Wat doen ze daar nou eigenlijk ?

Die vraag hebben we al een aantal keer via de mail binnen gehad...
Natuurlijk zijn jullie daar in Nederland , Australie, Afrika en Nieuw Zeeland nieuwsgierig wat wij hier allemaal doen.
Nou wij doen hier tot nu toe lekker niets...
Nog steeds genieten van het weer, de rust en een beetje vakantie gevoel...En doen  onze boodschappen, rijden rond op de brommer en doen veel site seeing.
Af en toe eens een bakkie bij Adi en Nena om te kijken hoe daar de vorderingen zijn.Met Anti, Nicole, May Ann en Uncle.
De bouw van de mini golf loopt lekker. Nog niet klaar natuurlijk, maar er zijn wel een aantal holes klaar. Dus over een paar weekjes kunnen we een keertje gaan mini golven.


Bren in ons nieuwe huisje....
En natuurlijk een bakkie bij Bo's. Want tja, ons internet, die al belooft is per 1 februari gaat hopelijk deze dinsdag komen.... dat zal ons in ieder geval een hoop geld aan koffie gaan schelen...
Maar goed. Verders vermaken we ons best.
Hebben een keertje bezoek gehad van Martin en Claudine, die wilde kijken hoe wij er nu bij wonen..
Nou daar kunnen  ze daar nog wel een puntje aan zuigen...Maar wel leuk dat ze bij ons op visite zijn geweest.
Een ander plus punt aan dit appartement is de televisie. Want dat brengt de wereld toch wel weer een beetje dichterbij.
En dan worden we weer met de neus op de feiten gedrukt.. Want wat daar allemaal in Nieuw Zeeland gebeurt doet je ook aan het huilen maken.. Zeker de foto's die we zien van het plein en de kerk. En dan te bedenken dat we daar vorig jaar om deze tijd zelf gelopen hebben. En ook in die kerk gestaan hebben. In het Arts centre, en koffie bij Starbucks op het plein.
Na een mailtje naar Gert Peter en Mieke wisten we in ieder geval dat hun niets is overkomen. Ook al wonen ze op het Noorder eiland vlakbij Wellington, toch kan hun ook wat overkomen. De schok van de aardbeving was zelfs in Wellington te voelen. en Gert reist ook veel naar Christchurch voor zijn werk, dus je weet maar nooit. Maar alles goed gelukkig. En erg jammer met wat er met de stad en de mensen daar gebeurt is.

De Bouqainville in onze voortuin...
En natuurlijk onze droom met onze plannen hier op de Filippijnen. Maar omdat deze mensen het de afgelopen tijd erg druk gehad hebben in hun resort weten we eigenlijk nog niets, en ook  niet waar we tot op heden aan toe zijn.
misschien hebben we deze week weer een afspraak met ze en kunnen we wat meer duidelijkheid scheppen in het hele verhaal. Dus vingers gekruist en duimen maar. Onze handen jeuken in ieder geval en we willen toch wel wat weer gaan doen, op korte termijn.

Nu zijn alle klusjes in huis in ieder geval gedaan en wachten we alleen nog op het internet en een hordeur aan de voorkant. Maar die zal wel effe op zich laten wachten.
Het zwembad is nog niet klaar, maar dat heeft voor ons geen prioriteit.
Wij zijn bijna elke dag aan het zwemmen en snorkelen in de zee. Lekker hoor met het water van 28 graden. Zo vanuit je eigen tuin zo het water in plonzen, wat wil een mens nog meer ?
De Yoga cd is al helemaal ziek gedraaid en de Cd van de Bodycombat kennen we ook al helemaal uit ons hoofd. Maar dat betekent wel dat we naast het zwemmen veel aan onze conditie doen. Om maar niet achterop te raken... Want dat twee keer in de week bodycombatten missen we toch wel hoor.. Annemiek ? kan je niet deze kant op komen.....ha....

Een van de mooie Heleconia's in de voortuin.....
En verders hebben we erg veel mailcontact met alle "vrienden en vriendinnen' uit Nederland, Australie, Nieuw Zeeland, Fiji, Engeland, Afrika en Italie. Dus druk zijn we toch wel, alleen op een andere manier.
Veel skypen met het thuisfront maakt ook een heleboel goed. We hebben nu waarschijnlijk meer contact dan wanneer we in Nederland waren. Dus alleen nog maar een "droombaan" hier en alles is voor elkaar.

een van de Jeepneys bij ons voor de deur...
Dus, nu zijn jullie in ieder geval weer een beetje op de hoogte van wat wij aan het doen zijn..
En zo gauw we weer meer weten komt het allemaal wel weer op de blog..
Dus blijf contact houden, en zo hebben wij ook weer wat te doen. Hehehehe...
Groeten en tot gauw...

