De markt en de fiesta..een echte must do!!!

En zeker een ding wat je gezien moet hebben...is de Malatapy markt. Een wekelijkse markt waar de lokale hun producten aan de man proberen te brengen.... En waar je de toerist er zo tussen uit pakt... Bren en ik zijn er al meerdere malen geweest, maar voor Bettie en Hans is het iets heel nieuws..
Het weer zit mee.... Het zonnetje schijnt en pa en moe kijken hun ogen uit. Stalletjes met groente en fruit.. maar ook de slager en veel gedroogde vis. Verse vis en Ginnymousse.... Een brij gemaakt van hele kleine visjes. Die visjes stoppen ze in een ton met azijn en suiker. Wat zze dan een aantal weken laten gisten. En dan als een lekkernij opeten.....Vooral met een banaan erin dopen en dan oppeuzelen... Ik heb het ook geprobeert, maar dat was ook wel voor het laatst.
Een hele zoute bek, en je proeft het voor 3 uur lang...Gatver. Maar ja, als je het niet probeert weet je het niet.....

Kijken naar de lantaarns gemaakt van schelpen.......
En dan als klapstuk, kijken naar het speenvarken aan het spit...  Maar helaas, het speenvarken lag al gebraden op de tafel en het spit was al opgeruimd. En alleen al de geur deed Hans en Bettie besluiten niet van deze lekkernij te proeven... Ook wij passen ervoor.... We hebben dit al eens geproefd. De gemiddelde Piepie vind het lekker, maar zo hebben we allemaal onze eigen dingetjes.....

Verder op de markt kijken we ook nog naar het verhandelen van biggetjes en grotere varkens. Koeien en stieren en heel veel kippen... En dat word allemaal weer met driewieler brommetjes getransporteerd naar de nieuwe eigenaar. Onbegrijpelijk.......

Wij kijken het allemaal af en lachen erom... dit is de manier waarop de mensen hier leven en het is wel leuk om het te zien en te proeven en te ruiken...

Miss Dumaguete op het Fiesta ....tijdens de parade.....
En na de markt rijden we naar Dumaguete city. Er is een parade aan de gang. En we moeten met Nena mee omdat haar zusje als majoirette mee loopt. Katharina, in haar blauw witte pakkie....
Maar deze parade begint met heel veel militair vertoon...... Het swat team, leger lui met allerlei voertuigen..
De ene heeft een nog groter machine geweer dan de  ander....
Daarna ook nog eens wat luitjes die voor de overheid werken en daar tussendoor de fanfares en danseressen....
Miss Dumaguete doet ook nog eens mee. Een heel groot feest. De hele stad staat op zijn  kop en een ieder staat in de hoofdstraat om er maar wat van mee te krijgen... Nou, als het zusje van Nena niet mee zou lopen hadden we deze militaire propoganda al eerder de rug toegekeerd.... Maar daar is ze dan eindelijk... als een van de laatste in de parade natuurlijk.... maar we hebben niet voor niets gewacht... ze straalt helemaal en vind het geweldig dat we zoveel foto's van haar nemen.....

Katharina in haar mooie pakkie......
En na twee uur langs de kant gestaan te hebben zijn we er klaar mee...
We gaan terug richting het grote winkel centrum Robbinson om nog even een heerlijke koffie bij Bo's te halen....En dan gaat de reis terug naar Bambulo......
Wat gaat een dag toch snel... Maar wel erg leuk om het meegemaakt te hebben.....
Zulke parade's hebben ze in Nederland al lang niet meer.....en wij weten wel waarom...

