Afscheid Australie en welkom op Dumaguete !!!!

Afscheid van Australië en op naar de Filippijnen.

De laatste dag in Australië maken we er een feest van. Faye en Aad nemen ons mee naar Domain Chandon. Een van de weinige Australische wijn gaarden die een bruisende wijn (Champagne) maken. Vier heerlijke wijnen om te proeven, samen met een heerlijke Antipasta schotel en een kaasplank, met heerlijke kazen uit de streek. Een geweldig uitzicht en lekker zitten kletsen over de leuke tijd die we hier gehad hebben en de toekomstvisie verder in de reis…En natuurlijk het verdriet van het afscheid nemen….. Na de lunch toeren we nog wat door de Yarra Vallei en gaan we een bakkie halen bij de Innocent Bystander. Een potje tafelvoetbal met Aad, Archie en Adam. En dan  op naar huis voor een laatste nacht in deze plaats. ‘Smorgens vroeg (3 uur) de wekker om op tijd naar de luchthaven te gaan.

Daar staan we dan. Woensdag 22 september, vroeg aan de gate op Melbourne Airport.

Een bakkie met Aad en Faye, afscheidszoenen en tranen. Want het is toch niet niks om “een tweede vader en moeder” achter te laten. Maar het is goed zo. We zijn hier een lange tijd geweest. Hebben elkaar geholpen met van alles en nog wat en nu is de tijd om verder te gaan. Nog een laatste belletje met Vanessa (ook in tranen) en dan gaan we toch echt over de rode loper naar de paspoort controle…. En een uurtje of anderhalf later zitten we in een “gloednieuwe” boeiing 777 en gaan we richting Manilla. Totaal met tussenstop op Sydney een 10 en een half uur durende trip….

De heerlijke lunch met Aad en Faye bij Domain Chandon.

De avond in Manilla in een hotelletje… Simpel maar goed. Wat is Manilla toch een aparte stad. Nee, niet onze stad. Te veel lawaai en armoede. We doen er een uur over naar ons hotel terwijl we er de volgende ochtend (weer vroeg) een kleine 20 minuten over doen om weer terug te zijn op de luchthaven voor een tripje van een uurtje en tien minuten naar Dumaguete. De hoofdstad van het eiland Negros.

Een studenten stad, en voor Filippijnse begrippen een mooie winkelstad. Natuurlijk niet te vergelijken met Australië of Nederland, maar het ziet er rijker uit dan een gemiddelde Aziatische stad.

En ze spreken hier vanwege de Amerikaanse militairen (die hier zaten vanwege de oorlog tegen Japan) een goed woordje Engels. Zelfs de oudere onder de Filippines doen aardig hun best zich goed verstaanbaar te maken.

Het afscheid op Melbourne......laatste minuutjes Australie....

En daar staan ze dan. Onze vrienden Nena (Filippijnse) en Adi (Zwitser) met hun zoontje Yoshua op de arm. Ze zien ons gelijk en staan uitbundig te zwaaien. Erg leuk en een heel goed gevoel. En het is hier warm. Wat een verschil met Healesville. Vijf en dertig graden. We kunnen gelijk wat uit trekken. Tja, vanwege de kilo’s in de koffer waren we gebonden om meer kleding aan te trekken om de toch al te vele kilo’s in de koffer te drukken. Maar nu hebben we die kleding echt niet nodig.

We gaan gelijk samen de stad in om wat boodschappen te doen. Wat  toiletspulletjes; scheerschuim, tandpasta, Deo rollers enz…. Want dat hadden we allemaal in Australië achter gelaten. Een nieuw winkelcentrum en een heerlijke koffietent. Ja, ze gaan er hier ook verder op vooruit. Langzaam maar zeker. En dan rijden we naar hun huis. Naar het kleine resort met het restaurant. Allemaal nog in aanbouw, en nog niet helemaal af. Maar we zijn hier om ze voorlopig te helpen om het af te maken. De tuin (levensgroot) moet nog een hoop aan gebeuren. Ook al loopt er een tuinman, toch blijft er genoeg werk over.

Ons huisje is wel klaar En na een heerlijk maal  en een hele gezellige babbel met Adi zijn ouders die hier ook komen wonen gaan we naar ons huisje…Wij de eerste die hier als gasten blijven slapen… Een hele eer.

Eindelijk zien we ze weer. Na 2 jaar skype en facebook contact....

