Genadeloos !!!

Afgelopen vrijdag hebben we voor het eerst twee duikjes gemaakt op het rif van Fiji.

De eerste gedachte die we allebei hadden was; het lijkt wel of we op Bonaire liggen.

Echter de hoeveelheid koralen is hier nog meer en wonderschoon. Niet te veel kleur, maar wel heel veel diverse soorten en formaten.Dat en een goed aanbod voor twee nieuwe duiken (prijstechnisch gesproken) deed ons besluiten wederom met deze duikschool mee te gaan. Diving Safaris Fiji.

Een PADI duikschool. Eigenaar, een Coursedirector Maurice genaamd en zijn vrouw de staf instructor Kelly. Verders kunnen ze gebruik maken van verschillende divemasters die in de buurt wonen, maar omdat het hier nu laag seizoen is en Bren en ik de enige duikers op dit moment zijn, doen ze het met zijn tweetjes.

De eerste twee duiken hebben we samen met Kelly gemaakt en waren heerlijk relaxed.

Vandaag zouden we twee andere stekken van het stuk rif gaan verkennen. Het stuk waar alleen deze duikschool mag duiken. Hier op dit deel van Fiji zijn niet heel veel duikscholen en zijn de duikpercelen goed verdeeld. Reden voor ons om weer mee te gaan. Weer worden we opgepikt met het busje terwijl Maurice de boot naar het andere eind van het duikperceel vaart. We ontmoeten elkaar daar op het strand, laden de boot in en gaan voor een klein tochtje van 10 minuten naar de duikstek. Er zijn redelijke golven die op het buitenste rif slaan, maar niet groter dan de keer ervoor. We krijgen een kleine briefing, uitleg over de duikstek en maken ons klaar om de rol achterwaarts te maken. Maurice brengt ons richting het rif en we krijgen het sein om van de boot te rollen…



De zee voor de deur, met de lagune en daarachter de glooven die stukslaan op het rif.

Het gebeurt allemaal zo SNEL.! We rollen achterover, komen weer boven en een hele grote golf slaat op ons neer. De boot verplaatst, de motor slaat uit. Maurice probeert het apparaat weer aan de praat te krijgen en ik kijk of ik Bren en Kelly zie. Nummer twee krijg ik in zicht, maar geen Bren…….hartslag in de keel, roep haar naam en golf nummer twee slaat over ons allen heen. Motor nog steeds uit en Maurice drijft met zijn boot richting het rif. Wij drijven inmiddels ook op het rif af en ik voel het gesteente al onder mijn voeten schuiven….

Gelukkig, daar is Bren. Ze roept iets van bloed en een snee. Shit! Als dat maar goed gaat…..

We zwemmen naar elkaar toe maar worden bruut verstoort door golf nummer drie. En weg is mijn masker. Golven van een twee, tot twee en een halve meter… Snel de ademautomaat in voor de volgende genadeloze golf. Maurice inmiddels uit de boot, die gelukkig nog niet onderste boven ligt, maar nog steeds over het rif heen banjert.

Na heel wat hoge golven over ons heen gekregen te hebben komen we alle drie over het rif heen, in de voorste lagune. Daar waar de golven relatief klein zijn en we mekaar vragen hoe het ervoor staat. Bren met een flinke jaap op de bovenkant van haar hand. Kelly heeft schaafwonden, maar voor de rest gaat het ons alle redelijk af. De schrik zit er goed in. We zijn het anker kwijt. Achteraf blijkt dat moment wij van de boot afrolde en de eerste grote golf vat op ons kreeg het anker gelanceerd is. De lucht in en naast de boot het water in. Rakelings langs Bren, die daar haar hand aan open gehaald heeft. We mogen alle van geluk spreken dat de boot niet over ons heen gewalst is of nog erger; omgeslagen.

Laag water. Het rif komt naar de oppervlakte.

Ik help Bren en Kelly terug in de boot. Maurice druk bezig om 1 van de 2 motoren weer aan de praat te krijgen. Beide motoren hebben water gemaakt, dus het wordt ploeteren om er weer 1 aan de praat te krijgen. Ik probeer de boot op zijn plek te houden. Moment dat de motor loopt klim ik aan boort en via de lagune varen we terug naar ons punt van ingang.

We zijn alle gespannen, zelfs het eigenaars koppel, die dit achteraf ook voor het eerst mee maken.

Al eerder is Maurice al eens met een boot omver geslagen en heeft daar nare herinneringen aan. Maar wat er vandaag gebeurde had niemand kunnen verwachten. En dan mogen we allemaal blij zijn dat we “hoog” gebrevetteerd zijn en redelijk wat ervaring in duiksituaties hebben. Geen moment in paniek geraakt zijn en als dat wel zo het geval zou zijn geweest we alle goed hebben gehandeld om erger te voorkomen. Kelly is voornamelijk blij dat we het er allemaal redelijk zonder kleerscheuren vanaf heb ben weten te brengen en is blij dat we zo ervaren zijn. Ons volle verstand gebruikt hebben...! Koelbloedig ? Stel je eens voor wat er gebeurt zou zijn met minder ervaren mensen. De duikstek is toegankelijk voor alle soorten van gebrevetteerde duikers.. niet extreem lastig of hoe dan ook.

Het anker is weg en nog wat spulletjes van de boot. Maar “we leven” nog en als we het allemaal nog eens de revue laten passeren het allemaal wel eens heel anders af had kunnen lopen.

Een bezoekje aan het ziekenhuis en een hechting verder zitten we aan een fruitpunch en een broodje. We zijn in een soort van trance. Proberen de dingen op een rijtje te krijgen en ons te realiseren wat er vandaag gebeurt is. Waar ging het fout, of wat hadden we….? Ik weet het niet! Alles ging volgens het boekje. Bren en Kelly’s eerste gedachte was, Automaat in houden en laat maar rollen die golf. Ik had mijn automaat waarschijnlijk nog in mijn mond anders had ik de Pacific wel leeg gezopen. Misschien hadden we verder van het rif gedropt moeten worden, wie weet.

We hebben allebei spierpijn, vooral in de kuiten. Het zal de spanning wel zijn, die los komt.

Ik ben in ieder geval blij dat ik mijn schatje nog heel heb terug gekregen. Want dat ene moment in het water, met die golf over me heen en mijn masker wegrukte, en Bren niet meer zag………? Alleen het idee al.

We hebben de hele middag verder op een ligbed aan het strand gelegen. Onder de palmbomen… Half slapend en af en toe pratend over het vooral.

Morgen willen we even langs Maurice en Kelly lopen. Kijken hoe het met hun tweetjes gaat.

Maar dat er hier wel eens lokale Fijiaanen tijdens het vissen aan de kant van het rif verdrinken vindt ik niet verwonderlijk. De zee is genadeloos, zelfs voor vier ervaren mensen in een bootje…. Daar zijn we vandaag wel achter gekomen.

Bren mag vijf dagen haar hand niet nat maken. Niet dat we morgen al weer wilde gaan duiken hoor. Nee over twee daagjes gaan we naar de andere kant van dit eiland, een ander resort. Ook met een duikschool, maar dat zien we dan wel weer…. Nu maar even koest houden.