Vervolg Thalatta en weer een feestje

Zoals belooft een vervolg van dit resort. Met wat foto's ervan. Het grote zwembad waar we gretig gebruik van maken. Heerlijk. Een goede menukaart en een kok die er een heerlijke maaltijd van kan maken...
Het weer is voortreffelijk. Iedere dag is het minstens 30 graden of meer, zonnetje en een paar wolkjes aan de lucht. Wat wil een mens nog meer.
Duiken natuurlijk. En dat hebben Bren en ik dan ook twee daagjes gedaan. Eindelijk. Na een maandje of twee en half weer eens onderwater liggen. In water wat eigenlijk te warm is. Dertig graden is de zee temperatuur en we zien hier en daar het koraal al verkleuren. Vissen die naar diepere lagen verplaatsen omdat het daar wat koeler is... Tja ook hier laat de klimaatverandering van  zich horen. Erg jammer. maar er is toch weinig aan te veranderen. De foto's van de duikjes staan wat later op Picasa onder een eigen map....
Ga er maar naar toe en vergaap je er maar aan....hahaha.

Foto'tje van het zwembad en de prachtige Bouqainvillia.....net Frankrijk, maar we zitten liever hier!
Tussen de duikjes door hebben we ook nog een feestje.
Hans en Bettie waren op 19 November 41 jaar getrouwd en dat hebben we hier gevierd met een heerlijk diner.
Natuurlijk met een lekker flesje wijn. Bren had het bij de staf van het resort al aangegeven en die hadden er leuk op ingespeelt met een mooi bloemstuk op de tafel . Nee, eerlijk gezegd zag het er voortreffelijk uit.
Aan alle kanten klonken er felicitaties, van Visaya tot aan Engels en ja ook nog Duits....Maar allemaal welgemeend hoor. Een zeer geslaagde avond.

Het gelukkige paar aan de mooi versierde tafel, bedankt luitjes van Thalatta......!!!!
En nog een dagje niet duiken. We gaan er vandoor op de brommer. Nou ja, brommer. Die dingen hier hebben zo'n vermogen dat we wel over een lichte motor kunnen praten. Bren en ik hadden er natuurlijk al eens op gereden. Maar voor Hans en Bettie was het allemaal weer eens nieuw. Een beetje terug in de tijd naar de jeugd. Vroeger samen op de brommer...hahahahahaa.... Lachen hoor....
Op weg naar een baai en even bij een ander zeeeeer luxe resort gaan kijken.
Daar van een heerlijke lunch genoten en dan de hele rit weer terug. Ook nog even gestopt bij de markt van Zamboanguita. Niet heel erg groot maar pa en moe hebben wel een klein beeld van het leven in zo'n klein dorpje....

Bob......Ja Annie; Ik heb brommerpech...hahahaha, Geintje.!
En zo vullen we de dagen met het rond kijken en zwemmen en af en toe een duikje..
Nee, wij vermaken ons wel hoor. Het is een mooi resort met een perfect zwembad.
Op de laatse volle dag komen Adi en Nena, met Martin en Claudien ook nog eens langs om te kijken. Ze bewonderen de kamers en eten mee in het restaurant. Natuurlijk zijn ze hier al eens geweest, want Nena heeft hier ook gewerkt. Maar toch leuk om het nu ook toch eens op een andere manier te zien. Even zwemmen met Joshua en dan is de dag alweer om. Het lijkt wel of dat aan deze kant van de aarde de tijd sneller gaat, of ligt dat alleen aan ons.
Morgen is de laatste halve dag hier en gaat de reis terug naar Bambulo... Het zal wel weer halve dagen werken worden en hopelijk nog wat leuks doen met pa en moe, voordat ze terug gaan naar Nederland.

De gedroogde vis op de markt in Zamboanguita, gelukkig geen geur op de foto...!
We hebben in ieder geval een hele leuke tijd gehad in de luxe resorts. Heerlijk gegeten en twee perfecte onder komens. Natuurlijk koken ze bij Adi ook lekker, maar het is toch anders...We wachten er maar op totdat het restaurant open is, en dan kunnen we er verder over oordelen... Eerder niet....

De foto's van de afgelopen dagen staan op picasa en zo ook de duikjes.....Waar we trouwens hier in het resort op de foto's zeer goeie reacties gehad hebben.....Weer een pluim.....