Na een rusteloze nacht; geluiden van buiten  en weer een nieuw en ander bed, gaan we een nieuwe warme en zonnige dag tegemoet. Vandaag helpen we met het uitdunnen van de meters hoge bamboe struiken. En niet zonder gevaar. Die dingen zitten vol met doornen en uitlopers met stekels. Maar nadat er een deel is gekapt en verbrand, ziet het er al weer heel anders uit.

En als je kijkt aan wat we vandaag gedaan hebben, zijn er nog heel wat dagen nodig om het allemaal aan kant te hebben. Maar Nena en Adi hebben nog geen startdatum gezegd. Eerst moet de boel af en gereed zijn en dan is er pas een opening. Wij hebben in ieder geval even ons eigen plekkie met een bed en een douche. De rust van het oerwoud. Alhoewel het een kilometer van het water af ligt, mogen we niet klagen.

Vandaag een dagje stad gehad en morgen gaan we weer verder in de tuin…..Zwaar werk, maar het geeft wel voldoening…..en het is voor het goede doel. Waar heb je anders vrienden voor…

De eerste nacht een perfecte Volle Maan......

The Melbourne show en meer..!

De dagen gaan al wat sneller en het einde van onze Australie reis komt in zicht. Maar Faye en Aad zijn ons nog niet zat en nemen ons overal mee naar toe... Vandaag een uitje met de tuinclub naar een narcissen kwekerij. Dat is voor ons natuurlijk gesneden koek. Maar we gaan met de hele club mee en laten ons op De Hancock Narcissen Kwekerij uitleggen hoe het kweken van deze bloem er hier in Australie aan toe gaat. Niet veel verschil met de kweekmethodes die we in Nederland gebruiken. Alleen bij ons koppen ze de bolbloemen om de voeding in de bol te houden, en dat doen ze hier op deze kwekerij helemaal niet. Waarom kon deze meneer ons niet vertellen, maar zo word het nou eenmaal hier gedaan. Dus daar laten we het maar bij. Deze meneer heeft wel een hele mooie show tuin met alle soorgten die ze daar verbouwen. Leuk om te zien en een beetje een Nederlands tintje aan dit uitje. Want de Narcis is toch wel echt iets Nederlands , toch?
Buiten het feit dat het een ontzettend koude en regenachtige middag was, hadden we het wel naar ons zin..

De Showtuin van de Hancock Narcissen Kwekerij....
Een andere club waar Faye heel veel tijd in stopt is die van de plattelandsvrouwen....De CWA (Country Woman Association). En in de schoolvakantie die nu gaande is in Australie, vind er ook de Melbourne Show plaats. Deze show word op de "showgrounds" van Melbourne gehouden. En waar moet je dan aan denken; allereerst een grote Kermis, voor groot en klein. Daarnaast veel hallen waar allerlei dierenshows gehouden worden. Van honden (alle soorten en maten) shows tot aan een kippententoonstelling en een grote hal waar allerlei kookkunsten e.d. getoont worden.... Denk maar aan een veredelde huishoudbeurs... Alles op 1 groot terrein. Met eetstalletjes, koffietenten en bars met alle sooreten bier van de wereld. En 1 van die eetgelegenheden word gerund door de damens van de CWA. Dus we hadden in ieder geval een goedkoop kaartje om het terrein op te komen..We ontmoeten Vanessa op het terrein en terwijl Faye haar plicht vervult in het CWA paviljoen gaan wij de boer op om alles eens op ons gemak te gaan bekijken..

1 van de hondenshows op het terrein van de Melbourne show...
We beginnen bij de bloemen afdeling. Een hal met bloemen  en huisdierenhandel.. Nou, die bloemen waren we al gauw door heen gehobbelt en viel een beetje tegen.Op naar de honden. Buiten op het namaakgras worden er wedstijden gehouden met alle soorten en rassen van de honden in dit land.
Erg leuk om te zien. Kijk maar op het fotoalbum, we hebben er aardig wat plaatsjes van geschoten..

Van de honden door naar de Alpacca's. De Lama, zoals wij ze kennen. Een heel interessant babbelte gehad met een fokker van Lama's. Er schijnt heel wat geld met deze dieren verdient te worden en dat de Europese markt een sterk groeiende is. Welke twee soorten Lama's er zijn, kwaliteit van wol en ga maar door. Leerzaam en leuk tegelijk. Het blijven mooie en lieve beesten en erg intrigerend. Dus je weet maar nooit, misschien gaan we wel lama's kweken in Nederland.

