Feestje..

Hehehe. Eindelijk weer eens een berichtje vann die lui uit Utrecht.
Heeft even geduurd maar we zijn ook heel druk geweest.
Namelijk met het voorbereiden van het feestje voor Ma van Bueren....en ook een beetje Pa van Bueren.
Ma word namelijk maandag a.s. 60 jaar jong. En om dat te vieren hadden Bren Ivo en ik een klein feestje op het program. Is toch weer een hele mijlpaal. En voor Pa nog beter. Die hoopt in november 65 te worden...
Maar gezien het feit dat pa en moe graag nog een paar maandjes naar de zon willen, hebben wij besloten om het feestje van Ma maar te combineren met die van Pa....
Vandaar het feestje 60 - 65.....



Dikke voorpret
En een makkie voor ons. We vieren het gewoon op de camping in De Krim. Geen zooi in huis en als het lekker weer is kunnen we ook nog buiten zitten...
De dag begon in ieder geval zonnig.
Op tijd naar pa en ma omdat we toch nog het een en ander wilde versieren...En natuurlijk een bakkie gezellig met elkaar voordat de keet vol gaat lopen..
Vanaf 15.00 uur is een ieder welkom...
Gelukkig konden we van de stal van de boer gebruik maken. Want al in het begin van de middag kwam de regen met bakken tegelijk uit de lucht vallen...
Hadden wij effe mazzel met deze ruimte...
Tafels gedekt, glazen klaar en de bbq opgestookt.....

Spekkies voor de kleintjes en sommige grote "kleintjes"

Een "stal" vol met bekenden van pa en ma.....
Veel gelachen en gepraat, de middag is al weer om voordat we er erg in hebben..
Gelukkig (!) waren er nog bekenden op vakantie en verhinderd om langs te komen...
We hadden toch al voor 35 mensen te eten in huis gehaald....waarvan er toch zo'n 30 langs zijn gekomen..
Al met al een geslaagd feestje....
De "ouwe lui" mogen op een leuke en gezellige dag terug kijken..

Versierde voortent, nog zonder de regendruppels...
Wij vonden het in ieder geval gezellig en bedanken de gasten dan ook bij deze voor hun komst.
De Krim (Coevorden) ligt toch ook niet naast de deur....tenminste verder dan Zwolle, hahahaha....
Voorlopig hebben niets meer te vieren....In ieder geval niet qua verjaardagen....
Nu gewoon weer verder met de gang van alledag....
Al weer vier maanden in Nederland....lijjkt een eeuwigheid...!

Het mosselfestijn

En dan was het eindelijk dan toch zo ver.
Na 20 maanden te hebben rond gezworven en eindelijk weer in Nederland te zijn moesten we onze traditie met de familie Poort weer verder zetten.
Het mossel eten bij Henriette en Paul Poort.
De ouders van onze grote vriend Reinier.
Al een aantal jaar zijn we daar van de partij zodra de nieuwe mosseltijd is aangebroken.
Henriette doet dan haar best om een kleine 6 kilo  mosselen voor ons vijven klaar te maken.
Met brood, verse friet en salade's, lekker wijntje (van Paul) en natuurlijk veel knoflooksaus.
Dit jaar was Kate, de vriendin van Reinier ook van de partij.
Maar Kate lust geen mosselen, dus voor haar maar een klein stukje zalm (zo'n 250 gram, waar ze de hele avond wel zoet mee was).