Aankomst Thalatta resort

De dagen gaan erg snel als je een luiervakantie hebt. Wat is nou eigenlijk 8 dagen. Niets toch. En ze zijn alweer voorbij. We hebben echt helemaal niets gedaan daar in het Pura Vida resort.
Een dagje naar de stad, beetje uitrusten, boekje lezen en nog meer van dat soort dingen...
En dan nu opweg naar het Thalatta resort. Een paar gemeentes verder dan Dauin.
Ook aan de zee, maar zonder strand. Maar dat geeft niet hoor. Ze hebben hier een prachtig zwembad en een mooi grasveld wat tot aan het water rijkt.
dit resort zijn we 2 jaar geleden al eens geweest met Reinier...
Nena was daar toen werkzaam en in die tijd hebben we haar daar bezocht en het resort bekeken.
Toen waren we er al wild van. Mooie tuin, ruim zwembad en alleen maar luxe huisjes...
Wat wil een mens nog meer. Goed restaurant met een redelijke kaart.
Hier hebben we onze vriendin en nog twee andere meiden leren zwemmen. Tja want de meeste Piepies dames kunnen niet zwemmen....

De Entree van Thalatta......we zijn niet de enige, maar deze koffers gaan weer terug naar Frankrijk.....haha.
We worden naar het restaurant gebracht om te lunchen en een drankje te nuttigen en even later staan we in onze kamers...
Twee huisjes naast elkaar.... de een in Mindoro en de ander in Mindanao... Namen van  eilelanden in de omgeving...Leuk gevonden.

Even een kiekje onder de bamboe, weer nieuwe indrukken om op te nemen zo'n ander resort....
Even de boel uitpakken en dan een heerlijk  duikje in het grote zwembad... Gevult met zout water, maar dat hindert niet. We kunnen hier wel baantjes trekken.
wat luieren in de zon  en dan alweer naar het restaurant voor het diner.....Lekker visje met gebakken aardappeltjes.... Yummy. En zo gaat de eerste dag hier alweer in een poep en een zucht voorbij.

Onze huisjes, twee onder een kap.....ruim en van  alle gemakken voorzien...

De vissers die met behulp van lokale kijkers de netten binnen halen....
Net voor het diner zijn we ook nog eens getuige van een vissers bootje wat zijn netten bij ons voor de deur in het water laat zakken..... Als het net eenmaal in het water ligt, springen er twee vissers het water in om het net als een ronde lus naar de kant te krijgen....
en dan begint het binnenhalen. Met behulp van dorpsbewoners word er flink gesjord om de hele haldel binnen te halen....
Wij staan met interesse te kijken en vragen ons af wie er nou naar wie staat te kijken? Tja , buitenlanders he!
Het net is vooral gevult met hele kleine visjes. Deze gebruiken ze om een soort marinade  te maken... We hebben deze visjes al eens eerder op de lokale markt gezien. In een grote ton. Nog helemaal intakt maar met een soort van saus of bouillion..... Volgens hun een lekkernij, maar ons trekt het niet....
Dus die visjes gaan in een grote mand.... Ook nog eens wat grotere vissen ertussen en een ballonvis.
De ballonvis had zich op geblazen en is giftig als je deze niet juist kookt, dus die vis gaat weer over boort. De aneder vissen worden gretig uit de mand gehaalt. er is er een die de vinnen van de vis snijd (levend nog) dan de vis even iets wast in het water en dan vrolijk zijn tanden in de vis zet en em heerlijk oppeuzelt....Tja, ziet U het beeld voor u..... Wij wel. Ik heb nog geprobeerd er een foto van te nemen maar er is er geen 1 die scherp is om dat ik tijdens het schieten van de fotomijn lach niet in kon houden, sorry.
Een onsmakelijk tafreel.......maar dat is nou eenmaal de cultuur hier...
De netten gaan weer op het kleine bootje om naar de volgende stek te varen.....En wij draaien ons om en gaan voor het diner naar het restaurant.... ik wil ook wel een visje, maar dan wel gefilleerd. Geen fratsen.
morgen staan we op het bord voor een duikje......maar dat is voor de volgende blog....Tot dan>! 

Op naar Pura Vida en nog een jarige ook !!!!