Uitzicht vanaf de berg waar het "Fort" is van de voorouders van de Fijiaanen

Gister hebben we tussen de twee duikdagen ook nog eens een eiland tour gedaan. Samen met Anthony ( een Nieuw Zeelander) en onze taxigids zijn we naar een Fort geweest. Meer een dorpje op de berg, waar vroeger de voorouders woonde van dit land. Kannibalen. De plaats waar de mensen geofferd werden, en waar de chief van het dorp woonde. Grappig om te zien. Daarna werden we gedropt bij een Fiji-aans dorpje waar men aan potten bakken doet. Een kleine rondleiding, via de kerk, het gemeenschapshuis naar een gebouwtje waar de dames van het dorp bij elkaar zaten te wachten totdat wij binnen kwamen.. Een zang en een dansje. Zelfs wij MOESTEN mee dansen en mochten niet weigeren. Ook nog eens iets van een slangendans. Ja, ja, gewoon polonaise…. Maar zo noemen ze dat hier niet. Een kleine demonstratie van het maken van een vaasje waar je bloemen in kunt doen, wat toepasselijk. En dan moesten we maar wat van de dames kopen. Hoe meer je kocht, des te meer waarde je deze mensen en dat je “zo maar” even bij ze mocht komen kijken… Vooruit dan maar. we kopen wel twee dingen.

Gevolgd door een wandel tocht door een natuurreservaat. De “Sand dunes”. Tja, wij hebben in Nederland ook duinen hoor. Daar hoef ik niet voor naar Fiji. Maar oké. Het is een onderdeel van de tour. De tour die eindigt in het stadje om nog wat souvenirs te kopen…

Dat hadden we al gedaan en naar Nederland terug gestuurd, dus we gaan voor een lekkere cappuccino en een hot choco. Er is in dit hele gat maar een café wat dit allemaal kan maken. Anthony wist dat nog niet eens en was blij dat we bij hem waren….

De steen waar mensen onthoofd werden als offer, en daarna gegeten...!

De tour was grappig en geeft ons een nog duidelijker beeld van hoe deze mensen hier dag bij dag leven. Ze kijken niet naar morgen, want morgen kan wel niet meer komen. Nee, vandaag moet je leven… Nou die levens wijsheid hebben wij vandaag maar al te goed van mee moeten proeven…….

In het potterbakkers dorpje, een muzikaal intermetzo van de dorpsbewoners.

Bula, Bula, Bula........Fiji..!

Bula, Bula, Bula……

Welkom, Welkom, welkom…

Daar zijn we dan. Op Fiji. Het honeymoon stukje paradijs….

De eerste indruk: Sulawesi 8 jaar terug. Luchthaven redelijk klein, maar wel allemaal netjes. Hele vriendelijke mensen, heel veel felle kleuren in hun kleding. Beetje Hawaï – stijl.

Met de taxi een ritje van anderhalf uur naar het eerste hotel wat we geboekt hadden via het internet. Op het hoofdeiland Vita Levu. Gelegen aan de “Coralcoast”. Het Bedarra beach inn.

Niet al te luxe maar dat geeft niet. De ontvangst was erg hartelijk. Een “bandje “ van twee man en een vrouw stond ons welkom te zingen. Geweldig! Een cocktailtje om er maar even in te komen…

Na een heerlijke douche in onze hele ruime kamer met zicht op een hele mooie tuin en schuin richting de oceaan. Prachtig. Je hoort de zee ruisen. Heerlijk om later bij in slaap te vallen.

Het Sulawesi gevoel gaat er al gauw af moment dat we weer de foyer in komen lopen en mee moeten doen met een rondje “Kava” drinken. Een lokaal drankje gebrouwen van de wortels van diezelfde plant. Klappend in de hand en Bula roepend krijg je een bowl in je hand met een of ander wit gekleurd goedje… Kava en smaakt als een slok uit de Maas of zoiets… maar zeg dat maar niet tegen ze want dat is beledigend. En een bowl kava afslaan is nog erger, dus daar gaan we dan… we zijn gedoopt en mogen aan tafel. A-la cart. En er is keuze genoeg. Veel vis, maar dat vinden wij niet erg. Bren begint met de Mahi-Mahi en ik met de geelvin tonijn. Lekker, lekker, lekker…. Nog maar een cocktailtje en effe later liggen we moe maar voldaan op bed. Beetje zacht bed, maar al veel beter dan het bed in de camper van… Hahaha.

Ons hotel, aan het strand!!!

De volgende morgen, heerlijk uitgeslapen en een heerlijk ontbijtje…

Vandaag bezoeken we een “eco-park”. Een park met de vogels en de dieren die leven in Fiji. Leguanen die van een stroper afgenomen zijn en de vleermuizen die hier leven. Leuk om weer vogels van dichtbij te zien… en vast te houden….Verders ook wat “Hawksbill” schildpadjes… Deze hebben ze uit het nest “ gered” en houden ze hier in een bassin totdat ze drie jaar oud zijn en dan weer vrijgelaten kunnen worden. Twaalf uur is het voeder tijd, en dat weten ze. Ze drijven al naar de oppervlakte om door ons gevoerd te worden… Schatjes, nietwaar?.

Het uitzicht. Vervelend he???

S’Middags lekker luieren aan het zwembad en een beetje bij komen van de eerste indrukken…

De tweede dag gaan we “het stadje” in. We verwachten er niet te veel van. Redelijk wat winkeltjes. Een paar westers achtige en een paar die duidelijk wat minder oogden. Maar wel leuk om het te zien. We zien mooie houten producten. Schalen en dierenvormen. Een walvis, die willen we n u wel mee naar huis nemen. Moment dat we het onder water of in het water gezien hebben, willen we het wel in een hout gesneden vorm kopen. Maar als je het koopt voordat je het in het “echt” gezien hebt, brengt het alleen maar ongeluk. Dus een walvis mag nu wel. Gaaf voor “thuis’ (waar ?). Verders zijn er veel winkeltjes met van die toeristen meuk. We kijken ernaar maar laten het met rust. Wel een leuk shopje met zijde stoffen. Sharong’s, jurken enzovoorts…




Het aangezicht in "onze straat"......