De hele familie aan de tafel.....gezellig...
En zoals ook de voorgaande jaren was het erg gezellig en de mosselen fantatisch.
Die gaan er altijd wel in.
Dus Henriette en Arie (euh....Paul) heel erg bedankt voor deze heerlijke avond.
Die moesten we gauw nog maar eens over doen... we komen weekenden te kort denk ik.
Maar goed. Het is heerlijk om naast de zondag ook de zaterdag vrij te hebben.
Dat hebben we eigenlijk al die jaren gemist en nu kan ik eigenlijk al niet meer zonder.
Zo ook de afgelopen zaterdag toen we onze vrienden Ruud en Paula bij ons te gast hadden,.
Nu was het onze beurt om voor deze twee smulpapen wat lekkers te maken en ik geloof dat dit ook wederom weer geslaagd was. De hele zaterdag middag achter het fornuis. Wat vroeger eigenlijk dan maar alleen op de zondag kon. Geen mosselen maar wel een lekker visje met een geweldig toetje, al zeg ik het zelf.
Echter de terugreis van Paula en Ruud verliep niet zo lekker.
Als je Utrecht namelijk niet kent, ben je afhankelijk van een Stom Stom.....en die weten nou eenmaal  niet de tijdelijke wegafsluitingen. Dus zo begreep ik vanochtend van het mailtje van Paula dat deze twee de halve regio Utrecht gezien hebben.  En dat in die heftige buien die we afgelopen zaterdagavond hadden. Maar goed. Het is ze gelukt. Ze zijn veilig thuisgekomen. Lieverds, voor de volgende keer zullen we een route voor jullie uitstippelen.....
En binnenkort een etentje bij een andere vriendin van ons.... Maar dat babbeltje bewaren we weer voor later....
Nu maar weer eenn weekje aan de bak in de bloemen en in de bankhal....
Was het maar weer weekend....toch?!!!!

Oud en Nieuw !!!

Tja, dan is daar toch het verlossende bericht.
Een afspraak voor de levering van onze eetkamer tafel met lederen stoelen.
Maar ja. We werken nu allebei en ook nog eens voor hele dagen en hele weken. Wat nu?
Geen nood, we hebben de hulptroepen ingeroepen.
Makkelijk hoor, zo'n schoonvader en schoonmoeder.
Hebben wij wel geen kinderen om op te passen. Nee, wij hebben wel weer wat anders voor ze.
Op ons huis "Babyzitten", of zoiets. En aangezien het weer voor de camping ook even niet "je van het was", kwam dit oppassen als een lekkere onderbreking om ook hun eigen huis in de Bilt maar weer eens op te zoeken.
In ieder geval voor het in ontvangst nemen van onze nieuwe meubels...



Nu nog oude situatie......
Dus zo gezegd zo gedaan. Afgelopen maandag was de dag van de levering.
's Morgens al een sms van Pa met het verhaal van een mooie bank.
Nee, he. Moet nog de hele dag werken om te zien hoe die staat.
En in de middag een text van een onwijs gave tafel met stoelen..
Nou das mooi. Bijna klaar met werken en dan snel naar Utrecht om te gaan kijken hoe het staat.
En Gaaf is het geworden hoor. Echt een plaatje. Nu voelt het allemaal nog meer als ons huis.
En zo mooi als dit hadden we in de Piepies echt niet kunnen kopen hoor. Niet dat we daar geen mooie dingen konden kopen, maar zoiets als dit word daar toch echt niet gemaakt.
Geweldig.... 

Nog even geen bank..
En nu is het toch allemaal compleet.
Kost een paar centen maar dan heb je ook wel wat.

Strakkke bank he?
En nu woensdag is de week nog beter geworden.
Deze middag had Bren wederom een examen bij de Rabobank. Tja, de zoveelste.
Maar goed. Weer met vlag en wimpel geslaagd hoor!!!!. Best knap om na zoveel jaar geleden je school gedaan te hebben dit allemaal toch maar effe voor elkaar te spelen.
Nu alleen nog dat grote "landelijke" examen wat gaat over de "Wet op de Financiele Toezicht".
Maar die is voor over een paar weken. Dus heeft ze nu even de rust van het niet te hoeven leren.
Het blijft een Toppertje he?!
Dus vanavond maar eens een lekker avond Tv kijken op de nieuwe bank....Heerlijk.!

Na ruim 1 jaar !!!

Tja, alweer een jaar voorbj.

Weet u nog dat we door Nieuw Zeeland reisde en een aantal keer zowel op het Zuid eiland als het Noord eiland twee hele leuke Hollanders tegen kwamen.

Dat waren Bart en Ilse (hij uit Nijmegen en zij uit de Rozenburg)

Met hun hebben we hele leuke avonden gehad. Gezamenlijk in de kampkeuken. Natuurlijk babbelen over onze en hun reis, maar ook over wat te gaan koken en over ons thuisland.

Hele gesprekken gehad. Ook nog eens een paar gezellige dagen in o.a. Wellington en Auckland.

