....
en dan begint het binnenhalen. Met behulp van dorpsbewoners word er flink gesjord om de hele haldel binnen te halen....
Wij staan met interesse te kijken en vragen ons af wie er nou naar wie staat te kijken? Tja , buitenlanders he!
Het net is vooral gevult met hele kleine visjes. Deze gebruiken ze om een soort marinade  te maken... We hebben deze visjes al eens eerder op de lokale markt gezien. In een grote ton. Nog helemaal intakt maar met een soort van saus of bouillion..... Volgens hun een lekkernij, maar ons trekt het niet....
Dus die visjes gaan in een grote mand.... Ook nog eens wat grotere vissen ertussen en een ballonvis.
De ballonvis had zich op geblazen en is giftig als je deze niet juist kookt, dus die vis gaat weer over boort. De aneder vissen worden gretig uit de mand gehaalt. er is er een die de vinnen van de vis snijd (levend nog) dan de vis even iets wast in het water en dan vrolijk zijn tanden in de vis zet en em heerlijk oppeuzelt....Tja, ziet U het beeld voor u..... Wij wel. Ik heb nog geprobeerd er een foto van te nemen maar er is er geen 1 die scherp is om dat ik tijdens het schieten van de fotomijn lach niet in kon houden, sorry.
Een onsmakelijk tafreel.......maar dat is nou eenmaal de cultuur hier...
De netten gaan weer op het kleine bootje om naar de volgende stek te varen.....En wij draaien ons om en gaan voor het diner naar het restaurant.... ik wil ook wel een visje, maar dan wel gefilleerd. Geen fratsen.
morgen staan we op het bord voor een duikje......maar dat is voor de volgende blog....Tot dan>! 

Op naar Pura Vida en nog een jarige ook !!!!

Daar gaan we dan. Na een weekje in Bambulo zittend naar de werkende kinders te hebben gekeken gaan we met pa en moe naar Pura Vida toe.. Een ander resort aan het strand in het plaatsje Dauin. Niet veel verder van Bacong. Een luxer resort dan dat van Adi en Nena en liggend aan de zee. En dat hebben wij ook wel nodig. Eindelijk eens een paar dagen rust. Niets te hoeven doen. Geen Bamboe's kappen, verven of vernissen.... Nee helemaal niets. Geweldig. Onze duikspullen gaan ook mee, dus misschien dat we nog een duikje gaan maken...Maar dat zien we later wel.

Het is een mooi resort en wij hebben de kamer ook al eerder gezien. Toen we gingen kijken om te boeken...Hans en Bettie weten niet wat hun te wachten staat en kijken hun ogen uit. Mooie grasvelden en prachtige bomen en beplanting...Een groot zwembad en natuurlijk een mooi "zwart zand" strand.




Onze kamer, beneden verdieping van het huisje Dolphin....
De kamer is perfect. Een leuke welkomsgroet op een mooi blad geschreven.
Het restaurant heeft een mooie kaart en goed betaalbaar.
De eerste twee dagen doen we dan ook helemaal niets. Alleen maar op een ligbed aan het strand, een beetje zwemmen en boeken lezen. Wat lekkers eten en dan weer lezen.....
Een dagje naar de stad (foto's komen later wel). En zo zijn er al weer drie dagen voorbij.
Van het duiken is er nog niets gekomen, maar we hebben geen haast. We zien hier wel veel duikers. Ook veel groepen die hier voor een paar dagen naar toe komen en dan weer verder gaan naar een ander eiland....En buiten verwachting, ook veel Hollanders..... Wie had dat gedacht.
Een avondje een diner eten bij de buurman, een oude bekende van Bren en mij.... Ja Reinier, we gingen voor een happie bij het Eldorado resort. Daar waar we al twee keer eerder op vakantie geweest zijn. Ook een hele goeie kaart. Dus hebben we die ook maar eens bekeken...
Veel bekende in duikschool die ons alle gedag komen zeggen en sommige meiden van de bediening kennen ons nog goed bij naam. Ongelofelijk.....

Mooie kamer met gescheiden bedruimtes....de familie kamer....
En dan is het alweer zondag 14 november... de verjaardag van ons neefje Roy, maar belangrijker nog......de verjaardag van Pa Hans... En die werd vandaag 64 jaar... Een feestje wel op zijn plaats. En zeker hier in de Piepies....
Dus al tijdens het ontbijt werd pa door alle dames gefeliciteerd... In de receptie gingen ze zelfs voor hem zingen....
Daarna hadden we een heerlijke cappucino met een groot stuk cake aan de bar... Hebben we even in de kamer gespeeld met het nieuwe speeltje van Hans... Een 10 inch laptop... En natuurlijk maar weer leren hoe je nou foto's op de computer zet... skype geinstalleerd, dus later kunnen we contact zoeken met Nederland. maar ja, die liggen nog op bed....

Rond de lunch komen op uitnodiging Martin, Claudien, Joshua, My Ann en Nicole onze kant op...We hadden ze namelijk gevraagd te komen lunchen en te zwemmen met de kleintjes... Nena en Adi hadden andere verplichtingen...

Voor de kleintjes is het een dolle boel... Spelen in het zand, rennen naar de zee en later in het zwembad zwemmen..... Vanwege de harde wind was het zwemmen in de zee niet te doen....Gelukkig is het zwembad niet te diep en kunnen de kleintjes heerlijk pierewaaien....

Het strand en de beachbar met onze tafel in het midden onder de parasol......
Een heerlijke lunch, koffie en natuurlijke een biertje en een wijntje... Tja die Hans is echt jarig.
Het is erg gezellig met Martin, Claudien en My Ann......

Na de lunch komen de dames van het resort met een hele grote taart voor pa aan..... Een kaarsje in het midden wat maar niet aan wil......Ze zingen Happy Birthday en er komt nog meer koffie en thee aan... Als dit geen verjaardag is? Dan weten wij het ook niet meer....
Adi en Nena komen toch ook nog even van de taart proeven. Nou, die taart heeft gesmaakt en is helemaal op. Dank jullie wel Pura Vida familie.

Het kaarsje is bijna aan, Hans 64 jaar... weer een jaartje erbij.
s'Avonds zijn we weer met zijn viertjes... Hebben met Ivo geskyped en de kleinkinderen gezien... Die helemaal vol waren van het Sinterklaas gebeuren. Maar goed, even lekker gebabbeld.
We gingen laat aan het diner en hebben niet zo heel veel gegeten... Tja wat wil met zo'n lunch en heerlijke taart..... We kunnen terug kijken op een geweldige dag.... En hebben hier in dit resort nog een paar dagen te gaan. Kunnen we mooi nog effe bijkomen na zo'n dagje.... Nee, met ons komt het wel goed. Kijk maar naar de foto's op Picasa in de map Pura Vida en verjaardag Pa......Wij gaan op naar de volgende blog...Toedeloe.