Eenmaal terug in het resort gaan we voor de deur even snorkelen. Er is niet erg veel koraal. En wat er aan koraal is, is niet erg kleurrijk. Maar wel aardig wat vis. Tropische vissen. Dus dat belooft morgen wat. Ja, morgen gaan we duiken. Onze eerste duikjes op Fiji. Het was eigenlijk de bedoeling om te gaan duiken bij “onze tweede goeie doelen actie”. Maar een mailtje gooide roet in het eten. Er is op dit moment (ahum) geen animo voor het “reef protection program” en dus ook geen werk voor ons om ze daar te gaan helpen. Dat is weer eens een tegenvaller. Nou, als we niet mee mogen helpen in het programma heeft het voor ons ook geen nut om het te gaan bekijken, nu er toch niets “te doen” is. Bren was er al snel over heen, maar ik heb er toch wel even Klo…. over gevoeld. Hier had ik juist heel veel van verwacht en valt het me nu erg tegen dat er überhaupt geen interesse in ons is. Jammer! Ja natuurlijk mogen we langs komen om te kijken, maar er is geen activiteit op dit moment. Later in het jaar meer kans….Sorry, maar dan zitten wij al weer ergens ver weg van hier…

Dus vandaar dat we nu op het hoofdeiland zitten en hier “gewoon’ van onze vakantie genieten. Dan maken we hier wel een paar duikjes… het water is erg lekker van temperatuur, rond 29 graden en het zicht belooft ook wat. Na morgen kunnen we het jullie vertellen…

Voor nu in ieder geval, de lieve groeten van ons uit dit paradijs en we zijn in ieder geval goed aan gekomen en hebben het hier ontzettend naar ons zin….Bula, Bula, Bula, welkom en ga nooit meer weg….! Dat is in ieder geval wat ze hier willen……

Auckland alweer... Laatste stop Nieuw Zeeland !!

Wat een regen, wat een regen…. Je zal toch niet mee gaan maken dat we van Nieuw Zeeland wegspoelen, hé? De twee dagen dat we in Orewa stonden waren er zeker anderhalf met water en nog eens water. En dan bedoelen we niet ons uitzicht op de zee. Nee, alle water komt van boven….En met die regen rijden we Manukau binnen. Een wijk die voor Auckland ligt. De dichts bijzijnde campsite en een van de meest betaalbare met een huisje (of kamer). Deze plek gebruiken we voor de laatste dagen in Nieuw Zeeland. En met de bus redelijk te doen naar het centrum van Auckland. Onze camper voor de deur geparkeerd. Eerst maar eens leeghalen die handel. Al onze spullen eruit. Koelkast leeg, banken leeg en kastjes leeg. Wat een “zooi” kan een mens toch hebben nietwaar? Alles in het huisje en dan schoonmaken maar. Eerst de binnenkant en een uurtje of anderhalf later rijden we naar een wasplaats. Dat grote barrel in het “roze” schuim en afspuiten maar. Het enige nadeel is, dat het nog steeds regent. Dat moet dan maar. s’ Avonds zitten we in ons huisje. Lekker met de kachel aan.

De auto en ons huisje in Manukau, Auckland.

De volgende ochtend schijnt de zon volop. We brengen onze camper naar de verhuurder en nemen afscheid van het rijdende huisje. We hebben er toch een kleine 6000 kilometers mee gereden hier in dat land. Maar afscheid nemen doet nu geen pijn hoor. Als je twee maanden op dit bed gelegen hebt ben je het wel zat ook.

We nemen een taxi naar de stad en beginnen onze route bij de”Victoria” markt. Lang niet zo groot en uitbundig als in Melbourne maar wel grappig om het te zien. Daarna gaan we de stad in. Een prachtig gezicht op de “Skytower”, mooie winkels, dure maar ook die met de goedkope troep. Veel winkels zijn in handen van de Aziaten, Koreanen, Chinezen, noem maar op. En heel veel winkels zie je ook in de andere grotere plaatsen, dus veel eenheidsworst. Maar dat zie je in Nederland en Australië ook dus dat is niets nieuws.

De Sky tower in Auckland.

Het makkelijke van ons huisje is wel dat we een eigen keuken hebben (gelukkig wat groter dan die in de camper) en we maken nog maar eens een heerlijke preitaart. Lekkere stevige Hollandse kost. Moet ook wel want het weer voor de volgende dag beloofd niet veel goeds.

We staan op met bewolking, maaaar het is nog steeds droog. Weer richting de stad. We proberen de “harbour cruise” van 10 uur te halen. Gelukt ! We varen langs de eilanden in de baai die ten Oosten van Auckland ligt. Op en af stappen mag, maar wij blijven zitten om van de rondrit te genieten. En heel erg lekker weer is het nou ook niet om eens een flinke wandeling te maken op een van de eilanden. Eenmaal terug in de haven mogen we met ons kaartje ook gebruik maken van de ferry naar Devenport. Een wijk die aan de andere kant van de haven ligt. Dat doen we dan maar gelijk.

Devenport heeft een pittoreske winkelstraat met veel cafés en galerieën. Een heerlijk bakkie en een aantal schilderijen en sculpturen verder gaan we terug richting de ferry en op naar de haven van Auckland. We lopen de stad nog eens door en de mooi chique winkels van Prada en Gucci. Toch pakt deze stad ons veel minder dan Christchurch en Wellington. Deze steden waren dan qua oppervlakte wel kleiner, maar veel toegankelijker dan Auckland. De stad en alle wijken eromheen zijn veel en veel uitgebreider, maar minder spannend. Veel wijken er omheen. Dat kan ook niet anders als een kwart van de hele bevolking van Nieuw Zeeland in deze stad woont. Nee geef ons maar een van die andere steden. Veel gezelliger.

We hebben het hier wel gezien.

Het Ferry gebouw langs de haven.

Nieuw Zeeland is een mooi land. Heel erg groen, het grootste gedeelte is erg rustgevend. Lieve mensen en weinig verkeer. Perfect. Vooral het Zuid eiland heeft mooie plekjes. Daar hebben we vooral veel “wildlife” gezien. De pinguïns, dolfijnen, zeehonden en zeeleeuwen. Geweldige ervaringen waren dat. Mooie vergezichten en veel, heel veel natuur. Op het Noord eiland hebben we vooral veel van de Thermaal baden genoten en heel veel van de Maori cultuur geleerd. Vonden het erg leuk om eindelijk Mieke en Gert-Peter met hun kindjes Annika en Milan te zien. Onze Engelse vrienden; Dawn, Shawn, Ethan en Erin. Allemaal stuk voor stuk geweldig lieve mensen. De mooie baaien aan de Oostkust en het “subtropische” weer aan de top van dit eiland. Als je het hele land wilt zien heb je zeker twee maanden nodig. En zelfs wij hebben dingen “geskipt” omdat je niet alles kunt zien en doen. Maar we hebben wel een hele goede indruk van hoe Nieuw Zeeland is en het zou zijn om hier te wonen…….Je kunt hier alleen niet het hele jaar door in je korte broek blijven lopen; en dat is wel een minpuntje… Verders een perfect stukje “hemel” op aarde…. En over Hemel op aarde gesproken… Morgen gaan we “foetsie” naar Fiji….Hoe zal dat zijn. We zullen het allemaal weer voor U gaan “Exploren”… Want wij zijn geen toeristen, wij zijn de “Explorers from Holland”. Fiji here we come……

De haven van Auckland vanaf de boot....