Daar gaan we dan. Na een weekje in Bambulo zittend naar de werkende kinders te hebben gekeken gaan we met pa en moe naar Pura Vida toe.. Een ander resort aan het strand in het plaatsje Dauin. Niet veel verder van Bacong. Een luxer resort dan dat van Adi en Nena en liggend aan de zee. En dat hebben wij ook wel nodig. Eindelijk eens een paar dagen rust. Niets te hoeven doen. Geen Bamboe's kappen, verven of vernissen.... Nee helemaal niets. Geweldig. Onze duikspullen gaan ook mee, dus misschien dat we nog een duikje gaan maken...Maar dat zien we later wel.

Het is een mooi resort en wij hebben de kamer ook al eerder gezien. Toen we gingen kijken om te boeken...Hans en Bettie weten niet wat hun te wachten staat en kijken hun ogen uit. Mooie grasvelden en prachtige bomen en beplanting...Een groot zwembad en natuurlijk een mooi "zwart zand" strand.




Onze kamer, beneden verdieping van het huisje Dolphin....
De kamer is perfect. Een leuke welkomsgroet op een mooi blad geschreven.
Het restaurant heeft een mooie kaart en goed betaalbaar.
De eerste twee dagen doen we dan ook helemaal niets. Alleen maar op een ligbed aan het strand, een beetje zwemmen en boeken lezen. Wat lekkers eten en dan weer lezen.....
Een dagje naar de stad (foto's komen later wel). En zo zijn er al weer drie dagen voorbij.
Van het duiken is er nog niets gekomen, maar we hebben geen haast. We zien hier wel veel duikers. Ook veel groepen die hier voor een paar dagen naar toe komen en dan weer verder gaan naar een ander eiland....En buiten verwachting, ook veel Hollanders..... Wie had dat gedacht.
Een avondje een diner eten bij de buurman, een oude bekende van Bren en mij.... Ja Reinier, we gingen voor een happie bij het Eldorado resort. Daar waar we al twee keer eerder op vakantie geweest zijn. Ook een hele goeie kaart. Dus hebben we die ook maar eens bekeken...
Veel bekende in duikschool die ons alle gedag komen zeggen en sommige meiden van de bediening kennen ons nog goed bij naam. Ongelofelijk.....

Mooie kamer met gescheiden bedruimtes....de familie kamer....
En dan is het alweer zondag 14 november... de verjaardag van ons neefje Roy, maar belangrijker nog......de verjaardag van Pa Hans... En die werd vandaag 64 jaar... Een feestje wel op zijn plaats. En zeker hier in de Piepies....
Dus al tijdens het ontbijt werd pa door alle dames gefeliciteerd... In de receptie gingen ze zelfs voor hem zingen....
Daarna hadden we een heerlijke cappucino met een groot stuk cake aan de bar... Hebben we even in de kamer gespeeld met het nieuwe speeltje van Hans... Een 10 inch laptop... En natuurlijk maar weer leren hoe je nou foto's op de computer zet... skype geinstalleerd, dus later kunnen we contact zoeken met Nederland. maar ja, die liggen nog op bed....

Rond de lunch komen op uitnodiging Martin, Claudien, Joshua, My Ann en Nicole onze kant op...We hadden ze namelijk gevraagd te komen lunchen en te zwemmen met de kleintjes... Nena en Adi hadden andere verplichtingen...

Voor de kleintjes is het een dolle boel... Spelen in het zand, rennen naar de zee en later in het zwembad zwemmen..... Vanwege de harde wind was het zwemmen in de zee niet te doen....Gelukkig is het zwembad niet te diep en kunnen de kleintjes heerlijk pierewaaien....

Het strand en de beachbar met onze tafel in het midden onder de parasol......
Een heerlijke lunch, koffie en natuurlijke een biertje en een wijntje... Tja die Hans is echt jarig.
Het is erg gezellig met Martin, Claudien en My Ann......