De houthak wedstrijden.......wat een klus..
In een andere hal worden er houthakwedstrijden gehouden.. Ja, en niet voor te stellen, maar dat is hier een ware volkssport. Van Opa naar zoon , kleinzoon en schoondochters.. De hele familie doet mee met dit festijn.. En bijlen zo scherp dat je er jezelf mee zou kunnen scheren...
Het houtblok word geprepereerd. Zo neer gezet dat de hakker er het snelst door heen kan. Dan word de boel vergrendeld met bouten en nagels. De krijtstrepen geven de ruimte van het te hakken stuk aan.... Iedereen klaar? Hakken maar.... Een kabaal van jewelste, mannen en vrouwen die er naar hartelust op los hakken totdat het blok in tweeen is... En dan maar hopen dat je de snelste bent... Een hele belevnis....

De schapen en rammen, alle soorten vertegenwoordigt op de show.
Verder zijn we getuige van koeien shows, schapenwedstrijden en noem maar op. Een hele hal met jong vee. Lammetjes en kalveren. Een broedhok voor eenden... En toevallig komt er net een uit het ei. Gaaf gezicht om te zien hoe zijn klein beestje zich een weg naar buiten werkt. Getuige zijn van lammetjes die geboren worden... Ja het gebeurt allemaal tijdens de Melbourne show... Het jaarlijkse familie uitje....Al dit dierenspul met op de achtergrond de herrie van muziek en lawaai van de kermis... Een hele belevenis en wij mochten er weer getuige van zijn. Leuk om het gezien te hebben, maar blij er niets voor betaald te hebben...

En zo blijft er nog maar 1 dag over in dit land. De trip is al meerdere malen van plan verandert en zo ook deze keer. Bali zou nu ons land van verblijf zijn, maar we hebben de vlucht afgelopen donderdag niet genomen... Het plan lag er om na een verblijf van een paar weken op Bali, door te vliegen naar de Filippijnen. Echter het plaatje van de vlucht naar Perth  en later de vlucht vanaf Bali naar Dumaguete (Filippijnen) werd te kostbaar en een vlucht direct van Melbourne naar Dumaguete vele malen goedkoper.
De keuze was al snel gemaakt Zeker nu onze vrienden in Dumaguete ( Nena, Adi en hun zoon Yoshua) onze  hulp wel kunnen gebruiken..Dus woensdag morgen om 4 uur gaat de wekker en om 5 uur op het vliegveld zijn om die avond al in Manilla te landen.. Morgen de koffers gereed maken en een laatste keer een diner met Aad en Faye... Wederom afscheid nemen van deze lieve mensen, maar ook van dit fantastische land. Wat kan een jaar toch snel gaan. Als de dag van gister dat we vertrokken. Geen tijdsbesef. Good Bye Australie en here we come filipiepies....Op naar weer een nieuw avontuur...

60 Seconds Make Over in Werribee!!!!!

Tja dat is me wat zonder auto en zonder huis..... wat kun je je naakt voelen als je alles wat je had hebt verkocht. Maar we hoeven niets te huren om onderdak te hebben want nog steeds kunnen we vertoeven in het huis van de twee schatten, Aad en Faye. Totdat ons ticket ons verder brengt verblijven we in Healesville.
Hoe kun je mensen bedanken voor zo iets????
Maar dan op een woensdag belt Vanessa met een vraag aan haar moeder!!! Mam kun je hier langskomen om te kijken naar een nieuw/ander huis wat haar is aangeboden.
Vanessa zelf woont in een schoenenbox zoals ze het zelf noemt met haar twee kinderen, Kirk van 19 heeft zijn eigen kamer maar Sarah van 7 slaapt samen met haar moeder in een erg kleine slaapkamer. Ze hebben echt groter nodig maar alles wat groter is kost natuurlijk ook meer en deze schoenenbox kost al $ 250 per week!!!!! Nu heeft een vriend van haar aangeboden om in het huis te gaan wonen wat eigenlijk zijn kantoor zou worden maar tja daar gaat de buurt niet mee akkoord dus wat te doen met een leeg huis. Eerst woonde zijn broer erin maar die heeft hij er naar 6 maanden maar uitgezet want hij maakte er een zooitje van en betaalde ook zijn huur niet.