Opweg naar de Bay of Islands

Tja, het klinkt natuurlijk weer hetzelfde maar de weg naar Whangarei is al even bochtig en met pieken en dalen. En om nog maar te zwijgen van de enorme vergezichten. Wederom geweldig en niet uit te leggen wat voor gevoel je krijgt als je naar de zee toe kijkt. Eindeloos water met hier en daar een eilandje. Whangarei omdat daar voor deur de Poor Knight Islands liggen en deze “zeggen ze” in de Top 10 van duiksites staan. Eindelijk een duikschool gevonden te hebben worden we een beetje teleurgesteld. Tja, regen. Een sterke stroming vanuit het oosten en een wind met regen vanuit het westen. Dit alles samen zorgt ervoor dat het zicht nihil is. Een beetje vergelijkbaar met de snert waar wij in hartje zomer in Holland in duiken… En het feit dat de boot geen “luwe” plek kan vinden om redelijk stil te kunnen liggen om te gaan duiken…Komen jullie volgende week maar terug, was het antwoord. Jammer maar wel erg eerlijk van deze man om het ons te vertellen…Foto’s van de eilanden die in de winkel te bezichtigen waren, gaven nou ook niet echt veel spectaculairs weer. Maar ja, wij zijn natuurlijk al wel erg verwent met het duiken in Azie…..We spreken af de volgende week nog eens langs te komen…

De haven van Opua voor de ferry naar Russell.

Om de komende nacht een leuke plek te hebben om te staan rijden we naar Russell. Een schiereiland in de Bay of Islands. Een baai vol met eilandjes . Met de ferry er naar toe… leuk om weer eens op een boot te staan. Prachtig schiereiland, veel groen, romantisch en een kleine dorpskern met een paar boetiekjes en heel veel eetgelegenheden. Een leuke boulevard aan het water om een knappe wandeling te maken..De camping is er een van de Top 10 en we mogen niet klagen…..Alleen het feit dat we nog eens apart moeten betalen voor het douchen valt bij ons weer in het verkeerde keelgat. De camping is al wat duurder dan de gemiddelde en dan ook nog eens extra rekenen voor wat water… het zal allemaal wel weer. We hebben wel een prachtig uitzicht over de baai vanuit onze camper en dat maakt wel weer een hoop goed… maar toch ! Hier willen we een tocht met de “postboot” maken…. De boot die de post rondbrengt naar de andere eilanden. En iedere dag mogen er tegen betaling een aantal toeristen mee om de 7 uur durende tocht langs de eilanden te maken…..

Maar…. Het zal eens niet zo zijn. Dit alles is weer seizoen gebonden.. Ooooh, dus niet in de winter de post rond brengen. Ja, dat wel, maar zonder de toeristen. Hebben wij weer. We kunnen wel een andere “cruise” maken. Echter met een “veel” hogere prijs, en daar passen we voor. We lopen wel langs de “oudste” kerk van Nieuw Zeeland. In 1835 gebouwd en vol met kogelgaten van de ‘ruzie” tussen de christenen en de Maori’s in die tijd. De volgende dag gaan we dan ook verder naar het Noorden van het Noorder eiland.

Het uitzicht vanaf de camping in Russell over The Bay of Islands.

We rijden langs Paihia en Kerikeri. Daar in de laatste staan we langs het water om een broodje te eten en gaan daarna langs een klein vogelpark. Met voornamelijk papagaaien soorten en wat vinkjes… Erg leuk om de verschillende soorten te zien, met een aantal oude bekenden uit Australië. Verder door naar Whatuwhiwhi (spreek dat maar eens vloeiend uit) aan het strand. Mooie camping in de middle of nowhere ! Voor een nacht en dan door naar cape Reinga.. Het meest noordelijke puntje van het Noorder eiland. Echter werd ons afgeraden daar naar toe te gaan omdat er A; geen zak aan is en niets te zien dan een vuurtorentje en een eindeloze zee. En B; het weer zo onstuimig is dat de lange weg ernaartoe al een uitdaging is en je van de eindeloze zee alleen maar een klein stukje ziet vanwege de regen…. Nou dat scheelt weer een aantal kilometers en wij gaan dus maar via de westkant terug naar beneden…

We pakken de ferry bij het plaatsje Kohukohu. De weg hier naar toe was weer eens erg bochtig en we denken dan er ook wel weer een 365 bochten te hebben gehad eer we bij de ferry aankwamen. Maar de tocht was leuk en ook op de ferry richting Rawene. Een heerlijke lunch langs het water. Net nu het effe droog begint te worden…En rijden maar weer……

Blijven leuke beesten, die papagaai vogels...

Kaihu is onze volgende bestemming. Een camping midden in een kauri bos. Kauri’s zijn eeuwenoude bomen die “vroeger” met bossen tegelijk gekapt werden.. Het hele Noorder eiland stond er vol van. En nu is er nog maar een kleine 30 procent van dat hele bos over. Nu in deze dagen mag er ook geen ene Kauri meer gekapt worden. Allemaal beschermt.! Wij zijn getuige van de oudste Kauri boom van Nieuw Zeeland. De Tane Mahuta. Zo’n 2000 jaar oude reus van een boom. Geweldig en doet ons een beetje denken aan de “Figtree’s” in Australië.

Kauri bomen hebben een klein en kort wortel gestel wat erg gevoelig is. Die gigantische bomen staan dus met een klein beetje wortels in een dikke laag humus. De hoogte van de stam is maar “ 17,7 meter” . Met een omtrek van de kruin van 51,5 meter een hele grote jongen. De omtrek van de stam is 13,8 meter.

Oudste Kauri boom in Nieuw Zeeland; The Tane Mahuta.

Een kauri gaat groeien en het moment dat de kruin boven alle toppen uitsteekt stopt de lengte van de boom en gaat hij alleen nog maar takken in de breedte geven. De onderste takken en blad laat de boom gewoon vallen. Dit bladafval en de takken die ze hebben laten vallen vormen de humus laag waar de boom in staat. Begrijpelijk dat er na een hevige storm weer heel wat Kauri’s omgevallen zijn. De bezoeker mag daarom ook niet dicht bij een Kauri komen om het wortelgestel wat er is, niet te veel te verstoren…eer dat er een beetje boom staat ben je al dik 50 jaar verder…

Eenmaal op de camping horen we dat we die avond mee kunnen op een nacht wandeling in het Trounsan Kauri park. In dit park staat de “Four Sisters” een kauri die vanuit 1 onderstam, 4 stammen naar de top heeft. En met een beetje geluk komen we in dit bos ook nog eens de Kiwi tegen. De nachtvogel die we eigenlijk alleen nog maar in gevangen schap gezien hebben.

De wandeling is spannend. Een klein groepje van maar 3 personen en de gids. Ze verteld ons heel veel over het park en de bomen die er staan en we zien natuurlijk de “Four Sisters” kauri. Maar helaas geen kiwi. Gelukkig blijft het wel droog gedurende de twee uur wandelroute…

De volgende dag maken we voor ons zelf nog een wandeltocht door dit park. Om het allemaal nog eens bij daglicht te zien. Het regent wel een beetje maar dat moet dan maar. Het is niet voor niets zo groen hier, zullen we maar zeggen…

De haven van Whangarei. (vergapen aan de boten).