Na de lunch komen de dames van het resort met een hele grote taart voor pa aan..... Een kaarsje in het midden wat maar niet aan wil......Ze zingen Happy Birthday en er komt nog meer koffie en thee aan... Als dit geen verjaardag is? Dan weten wij het ook niet meer....
Adi en Nena komen toch ook nog even van de taart proeven. Nou, die taart heeft gesmaakt en is helemaal op. Dank jullie wel Pura Vida familie.

Het kaarsje is bijna aan, Hans 64 jaar... weer een jaartje erbij.
s'Avonds zijn we weer met zijn viertjes... Hebben met Ivo geskyped en de kleinkinderen gezien... Die helemaal vol waren van het Sinterklaas gebeuren. Maar goed, even lekker gebabbeld.
We gingen laat aan het diner en hebben niet zo heel veel gegeten... Tja wat wil met zo'n lunch en heerlijke taart..... We kunnen terug kijken op een geweldige dag.... En hebben hier in dit resort nog een paar dagen te gaan. Kunnen we mooi nog effe bijkomen na zo'n dagje.... Nee, met ons komt het wel goed. Kijk maar naar de foto's op Picasa in de map Pura Vida en verjaardag Pa......Wij gaan op naar de volgende blog...Toedeloe.

Ja ze zijn er...

Daar gaan we dan. Opweg naar de luchthaven van Dumaguete. De vader en moeder van Bren komen naar ons toe. Martin, de vader van Adriaan gaat gauw nog even de auto een zuigbeurt geven. De hoeveelheid stof en zand die hier rond waaid is niet te harden dus  een stofzuig beurtje was wel nodig. Claudien poest het dashbord nog effe op en dan kunnen wij opweg....
Het is een kleine 40 minuten rijden vanaf het resort naar de luchthaven. Het verkeer onderweg is erg druk. Veel tricycles (driewieler brommers) en busjes vol met mensen..... dan af en toe ook nog eens een fietser op de weg die de boel op houd. Maar ja. We staan er op tijd en zien om tien over drie in de middag het toestel naar beneden komen. En dan is het effe wachten....

Martin en Claudien zijn druk met poetsen....
En daar staan ze dan, in de verte zien we ze al staan en zwaaien..... Daar wachten ze op de koffers.... En dan nog even langs de controle en ze staan buiten..... Hallo Piepies, daar zijn we dan...
En natuurlijk zoenen.... Na 7 maanden staan we dan weer eindelijk eens tegenover elkaar. Wat gaat de tijd toch snel. Maar nu hebben we weer tijd om met elkaar te babbelen..

De aankomst hal van Dumaguete....
De rit naar het resort zijn  we allemaal druk met babbelen, en het is van Hans en Bettie een hele hoop indrukken van het land.
De weg en een wegopbreking, veel brommers en auto's......... er is een hoop om te zien en dan nog maar niet zeuren over de warmte. Het is hier de hele dag 35 graden en s'nachts zakt het naar 25 tot 28 graden... Ttja het klinkt decadent maar voor Europeanen die hier naar toe komen is het een wel effe aanpassen...

Daar zijn ze eindelijk.....toch nog fris en fruitig naar de vlucht van 12 en 1 uur.....
Maar het voelt goed en het is heel leuk voor ons om hun een stukje van de Filippijnen te laten zien. We zijn hier toch al zo'n 4 keer naar toe gereisd.
Eenmaal in het Bambulo resort aan gekomen nemen we een bakkie en babbelen met Martin en Claudien... Een beetje Engels met Zwitsers Duits door elkaar.... Maar we komen er wel hoor...

Eindelijk, na 7 maanden......
De eerste dagen doen ze helemaal niets,....bijkomen van de drukte van thuis en het aanpassen aan de warmte. En dan kunnen wij nog wat klusjes doen in het resort... Ja zo gaat het allemaal wel lukken..Het schilderen en het lakken van de bamboe in het restaurant. De vloerdelen en de wanden. Pa en Moe zitten lekker op  de stoelen wat te lezen en tussen door kunnen we wel wat met elkaar babbelen. Over een dag of 4 gaan we naar een ander resort om de verschillen eens te laten zien en voor ons zelf ook om een paar dagen even eens niets te doen. Want als je hier zit wil je toch wat doen omdat er nog heel veel werk ligt. Maar dan gaan we even echt niets doen en lekker genieten......maar dat lezen jullie de volgende keer wel weer....