Eindelijk 1 februari....!!!

Eindelijk 1 februari

Tja, dan is het toch eindelijk zover. 1 Februari. De sleutel van ons nieuwe huis.

In de “Barancay” (gemeente) Bacong-Buntis. Wat dichter bij de stad.

Een mooi stukje grond waar een Filippijnse dame en een Engelse meneer vijf huizen op hebben gezet. En in een van die huizen wonen wij nu.

Nou ja, wonen… Het blijft nog effe behelpen.

Na ontvangst van de sleutel en grondige inspectie met de makelaar, zijn we het wel met elkaar eens dat het huis nog niet helemaal klaar is…

Allereerst is er nog geen water. Het keukenblad is aan de kleine kant, en zodra er een fornuis op komt te staan, blijft er geen ruimte over voor ander materiaal… Wij willen dus een verlenging van het blad….  Verders is er nog geen internet…. En in de douche ontbreken er naast een dorpel om het water tegen te houden ook nog wat tegels aan de wand…Nog geen muskietengaas voor de ramen, dus die kunnen nog niet open blijven staan.
Nee, het gaat allemaal goed komen….. In de Filippijnen ? We hebben geduld.



Onze eerste zonsondergang in het nieuwe huis.

Op twee februari gaan we ook nog maar eens effe langs bij onze vrienden van Bambulo. Tja want Ome is vandaag 55 geworden. Dat is natuurlijk een feestje. Eerst zijn we er in de ochtend, maar blijkt dat Oom en Tante net weg gaan om de kerk te bezoeken… Of we s’ avonds willen komen eten… Nou vooruit dan maar…. we mogen wel de boormachine van Ome lenen om het een en ander te verankeren in ons nieuwe huis. Een paar planken in de keukenkastjes maken. Wel zo handig.

We lenen de auto van Martin om een grote plaat hout te halen en een laden kastje wat we gezien hebben voor in de slaapkamer. Verders nog wat boodschappen en een wagen vol terug naar Bacong. Auto legen en dan weer terug brengen…. En s’ avonds een lekkere hap bij tante, met koffie met gebak als afsluiter….

De volgende ochtend zijn we al weer vroeg op om te zagen en te boren… Mooie planken in de kastjes.. Gaaf laden kastje op de slaapkamer… Van Roy ( de opzichter) nog een mooie bus verf gekregen, om de badkamer nog maar eens rustig over te doen. Nu is het wel een strakke wand…Spiegel ophangen en een mooi plankje gemaakt voor onze spulletjes. Extra stopcontact voor de föhn en elektrische tandenborstels. Nog wat muskieten gaas spannen voor de roosters en de badkamer is klaar. Alleen het toilet lekt nog…Maar dat mag Roy oplossen.

De "gezellige" huiskamer.

Zo gaan er een paar dagen voorbij met het boodschappen doen en sleutelen aan het huis. Wat verlichting aan schaffen enz… Voor de verlenging van ons keukenblad had Roy ook een mooie oplossing. Een soort van ijzeren tafel waar het fornuis op kan en de gasfles er onder….

Ja, ja, ziet er erg mooi uit.. en ook zo praktisch… Op hoogte van een Piepies dame… Dus wij moesten op onze  knieën. Dus zelf maar een verlengd blad gemaakt waar zowel het fornuis als onze kleine oven op past…

Voordeel van dit huis is wel dat we een warme douche hebben… En die hebben we wel gemist.

We spreken met Tatay af  (de vader van Nena) dat hij ons helpt om te verhuizen. De zaterdag morgen om half negen staat hij voor de deur… de hele handel wordt in het “pukkeltje” (Suzukibusje) geladen en naar Bacong gebracht. Als alles uitgeladen is gaan Bren en Tatay  nog langs de meubelmaker om onze nieuwe tafel op te halen… Die hebben we laten maken, omdat er een wel hele kleine tafel in ons nieuwe huis staat. Een mooie gemaakt van Mahony hout…

Zaterdag avond eindelijk weer eens een warme douche en lekker slapen in ons nieuwe bed. Tja, als je in Australië een heerlijk bed koopt voor in je campervan, nou dan mag je dat hier ook wel… Een mooie Kingsize boxspring. Heerlijk zacht en slaapt voortreffelijk.