Vanuit Kaihu rijden we via het plaatsje Dargaville weer terug naar Whangarei waar we inmiddels drie dagen staan. Een mooie camping net buiten het centrum van de stad. Een fikse wandeling en we zijn in het hart van het plaatsje.. Leuke shopjes. Vooral die van een Franse dame die zelf kleding ontwerpt. En we kunnen het niet laten een leuke rok voor Bren te kopen. Deze dame wil echter terug naar Frankrijk met haar man en 2 Nieuw Zeelandse kinderen. De shop gaat dicht over een kleine periode dus we krijgen ook nog eens korting als we twee rokken kopen… voor een prijs die je nergens krijgt dus we doen het maar. Iedere ochtend lopen we in stevige pas de berg achter de camping op. Mount Parihaka. Een steile wandeling van zo’n 40 minuten en nog eens 40 om weer via een andere route beneden te komen…Lekker om de conditie weer eens een beetje op peil te brengen… Na een douche, lopen we via het bos naar de haven van het stadje om ons te vergapen aan de mooie zeiljachten die er liggen. Hoezo recessie. Nou hier in Nieuw Zeeland ziet het er in ieder geval niet zo uit, maar schijn kan bedriegen, nietwaar ?!

Het is in ieder geval leuk om te kijken en van het zonnetje te genieten. Het weer is echter ‘ s nachts niet veel beter geweest als de week ervoor en de onderstroom die vanuit het oosten komt is ook niet over. Na een babbeltje bij de duikschool van de week ervoor komen we er dan ook achter om onze centen maar in de zak te houden en niet onze duiken op The Poor Knights Islands te maken. Net nu we een mailtje van twee van onze oud cursisten Sonja en Peter binnen krijgen waarin ze vertellen hoe mooi ze hier op deze eilanden gedoken hebben. Tja, het zal wel aan de winter tijd liggen. Jammer maar we denken hier nog wel eens terug te komen om dan een duikje te maken. Wat in het vat zit……..!!!Vandaag ( 19 mei Oma d’r verjaardag, hebben al koffie met een gebakkie op hoor…) zijn we verder gegaan richting onze eindbestemming. We denken hier in Orewa nog een nachtje of 2 te blijven staan. Het ligt net voor Auckland. Om wat spullen in te pakken die we terug sturen naar Nederland en om deze geweldige camper schoon te maken om hem later in de week in te leveren… ja, jullie lezen het goed… Zaterdag a.s. gaat het barrel terug naar de verhuurder. Wij hebben dan nog drie daagjes om Auckland te verkennen vanuit ons gehuurde huisje op de camping daar.. Maar die verhalen komen ook nog wel voordat we afvliegen naar Fiji om eens lekker van het strand en de zon te gaan genieten…….

KIWI 360 en de rest

Vanaf het blauwe meer gaat de tocht verder, Rotorua achterlatend.

KIWI 360 is onze eerste stop. En dan praten we niet over die vogel waar de inwoners van dit land naar vernoemd worden. Nee.....nu praten we eindelijk over de vrucht. Die harige groene ,zeeeer gezonde snack. Een kiwi iedere morgen helpt je met je stoelgang en eenn betere spijsverteing, zegt men... Maar waar komen die kiwi's nou vandaan? Uit Nieuw Zeeland natuurlijk. Maar niet overal op deze twee eilanden groeien deze vruchten... Alleen op het Noordereiland en dan bijna boven in. Daar waar de temperatuur bijna subtropisch is. Daar waar ze niet van die hele lange warme zomers hebben, maar ook geen koude en lange winters... Dat gebied, tesamen met het zeeklimaat maakt de juiste plek voor de Kiwi's.

En dan is Te Puke het unieke gebied waar het allemaal gebeurt. Te Puke wordt dan ook wel "Kiwi capitol" van Nieuw Zeeland genoemd.

En bij KIWI 360 vertellen ze je dit allemaal. Een mooie kiwigaard, vol met bomen die hun takken langs gespannen kabels hebben hangen. En boffen wij even. In de herfst worden deze vruchten geoogst. Juist nu. We zijn getuige van het oogsten. Zien de vruchten in volle glorie hangen. En krijgen gelijk het verschil te zien tussen de "groene" kiwi en de "gouden" kiwi. Daarna een kijkje in het verpakkingscentrum. Daar waar alle kiwi's gesorteerd worden en daarna op grote verpakt. En in elke traay gaat precies 3 kilo aan kiwi. Dus de groter de kiwi des te minder er in een traay zitten.

Na het verpakken gaan de kiwi de koelcel in bij een temperatuur tussen de 0 en de 1 graad.Zo goed als in slaapstand. Totdat ze verkocht worden om geexporteerd te worden.Naar Nederland bijvoorbeeld.

Een Kiwi plant is een mannelijk of van het vrouwelijke geslacht. Het mannetje is er alleen maar voor om de vrouwtjes te bevruchten (natuurlijk). Een mannelijke kiwiboom wordt gebruikt om 4 vrouwtjes te bevruchten....(letterlijk dan). Daar hebben ze voor de boomgaard wel 36 bijenkorven voor nodig. Al die bijen bevruchten de vrouwtjes met het stuifmeel van de manneljke bloemen. Daar komt echter geen nektar uit, dus komt hier geen honing van. De bijen worden puur voor de bestuiving gebruikt.

In de kiwi gaard staan ook nog wat andere bomen met vruchten die als voorbeeld dienen om de toerist (ons) te laten zien welken soorten er allemaal op de Nieuw Zeelaandse bodem groeien. Leuk om te zien en we leren er gelijk weer een nieuwe vrucht bij. De foto's van de verschillende bomen en hun vruchten staan op Picasa..

Het goudstadje Whaihi.....

Na de rondleiding krijgen we ook nog een kleiene proeverij. Natuurlijk de 2 soorten Kiwi groen en goud, maar ook jam die ervan gemaakt is. Kiwi vruchtensap en een heelijke Kiwi wijn. Totdat we er groen van zien...... op naar onze volgende bestemming....Het schiereilnad de Coromandel...

De weg ernaar toe stuurt ons langs een plaatsje Katikati genaamd.. Inmiddels bekent vanwege haar muurschilderingen... Aan de voet van het schiereilnad liggend, reed een ieder er gemakkelijk voorbij zonder het plaatsje aan te doen.. Een van de inwoners maakte een muurschildering om de boel wat op te fleuren en van het een kwam het ander, een plaatsje vol met muurschilderingen. Eigenlijk om de toerist te trekken.... en dat is gelukt. ook wij stoppen om naar de schilderingen te kijken... Niet echt spectaculair allemaal, maar leuk verzonnen...

Hot water beach......

We hobbelen gauw verder naar Whaihi. Dit plaatsje staat bekent als goudstad. Er ligt voor de deur dan ook een enorme diepe krater waar dag in dag uit rotsgesteente naar boven wordt gereden door gigantische kipwagens. Het gesteente wordt gebroken om het goud te zoeken....er is waarschijnlijk nog genoeg want de wagens gaan af en aan...Indrukwekkend om het allemaal zo te zien. Verders heeft het plaatsje niets, dus we starten en rijden al weer.