Hoera, weer naar het thuisfront

Na een zware week in mij n eigen bed, moest het er toch maar van komen.... Op naar het ziekenhuis. Nog nooit in een ziekenhuis gelegen en dan voor het eerst in een ziekenhuis bed en dan gelijk in de Filipijnen. Maar ja, geheel uit gedroogd en erg slap. Veel hoofdpijn en de hele dag door zweten maakte het dat ik opgenomen moest worden.
Maar achteraf geen enkel probleem mee gehad. Ze hebben hier in  Dumagute een fantatisch ziekenhuis. Niet in het oude gedeelte maar de nieuwe zijvleugel die er sinds een paar jaar staat ziet er echt heel netjes uit.
Mooie ruime kamers en wanneer je dat wilt kan je partner in je kamer blijven slapen.
Zij het wel op een wat kleiner Filipijns bed , maar het kan allemaal wel.




Het Silliman ziekenhuis in Dumaguete..
En dat je partner er is, is wel erg makkelijk. Te meer omdat ze je medicijnen voorschrijven, maar die moet je dan wel beneden om de hoek zelf gaan halen...
Dat gaat natuurlijk niet als jij daar zelf ligt, met je infuus en je 40 graden koorts..
Dus daar gaat Bren om weer een nieuw antibiotika te halen.
Dan weer de gang op om onze waterflessen te vullen. want dat hebben we wel weer geleerd in die paar dagen. Gemiddeld 4 liter per dag weg drinken.Das meer dan in Holland.
Over het eten ook helemaal geen klagen. Veel beef en kip, met aardappels. Veel aardappels en tomaat omdat daar veel Potassium in zit. En dat was nou net het product wat ik niet meer in mijn lichaam had. Of in ieder geval een te lage hoeveelheid. In het foto album staan ook foto's met de uitslagen waar het potassium gehalte te zien is....Ja, daar leren we ook weer van.
De dokter is perfect, een hele aardige man. Spreekt goed Engels en kan het ziekte beeld goed uitleggen. We mogen alle uitslagen te zien en krijgen er zelfs kopien van om aan de verzekering te laten zien...Nee, aan service ligt het niet.

De nieuwe zij vleugel, ik lig op de derde verdieping en Claudien ligt 5 kamers verder en Adriaan ligt er een kamer naast. Ja drie man van het resort liggen onder zeil.
Na vier dagen mag het infuus eraf en na de vijfde dag mag ik dan eindelijk naar huis. Claudien mag ook naar huis. Adriaan mag twee dagen later naar huis, maar die is dan ook wat later opgenomen...
blijkbaar hebben we alledrie van hetzelfde last gehad.
na drie dagen thuis bijkomen gaan we terug naar het ziekenhuis om weer een paar bloedtesten te hebben. Na een paar uur wachten gaan we weer naar de Dokter Garcia en krijgen het goede nieuws dat alle waardes in het bleod omhog zijn  gegaan en krijgen het advies mee om nog rustig aan te doen en veel rust te houden.

Daar ligt ie dan, met daarachter het "kleine" bedje van Bren.....
Mmet de rust gaat het goed. we doen niet zo veel in het resort , maar dat halen we later wel weer in. Drinken veel water, maar eten ook "gewoon' weer goed. En natuurlijk veel potassium.... en weer wat aankomen. Want ik ben zo'n kleine 10 kilo kwijtgeraakt. De weegschaal bij doc gaf 81 kilo's aan. daar schrok ik zelf ook wel van. Bren is ook een paar kilo's kwijt, als is het alleen al maar van de stress. maar goed. we zijn allemaal weer "thuis" en kunnen met de normale zaken van de dag weer verder....

De medicijnman, om de hoek van het ziekenhuis. Heel apart....