 
En daar staan we dan op vrijdagmiddag. Een echt Australisch huis, het ziet er fantastisch uit!
Wel van buiten is het prachtig maar van binnen is het een groot donker hol, elke kamer heeft zijn eigen kleur.
Paars in de lounge-room, 2 slaapkamers zijn donker groen, de keuken is mooi groot maar vreselijk van kleur. En het is een zooitje van binnen. Voor deze die weten hoe ons huisje er op de Slotlaan uitzag toen wij besloten om het te huren, nou dat lijkt wel wat op dit. Maar wij weten wat je ervan kunt maken.
Nu alleen nog Vanessa zien te overreden dat het echt wat kan worden!!!!!! Dat is een hele job maar de kinderen willen het heel graag. Zeker Sarah want deze krijgt nu haar eigen kamer waar ze al zo lang op wacht. Dus Vanessa zegt oke als jullie denken dat het wat kan worden dan moet het maar. Ze overlegt met
haar vriend, de huurbaas en deze besluit voor haar alle verf en gordijnen te betalen, want als zij eruit gaat kan hij het zo doorverhuren. En dat voor een huurprijs van $ 1000 per maand!!! Zeker voor de aankomende 3 jaar geen verhoging vast op papier, er zijn toch ook nog lieve mensen op de wereld.
Wij hebben besloten om via deze weg Faye en Aad te bedanken voor al hun hulp aan ons en bieden aan om het hele huis te schilderen van binnen. Zij kunnen dat zeker niet voor haar regelen en zouden alleen maar 1 slaapkamer kunnen doen. Maar het huis heeft 3 slaapkamers een lounge-room en een grote keuken die zeker allemaal gedaan moeten worden. Het ziet er verschrikkelijk uit van binnen. Kirk en Vanessa vragen zich eerst af wat dat allemaal wel niet moet gaan kosten maar wij hebben ze ervan verzekerd dat we het doen uit liefde voor de familie.

De Lounge-room

Het besluit is genomen, we gaan beginnen. Faye en ik zoeken de gordijnen uit voor alle kamers en deze maken we alvast thuis zodat onze eerste klus is gedaan. Daarna opzoek naar de kleur verf die we kunnen gebruiken voor alle kamers. Na ook dat gedaan te hebben en de opdracht voor de kleur te hebben doorgegeven aan Keanen de huisbaas kan de grote klus beginnen.
We starten op zaterdag en gaan op maandagavond weer naar huis, tja Werribee ligt aan de andere kant van Melbourne zeker anderhalf uur rijden van Healesville. Faye en Aad hebben de campervan van hun zelf meegenomen ( en staat in de grote tuin die dit huis ook nog bezit)en wij slapen op een matras in het huis.
Op maandag zijn al Twee slaapkamers in de ondergrond verf tesamen met de lounge-room en de grote hal.
Alleen dit geeft al een wereld van verschil. Ook Vanessa heeft nu enig idee hoe " haar" nieuwe huis eruit kan gaan zien. Ze verzorgt ons erg goed haalt elke dag verse koffie van de coffee-shop, zoals dat hier gaat in Australie. Koffie maak je niet zelf die koop je, het beste van dit is op rekening van Keanen, je weet wel die huurbaas. We hebben elke dag een fantastische lunch en afternoon tea, wat voor ons avondeten is.

Na een paar dagen terug naar Healesville, zodat Aad en Faye een beetje kunnen bijkomen van al dit harde werken, we besluiten daarna om de rest in 1 keer af te maken we gaan er heen op donderdagochtend, niet te vroeg natuurlijk!!!! En gaan niet eerder weg dan dat Vanessa en haar kids in het huis zijn oververhuisd.
Wij hanteren weer de rollers en Aad doet de posten van de ramen en deuren, Faye zorgt dat elke kamer is schoongemaakt voordat wij beginnen met schilderen. Na nog eens drie dagen van schilderen is het hele huis gedaan. Onbegrijpelijk maar waar. We hebben de klus geklaard!!!! Ook Keanen komt nog eens kijken naar wat echt niet!!! de tasmahal was maar er nu zeker op gaat lijken. Wat een verfje al niet met je huis kan doen.
Ook Vanessa en de kids kunnen hun ogen niet geloven maar het is een echt huis geworden.
Van Sarah's kamer hebben we een echte girls-room gemaakt met rose schilderijen met natuurlijk Fairytails, helemaal hip hier voor de kids. En om eerlijk te zijn heel erg leuk om te zien en te doen.
Ook Kirk is heel erg blij met zijn eigen kamer, ver weg van zijn moeder en kleine zusje in het huis. Hij heeft de grootste slaapkamer van allemaal met mooie openslaande deuren naar de tuin, echt fantastisch.
Verders zijn  wij erg trots op de schouw in de lounge-room en de keuken deze zijn echt erg mooi geworden met een likje verf, zoals vanouds.
Na nog een dag van oververhuizen zit onze job erop!!!!!
We hebben het gehaald!!!!! Wel niet in 60 seconds maar 6 dagen dat is al een hele prestatie, gezien de status van het huis zoals we het aantroffen.
Iedereen is blij, en wij hebben in ieder geval iets terug gedaan voor deze twee lieve mensen, iets waarvan ze zelf zeggen dat ze ons maar niet genoeg kunnen bedanken. Dat is dan wederzijds toch???