Cathedral Cove, een wandelingetje van anderhalf uur...

Een bochtige weg, met grote pieken en diepe dalen en fantastische vergezichten, wederom. Hot water beach komt in zicht. Bekent om zijn hotsprings op het strand... Maar wij hebben weer eens de pech dat we of te vroeg of te laat aan komen.. je kan het strand alleen op;2 uur voor en 2 uur na laag tij. Dan kun je nabij twee rotsen een kuil graven die zich vanzelf vult met warm water wat vanuit de grond omhoog komt. Jammer maar we gaan niet wachten tot half elf vanavond. We hebben het gezien maar niet beleefd. jammer, maar we gaan door.

Cathedral cove is een rots formatie langs het strand. Een prachtige wandeltocht van een kleine 45 minuten brengt ons er naar toe... Maar vanwege het hoge water (wat ook al het geval bij Hot water beach was) kunnen we niet onder de boog doorlopen om bij het andere strand (wat mooier moet zijn) komen. Maar wel een heerlijke wandeltocht gedaan......

Verder door naar het plaatsje Coromandel. Een gezellig plaatsje. Aan het water gelegen, mooie baai. Maar de Top 10 daar was minder. jammer want hier hadden we wel een paar nachten willen blijven, maar na 1 nacht houden we het hier voor gezien. Als ik toch eigenaar zou zijn van deze camping zou ik het heeeeel anders aanpakken.

Uitzicht over de Coromandel....

Gelukkig krijgen we een mailtje van Bart en Ilse. Deze "lui" die we al eerder zijn tegen gekomen... (zie Te Pape foto's in Wellington) zijn op weg naar Auckland om daar hun camper in te leveren. Of we elkaar nog gaan zien vragen ze. Misschien..... Wij moeten toch via Auckland rijden om vanaf de Coromandel naar het Noorden te gaan. Dus blijven we twee nachten staan op de camping van Auckland. Hebben heerlijke gerechten klaar gemaakt met zijn viertjes en alvast een klein stukje van deze stad gezien. Bart ben Ilse gaan verder, naar de kookeilanden (Cook Islands) en daarna via Amerika terug naar Holland......

Lieverds het was erg leuk om jullie ontmoet te hebben en erg gezellig... we houden contact en heel veel plezier op de rest van jullie trip....

Na Auckland verlaten te hebben brengt de weg ons verder naar het Noorden.... Op naar de Bay of Islands......

Stinken, stinken en nog eens stinken

Samen in het bad s'morgens vroeg in Waikite valley pool, geen mens te zien.....Super...

En met die tranen nog in onze ogen rijden wederom verder. Rotorua is onze volgende stop.

Onderweg er naar toe doen we het "Wai-O-Tapo" aan. Het thermale wonderland. een natuurlijke omgeving van geisers, modderpoelen en poelen met allerlei kleuren gevormd door de verschillende mineralen die zich in de bodem bevinden.De nummer twee van de "lijst van Mieke"

We werden verteld vroeg aanwezig te zijn omdat ze daar om 10.15 uur de geiser laten spuiten. De bekende "Lady Knox Geyser" wel te verstaan. Omdat deze geiser tussen de 48 en 72 uur kan gaan spuiten, en de gasten daar niet op kunnen wachten, helpen de mensen van Wai O Tapo deze een handje. Na een korte introductie laat een medewerker, 300 gram (en niet meer) van een zeep soort in de schacht vallen. Deze zeep klont gaat natuurlijk schuimen en zorgt ervoor dat de oppervlakte spanning van het kokende water onderin de geiser breekt en er even later een straal van zo'n 10 meter boven het gat uitkomt.. Geweldige mooie ervaring. Maar we hadden natuurlijk al meer geisers gezien en die vanuit zichzelf gaan spuiten geven ons toch de voorkeur......

The Lady Knox geyser.

Het park heeft een hele wandelroute die ons leidt langs allerlei vormen van de thermale soorten die er zijn. Ingevallen kraters, gaten waar dampen van zwavel naar boven komen... We kunnen onze hand bij deze geelgekleurde gaten houden en voelen al gauw de hitte die er van af komt..... Prachtige "geurende" modderpoelen die aan het bubbelen zijn. We hebben op het picassa fotoalbum prachtige foto's staan van het spatten van de modder en eventuele vormen die je er in kunt zien. Grappig!

The Artist pallet....een schilderspallet zou mooi...

Het prachtige Champagne poel dat diep oranje/rode/bruine kleuren aan de buitenring heeft en water wat ontzettend groen is.

Verder leren we dat er een strook over Nieuw Zeeland loopt met vulkanische aktiviteiten. Een strook van 250 kilometer lang en tussen de 30 en 80 kilometer breed is. Met ontzettend veel vulkanen, waarvan er een aantal "semi" aktief zijn. Wat betekent dat er vandaag of morgen best wel een zou kunnen uitspatten. Wat ook verklaart waarom er zoveel geisers en andere bronnen aktief zijn.

Na onze wandeling rijden we verder richting Rotorua. Maar na een paar kilometer zien we een bord staan van een camping waar we over gehoord hadden... Een camping met natuurlijke bronnen waar je als camping gast gebruik van mag maken...Het Waikite Valley thermal pool. (zie allereerste foto)

Nou we gaan maar effe kijken... Ziet er erg gezellig uit. De kampkeuken is niet je van het, maar de baden zien er voortreffelijk uit. We boeken voor deze nacht een plekkie en kleden ons gauw om. Twee en een half uur later gaan we maar eens iets aan het eten doen. Een avondje foto's bekijken op de computer want contact in deze omgeving krijgen we niet....

Het bubbelen van de modder....kijk maar op de picasa site voor nog meer " Mud"...

De volgende ochtend mogen we wederom gebruik maken van de baden. Al vanaf 7 uur. Dat is tegen geen dovemans oren verteld... We staan vroeg op en zijn tot 8 uur de enige! in het warme bad. GEWELDIG, dit wil ik thuis ook. Er is toch niets lekkerder dan je ochtend beginnen met een thermaal bad van 42 graden. Dan komen er meer gasten en besluiten wij verder te gaan. Rotorua nu komen we er eindelijk aan.......

Een van de wachters van het Te Puia park...

Na een bezoekje aan de plaatselijke info gaan we ons ontbijtje nemen aan Lake Rotorua. Met uitzicht op het meer en de gouvernement tuinen. Daarna rijden we naar 'Te Puia". Een thermaal gebied waar je kunt wandelen en intussen heel veel van de Maori cultuur kunt leren. Een Maori cultureel centrum. Een indrukwekkende entree, met beelden van de Maori kunst. De "wachters" geven aan welke stam ze vertegenwoordigen. Het houtsnijwerk en de vormen die daarin verwerkt zijn, zijn voor iedere stam verschillend.

Een van de vlechtwerken van de Maoridames..