Zie de blog van ruim een jaar terug.

Daar in Auckland namen we afscheid en hebben we elkaar op de voet gevolgt door blog en mail kontakt.

En nu we weer terug zijn in Nederland (en zij ook al effe) werd het hoog tijd elkaar weer eens in levende lijve te ontmoeten.

En gister was het zover. Ze kwamen ons opzoeken in ons stulpje in Utrecht.

En zo ook als met Will (van Vinny) alsof we elkaar de dag daarvoor nog uitgezwaaid hebben.

Die twee zijn ook geen steek veranderd. Tja, wel een jaartje ouder, maar verder niets.

Hele verhalen over de reis natuurlijk en vanaf het punt waar we van elkaar afscheid genomen hebben.

En natuurlijk waar we nu zijn.

Wat doen ze voor werk en waar wonen ze.

Bart en Ilse wonen nu "tijdelijk" bij Bart zijn vader in omdat hun nieuwbouw huis nog niet klaar is. In het altijd gezellige en pittoreske Beuningen. Daar bij Nijmegen.

Zij werkt als voedingsdeskundige met obesitas patienten en hij zit op de financiele adminstratie.

Ze hebben het ontzettend naar hun zin en hopen dat hun huis gauw klaar is om daar saampjes in te gaan wonen.

Wij vertellen van onze banen en avonturen. Natuurlijk hebben ze onze blog wel gevolgt en gemaild, maar toch is het wel leuk om er weer over te praten. En hoe verder natuurlijk. Wat gaan zij en wat gaan wij in  de toekomst doen. Tja, dat weten wij zelf ook nog niet. En voor Bart en Ilse is het ook nog een raadsel.

Natuurlijk hun nieuwe huis, maar ook de reisplannen die ze nog hebben.

Eerst het een en dan het ander. En zo is het bij ons ook. Eerst maar eens een vaste baan voor beide. Flink geld verdienen en dan zien we wel weer waar onze volgende bestemming ligt. Voorlopig is Utrecht een perfecte thuisbasis. Dat hebben Bart en Ilse gister ook wel gezien. Want na een bakkie en een gebakkie zijn we de stad ingelopen hebben we heerlijk winkels gekeken en toch weer kleding gepast. Zonder al te veel te kopen. Maar het is toch opruiming en erg aantrekkelijk. Langs de singel flaneren en een bakkie op een terrassie. Nou, dat werd eerder een bakkie binnen, want het weer was nou niet echt super.

Een buitje hier en een beetje wind daar. Het lijkt wel herfst. Wat dat aangaat is het hier net Melbourne. De vier seizoenen in 1 dag.... 

Maar goed. Het was een hele gezellige dag en we hebben elkaar weer eens flink bijgepraat. Met de afspraak volgende keer de stad Nijmegen en het plaatsje Beuningen onveilig te maken.

Zo hebben we beide toch nog een souvenier uit Nieuw Zeeland, ha!

Het blijft een klein wereldje......

En vandaag zit Bren weer in de boeken. Het leren is nog niet over, maar er komt wel een einde in zicht.

En volgende week wachten twee andere lieve mensen op ons........met een heerlijke pan mosselen.

Maar hoe dat afloopt vertellen we later wel weer...

Ons nieuwe tweede monster !!!

Daar zijn ze dan hoor. Eindelijk de foto's van ons nieuwe tweede monster.
Voruge week zaterdag was het dan toch echt zover.
Bren en ik met de trein naar Heerenveen. Daar werden we opgewacht op Riet die ons naar de dealer bracht waar we ons bakkie gekocht hadden.
Tja, dat was pas de eerste keer dat we hem in levende lijve zagen staan. Is het geen plaatje?



Gevonden op het internet. Ook hier in de regio Utrecht gezocht maar niet veel auto's voldeden aan onze eisen. Dus moesten we maar eens even verder zoeken. Notabene in Drachten. Lekker weer naast de deur. Maar oke. Hans en Bettie stonden op dat moment op de camping in Coevorden en was het maar een klein rirje naar Drachten om een kijkje te gaan nemen.
Dol enthousiast werden we gebeld dat ze er in reden en het een puik karretje vonden. In zeer goede staat en weinig kilometers op de teller. Veel luxe dus perfect voor ons als tweede bakkie. Meer voor de kleinere ritjes in de regio.