SOLD !!!!!!

Eindelijk is het dan zover... Het heeft ons ongeveer 3500 kilometers aan omwegen gekost. Vanuit Perth naar Healesville met maar EEN doel. De campervan verkopen...
En dat alles heeft heel wat voeten in de aarde gehad. Om te beginnen is het hier allemaal extreem. Qua grote van land en wegen en porties vlees maar ook voor het verkopen van je auto....
Waardeloos. We werden in Perth al gewaarschuwd voor de platen die de  Queensland registratie aan gaven. Het overschrijven naar een andere staat kost tijd en geld.
Dat was een van onze taken, om ons monster te verkopen. Daarvoor heb je een Road Worthy Certificate (RWC)... Een soort van APK keuring. Dat moet geen probleem zijn, denk je. Nou wanneer je hem hier in Victoria wilt verkopen heb je "omdat het Queensland platen zijn" een Queensland RWC nodig, gekeurd in Queensland. Das lekker. Moeten we effe naar Queensland rijden voor zo'n stomme APK. Mooi niet. Makkelijker is het om de auto op Victoria platen te plaatsen..
Zo gezegd zo gedaan. Vorige week naar het registratiekantoor van de Vic roads geweest om de auto over te plaatsen naar deze staat.

De nieuwe platen gaan erop..... dag Queensland, hello Vctoria..
Nu dat eenmaal voltooid was, konden we verder met de verkoop. We hadden al een bod van Anna en Lorenzo en zijn  met deze twee mensen verder het verkoop traject ingegaan. Na een bezoekje aan de Garage van Mick Duncan (niet Mick Dundee) konden we verder. Een RWC op Victoria bodem op zak. Geen enkel probleem met de auto, maar dat wisten we toch al. We hadden twee nieuwe bandjes nodig en een kleine sleutelbeurt aan de start motor. Maar dat was alles.... Nu met de nieuwe platen en de RWC in onze handen was het de beurt aan het nieuwe koppel...

De nieuwe eigenaars....Anna en Lorenzo....
De prijs was gemaakt en de plaats voor overdracht besproken....Balwyn lag op het midden tussen Healesville en hun huis, en daar werd de transfer gedaan. Afgelopen middag werd er getekend en betaald. De nodige traantjes gelaten. Jaaaaa, vooral door ons twee. Want nu is het toch echt definitief....Ons huisje is verkocht. We hebben niets tastbaars meer hier in Australie....Zijn nu een beetje afhankelijk van Aad en Faye. Maar ja. De last is van onze schouders. Geen zorgen meer. De kogel is door de kerk, en op naar het volgende avontuur.
Op 16 september gaat onze vlucht vanuit Perth naar Bali, maar we kijken nog even of dat onze volgende vlucht is of dat we direct door vliegen naar de Filippijnen waar onze volgende "afspraak" is. Maar dat is voor later. Nu helpen we Aad en Faye nog met het schilderen van het nieuwe huis voor hun dochter. En ze zijn heel blij dat we ze helpen want dat hadden ze met zijn tweetjes nooit kunnen doen. Maar dat geeft niet, want zei hebben ons heel erg goed geholpen met de verkoop van  de camper. En dat is ook wat  waard.

Daar staan we dan, de laatste foto van ons bakkie.....snik....dag huisje....
Dus de komende dagen zijn we nog wel druk......
En tussen door zijn we ook nog eens in de omgeving wezen kijken naar alle weilanden die onder water staan en rivieren die hier te groot worden... vanwege alle regen en de sneeuw die in de bergen ligt en smeltende  is treden veel rivieren buiten hun oevers. Gebieden die vorig jaar nog vanwege de droogte bosbranden hadden, staan nu onder meters water. Hoezo tegenstrijdigheden...... De dammen staan vol.. Voorlopig hebben ze hier water genoeg, denken we..Het plaatje is wel mooi, maar heel veel problemen voor een hoop mensen. Er valt hier voor de Australiers nog een hoop op watergebied te leren.

Maar wij zijn blij. De auto is weg, nog wat schiilderwerk en dan op naar ons volgende avontuur. Wij zijn er in ieder geval klaar voor......