In het weef atelier geven de dames ons uitleg over hoe ze van de Harakeke (flax) plant een soort van touw kunnen maken om mee te weven. Hoe ze het na het bewerken in een hete bron dompelen om het voor twee weken te drogen te hangen. Ze laten ons "rokjes" zien die ze gemaakt hebben en voor hun traditionele dansen gebruiken... Maar nog veel meer; een cape die nu gemaakt wordt omdat een van de hogere mensen afscheid neemt van dit cultureel centrum. De dames zijn er maar druk mee. Maar hebben er geen moeite mee om tijdens het werk even met ons te babbelen...Naast Harakeke werden er ook veren van eenden en fazanten in verwerkt.

De zwavelkristallen...

We vervolgen onze weg door het park, op weg naar de" Pohutu Geyser". Te Puia de naam van het park betekent in het Maori ook geiser, dus vandaar. een prachtig mooi schouwspel en er is geen stuk zeep aan te pas gekomen.... wederom mooie plaatsjes voor ons album. Ook de zwavelkristallen die we langs de randen van de "kraters" zien leveren een mooi plaatje op.

Dan haasten we ons terug naar het centrum van het park voor een Maori voorstelling. Er wordt een stamhoofd uit ons groepje kijkers gekozen... Gelukkig iemand van Australie en geen Hollander. Hij moet de groep Maori's verwelkomen. Een krijger komt met een hoop kabaal onze kant op. Speer in de handen en tong uit de mond. we beheersen ons om niet te gaan staan lachen. Nee, dit is hun cultuur en we respecteren het. Maar toch, blijft het lachwekkend....Het contact is gelegd en we mogen het ontmoetingshuis binnen voor een zang en dans spectakel. Erg leuk om de show te zien en hoe het er vroeger allemaal aan toe ging... Een halfuurtje later staan we weer buiten en lopen we naar het huis waar het houtsnijwerk nog steeds gedaan wordt. Hetzij nu met modernere werkmaterialen dan die ze vroeger gebruikten maar toch. Ze maken er nog steeds fraaije beelden, speren en andere voorwerpen mee die de moeite waard zijn om te zien. Wat gaat zo'n dag toch snel... We zoeken een camping in de buurt op. eentje aan het blauwe meer. Dat er voor onze ogen ook echt blauw uit ziet...Vlakbij ligt ook het groene meer wat we dan ook gelijk maar effe bekijken. Ook weer in de pocket, zullen we maar zeggen..

Na weer een frisse nacht gaan we de volgende morgen naar het Rotorua museum....

Voor de deur van dit indrukwekkende gebouw staan we stil om even te kijken naar de mensen die aan het "Petanque" spelen zijn. Verderop word er ook nog gebowld. Grappig en dat allemaal in het "park". Ook ontgaat ons niet de geur van het nabij gelegen zwavelmeer. De stank van de rotte eieren hangt door heel Rotorua...

Maar het museum is leuk. Het voormalige Badhuis is grotendeels gerenoveerd en herbergt verschillende exposities... Die van het huis zelf wat vroeger als Badhuis cq. Sanatorium dienst deed. we zien oude baden en foto's van doktoren en patienten van vroeger. Een expositie over hoe kan het ook anders de Maori stam " Te Awara" die hier in Rotorua haar wortels heeft. Een film over de geschiedenis van dit dorp en de uitbarsting van de Tarawera vulkaan en de gevolgen daarvan... Zeer indrukwekkend...En een prachtig uitzicht over Rotorua vanaf het dak van het Sanatorium...

Een van de indrukwekkende houtsnijwerken in het Te Puia.

Het badhuis is nog in zijn oude stijl bewaard gebleven, de grond waarop het badhuis staat is eens geschonken aan Rotorua. Er werd gezegd " voor de mensen van de wereld".Waarna de regering van Nieuw Zeeland heeft besloten te investeren in een badhuis met als doel voor de toeristen industrie. De behandeling van ziektes via baden of waterkuren was een wetenschap die haar oorsprong had uit Europa!!!

Dit badhuis was een beroemd kuuroord waar therapeutische behandelingen werden gegeven. Water van nabij gelegen warmwaterbronnen werd via buizen geleid naar privébadkamers en grote massagekamers. Er waren ook een aantal diepe baden voor de behandeling van chronische ziekten. Het mineraalwater uit Rotorua werd voor twee verschillende doeleinde gebruikt. Er is alkalisch gezwaveld water (Rachel) dat de huid verzacht en kalmeert. En er is (Priester) water met vrije zuren wat voornamelijk stimulerend en versterkend werkt.

Helaas is het badhuis niet meer in gebruik maar heeft het een mooie bestemming gekregen als museum en weten we nu in ieder geval waarom Rotorua op de kaart staat. Na nog een wandeling door de stad en een heerlijk bakkie in een café houden we het hier voor gezien. Rotorua ,ik dacht het centrum van Nieuw Zeeland maar dat valt tegen, het is hier een groot KUUROORD.

Verliefd op Taupo

Vanaf de familie Jacobs op naar Taupo. We hebben er erg veel zin in. We moeten van Shaun wel even stoppen bij het Stormy point. Dit is een uitkijkpunt wat eigenlijk het beste laat zien wat Nieuw Zeeland nu eigenlijk is. Groen en heuvelachtig !!!! Shaun heeft zeker gelijk dit is Nieuw Zeeland. ( Shaun you're write about this is New Zealand on its best!!!! Fantastic )

Stormy Point lookout..

En dan nu op naar Lake Taupo. Het moet het grootste meer van Nieuw Zeeland zijn maar wat is groot vraag je, je dan af. Als we aan komen rijden zien we het al het is echt groot!!!! Ik ben er gelijk verliefd op, wauw dit is mooi !!!! En zo ontzettend helder, je kijkt zo naar de bodem ook al is het daar drie tot vijf meter diep.

Lake Taupo is gedurende duizende jaren ontstaan ten gevolge van vulkanische explosies. Het meer beslaat 619 vierkante km, om je een voorstelling te geven het is net zo groot als Singapore. Wanneer je er om heen moet rijden ben je 160 km verder.

Het diepste punt is 188 meter diep. Er zit genoeg water in het hele meer om het gehele Noordereiland voor een halve meter onderwater te zetten. Maar dat gaan we niet doen we gaan hier maar eens heerlijk genieten voor een paar dagen van het water en al het moois wat het te bieden heeft.

Je kunt hier fantastisch op forellen vissen, het is het beroemdste forellenmeer maar ook dat staat niet op ons lijstje.

Lake Taupo...

We zoeken eerst maar eens een mooie camping op en die hebben ze hier. Wederom een Top 10 maar je kunt beter zeggen het is een Top 20..... Fantastische faciliteiten en ook nog eens twee heerlijke hot-pools 32 gr C en een van 38 gr C. Daar maken we natuurlijk gretig gebruik van.

De volgende dag staan de Huka Waterfalls op ons programma. Vanaf de camping kunnen we starten met onze walk....Het is een fantastische wandeling door mooi natuurgebied, we komen langs een klein stroompje waar allemaal stoom vanaf komt, natuurlijk heet water. Door de geometrische activiteit van dit gebied zie je hier overal stoom uit de grond komen....Je hebt hier overal heet waterbronnen. en modderpoelen

maar natuurlijk ruik je zo af en toe de geur van zwavel!!! ( ook wel rotte eieren) Hier in Taupo valt het ons allemaal nogal mee, weinig stank.