 

De nieuwe tafel, met de lamp en de walvis uit Fuji.

De eerste dagen zijn we nog bezig met van alles en nog wat. Vooral veel lekkages. Het toilet lekt uit de stortbak en de inhoud loopt niet makkelijk weg. Dus buiten weer de tuin open gegraven om de pijp op te zoeken die achteraf verstopt zat met stukken steen en cement.

Nu nog even de douche. Want dat loopt ook niet. Twee dagen geleden is men er aan begonnen. En nu ligt het gat nog open en is er niemand meer te bekennen. Dat gaat dus lekker.

We hebben wel kabel tv. Dus we kijken nu naar CNN en BBC news om een beetje van de wereld op de hoogte te blijven. Maar nog steeds geen internet en geen muskieten gaas. En terwijl het hier overdag toch al gauw zo’n vette 35 graden kan worden. De nieuwe ventilator doet dan ook wat er van em verwacht word en help erg goed.

Morgen maar weer eens klagen bij die makelaar. Die jongen doet ook zijn best, maar we komen geen steek verder. Dus het zal nog wel een week duren (of langer) voordat het allemaal af is, zoals het zou moeten zijn.

Wij genieten in ieder geval van de zee. Heerlijk dichtbij, mooi uitzicht en rustgevend. Nu nog even twee buitenstoelen scoren…. Maar dat kennen ze helemaal niet hier in de Piepies..Dus daar moeten we nog effe wat op verzinnen.

Onze houten figuren zijn uitgepakt… De schildpad en de Sperm walvis uit Fuji en het glas wat we in Australië gekocht hebben.  De rest hadden we daar vandaan al naar Nederland gestuurd dus we moeten het doen met de spulletjes die we zelf bij ons hebben.

Maar het huisje is knus en gezellig en het voelt wel erg goed om weer eens een eigen stekkie te hebben. Zelf je eten koken, tijden bepalen en  niet afhankelijk zijn van anderen.

Zicht vanuit het raam, de zee lonkt...!

Nu we alles weer een beetje aan kant hebben kunnen we onze pijlen weer op de toekomst gaan richten… Morgen maar weer eens effe babbelen met die gozer van dat resort…. Hij  moet nu toch wel meer van zijn plannen gaan blootleggen……Maar das voor later….

Het nadeel van de tv is dat je ziet hoe het er in de rest van de wereld aan toe gaat. En dan word je wel weer even met je neus op de feiten gedrukt…. Want wat er daar allemaal in Australië gebeurt word je toch niet lekker van. Eerst al dat water, overstromingen in heel Queensland en New South Wales… En dan nu ook nog eens de droogte in Zuid West Australië en de bosbranden rond Perth…..Als je het allemaal zo bij elkaar ziet, zijn wij er toch op tijd bij geweest. Hadden we de juiste tijd uitgekozen? Natuurlijk waren er toen ook al wel de extremen van natuur  geweld, te warm, of te koud voor de tijd van het jaar. De bosbranden in Rockhampton enz. Maar wat er nu gebeurt is nog eens dubbelop. Nee, laat dan de tv maar uit.

We denken wel veel terug aan de tijd in Australië en Nieuw Zeeland. Hoe zou het zijn met Aad, Archie, Adam en Faye. Vanessa, Kirk en Sarah. En de oude achterbuurtjes uit Zeist (Marit en Bud)…….Gert peter en Mieke met hun twee koters en Dawn , Shawn en kinders…En dan doet het je toch wel wat als je een aardbeving ziet in Nieuw Zeeland of bosbranden en overstromingen in Oz…..Dan hebben wij het toch allemaal relatief makkelijk.

Natuurlijk is er een recessie en valt er altijd wel wat te klagen….. Maar zo erg hebben wij  het toch nog niet gehad…We maken er maar het beste van hier in de Piepies… En hopen dat er weer een van onze dromen waarheid mag worden….En kijken met veel plezier terug op al die mooie dingen die we het afgelopen jaar gezien hebben…..Wat zijn  we toch rijk..!