Na even gevoeld te hebben hoe warm dat water nu eigenlijk is vervolgen we onze weg naar de waterval.( Aan het begin van de stroom waar het zo uit de grond komt zeker 60 tot 80 graden).

The Huka Falls.

We lopen heerlijk langs de Waikato river. Dit is de langste rivier van Nieuw Zeeland, 425 km lang, het is de enigste rivier die water uit Lake Taupo brengt, dit water stroomt naar het noorden en komt uit ergens ten zuiden van Auckland in de zee. Deze rivier heeft in de loop van de jaren een kanaal gemaakt van 15 meter breed en 10 meter diep wat 40 kubieke meter water per seconde door het kanaal gooit. Ongelooflijk dit gaat echt te keer.

Een mooie wandeling van zo'n drie en half uur, na een heerlijke lunch gaan we dit stadje maar eens onveilig maken. Een heerlijk dorp om door te slenteren en lekker aan het meer te kijken. We pakken nog gauw even het museum mee van Taupo, wat niet zo heel groot is en voornamelijk laat zien wat er is gebeurt na de uitbarsting van de Mount Ruapehu (1996) Ze laten wat vulkanisch gesteente zien en voelen.

Zo kennen we allemaal wel het puimsteen, het hele lichte-grijze gesteente wat bijna niets weegt. Het is een gesteente wat na een uitbarsting heel snel is afgekoelt en wat luchtbubbels in zich heeft, waardoor het zo licht is en op het water blijft drijven.

Zo nu eerst genieten van de hot-pools op de camping, morgen weer een dag.

Orakei Korake cave and thermal parc.

Het wordt nu voor ons toch ook eens tijd om wat meer van de geometrisch aktiviteit van dit gebied mee te maken. Volgens Mieke en Gert is deze waar we nu heen gaan degene die alles wel in zijn meest natuurlijke vorm heeft gelaten. Het Orakei Korako Cave and Thermal Parc.

We moeten met een kleine ferry naar de overkant van het Lake Ohakuri.

Daar aangekomen beland je midden tussen de bubbelende en stomende aardkorst....

Het is een unieke ervaring en raar om te weten dat deze aardbol toch nog zo aan het werk is. Natuurlijk weten we dat ook allemaal, maar beseffen doen we het zeker niet!!!

Tot aan nu....we kijken ons ogen uit naar alle stomende poelen en het kokende water wat uit de geisers word gespoten. Dit water stroomt allemaal weer terug in het Lake Ohakuri via het Emerald Terras. Het Terras is ontstaan na de laatste uitbarsting van Lake Taupo, er zijn na al die jaren ontzettend mooie kleuren ontstaan door het warme water en al de algen die erop groeien in water tot wel 60 gr Celsius, en de mineralen die zich bevinden in dit water. IJzeroxide geeft de rood-bruine kleur, zwavel geeft de gele kleur.

Natuurlijk ontstaan er in zulke bosrijke gebieden ook modderpoelen, die stinken een uur in de wind. Een fantastische ervaring waarbij je in ieder geval met je neus op de feiten word gedrukt, de binnenkant van deze aardbol heeft een hele hoop activiteit in zich en blijft onvoorspelbaar..!! Na deze ervaring en de vele indrukken houden we het hier maar bij voor vandaag op naar morgen. Lekker nog maar even heerlijk een boek lezen in de hot-pools die bijna iedere avond geheel voor ons zelf zijn.

De meeste mensen vinden het te koud daarna denken wij. Maar na een heerlijk bad en een hete douche, een lekker glaasje wijn en een goede maaltijd kunnen wij er wel weer even tegen, en is het zeker niet koud. Alleen s' nachts hebben we het wel kouder gehad en de kachel aan want vannacht heeft het aan de grond gevroren en is het gras helemaal wit. En om ons heen alleen maar witte wolken van al het stoom wat van de warme bronnen af komt.

The Barbary, lekker zeilen met prachtig weer...

Maar nu hebben we nog steeds niets met het en of op het meer gedaan en daar moet dan toch maar verandering in komen. Het is vandaag een ontzettend stralende dag met een beetje wind dus misschien een mooie dag om eens over het meer te zeilen.

Met de zeilboot de Barbary kun je een mooie trip maken over het meer en word je gezeild naar de Maori-carvings. Die moet je gezien hebben in Taupo en dat gaat alleen maar vanaf het water.

De zeilboot Barbary is gemaakt in 1929, het is een schip met een verleden....

Hij is door een weddenschap met een kaartspel in handen gekomen van Errol Flynn, een bekende Australische acteur. Alle vrouwtjes mochten mee zeilen met dit fantastische zeiljacht en de superster. Helaas is Errol maar 50 jaar geworden en is het in andere handen terecht gekomen. Het werd daarna verhuurd en in handen van een duitse toerist is het gezonken. Om het te herstellen is het daarna in 1972 overgebracht naar Taupo voor restauratie en daar zeilt het nog steeds over Lake Taupo. Een mooie oude dame met status en alure.

The Maori Carvings on the Lake Taupo.

Heerlijk om op het Lake Taupo te vertoeven met maar een kleine groep mensen (5 inclusief onze zeilman). We scheren over het water en genieten van de zon het water en de rust. De Maori- inkepingen in de rots zijn erg mooi om te zien. Ze zijn nog niet zo heel oud maar 30 jaar geleden gemaakt. Ze zijn een geschenk van de Maori stam aan Taupo. De meeste Maori tekeningen vertellen iets over hun voorouders. Bij deze tekening van een gezicht, is het linkergedeelte van het gezicht wat de moederskant van de voorouders uitbeeldt en de rechterkant de vaderskant.

Zo ook ligt er op de rots voor de tekening een hagedis, deze is een soort beschermheilige. We zeilen weer heerlijk terug en zoeven over het water.

Wauw wat een heerlijke ochtend en begin van de middag, hoe kunnen we dat nu overtroeven, niet denk ik.!!!!

Warrakei Terracces.

We besluiten dus s' middags nog maar wat van de Maori cultuur op te snuiven en maken een wandeling door de tuin van de Warakei Terraces.

Ook hier zie je weer fantastisch houtsijwerk van de Maori's, en de opnieuw aangelegde terassen van kiezelaarde. De echte terassen zijn helaas verloren gegaan bij de bouw van een geometrische centrale. Maar de terassen beginnen al hun nieuwe blauwe-witte en rose tinten terug te krijgen. Wat een natuurwonder is het toch.

Wat hebben we genoten van Taupo, er is hier zoveel te doen dat we er nog wel een week kunnen blijven maar de tijd gaat door en we willen nog meer zien. Dus we gaan afscheid nemen van een ontzettend mooi stukje Nieuw Zeeland, we gaan onze weg vervolgen naar Roturua.

The "pink" Silica Terracces..

Maar we nemen afscheid met een lach en een traan.