Maar dan moesten we wel snel beslissen. Blijkt dat mijn schoonouders niet de enige kijkers waren.
Nee, meer kapers op de kust... En een optie was niet aan de orde. Nu kiezen of wachten nadat er anderen in gekeken en gereden hadden. En als die em niet wilde, dan konden wij er die zaterdag wel een proefrit in rijden.  Dat wilde ik niet laten gebeuren, dus heb telefonisch de knoop door gehakt, had van mijn schoonvader het een en ander mee gekregen en daar om trend een goeie deal gemaakt met de autoverkoper. Een nieuwe APK, grote beurt en twee nieuwe  bandjes... Klaar voor gebruik.
En vandaar dat wij het bakkie nu pas voor het eerst zagen. Maar wel meteen van ons. Rijklaar en crossen maar.
De hele zaterdag gereden, van Drachten naar Elsloo om het bakkie aan Monique (de partner van Riet) te laten zien en daarna door naar Coevorden en later door naar Utrecht.
Bren rijd er nu al weer een week in en is door het dolle heen. Perfect wagentje en de mooiste van de Raboklas. Hihi.

Is het geen schatje ?!!??
We zijn er echt heel erg  blij mee.... En er zijn nog meer nieuwe wagens in gebruik genomen.
Bij mij op het bedrijf van Jaap van Wijk was het de hoogste tijd dat de Mitshubitsi Canter werd vervangen.
De laaste weken mankeerde er steeds meer aan dat barrel.
Laad klep die niet functioneerde. Uitlaat los, lichten stoppen enz, enz.
En dat kan niet he? Als je moet bezorgen bij klanten en eigen winkels moet er een goeie auto staan.
En natuurlijk wel besteld, maar weer zo'n ontzettend lange levertijd. Maar afgelopen vrijdag kwam de nieuwe wagen voor de deur. Een vette Renault met een mooie geisoleerde laadbak achterop.
Mag wat kosten natuurlijk. Maar wel een mooi plaatje en zeker een visitekaartje voor het bedrijf.
Nou maar hopen dat we hier ook weer een hele lange tijd mee mogen doen...

Verders zijn Bren en ik ieder heel druk.
Wederom een examen gehaald in de bank en ook nog eens twee dagen stage op het KCC. Nog een paar weken en twee of drie examens en ze is er klaar mee. (letterlijk en figuurlijk). en ik  doe mijn ding bij van Wijk. gaat allemaal goed komen. Als nu de zomer maar een beetje door wil zetten. want dat weer van de afgelopen dagen is ook niet het mooiste.
Volgende week komen er twee vrienden op bezoek. Bart en Ilse.
Deze twee schatten hebben we in Nieuw Zeeland ontmoet...
Twee toppertjes en we gaan eens flink bij babbelen.
De nieuwe tafels en stoelen zullen ze nog niet zien, want die komen hier in de week daarna. Eindelijk....
We zijn wel benieuwd hoe het zal staan.... Fingers crossed!!!!

Onverwacht bezoek in Utrecht

Met Will en Vinny hebben we regelmatig contact. Dit stel uit Bristol (Engeland) hadden we ontmoet in Sydney en nog steeds kunnen we lekker met elkaar babbelen...
En nu komt Will zomaar met zijn fietsvriend Paul langs bij ons in Utrecht.
Natuurlijk wisten we wel dat ze deze kant op zouden komen om te gaan fietsen in Nederland.
Maar afgelopen woensdag ging de telefoon en werd er gevraagd of Will op bezoek kon komen in Utrecht.
Gelukkig had Bren die dag het zoveelste examen (!) met goed einde afgelegd dus was een avondje ontspanning wel op zijn plaats.


Bren met Will en Paul....
Haasten met koken. En effe later met het eten op tafel ......ja hoor. Daar zijn ze.
Alsof we gister nog afschied hadden genomen daar in Sydney op Australie dag. Tja zeker alweer een anderhalf jaar geleden. De tijd vliegt maar ook onze Will is geen steek veranderd.
En zijn fiets maatje Paul is ook een aardige vent. En in het dagelijks leven de "baas" van Will.

We praten over de mooie fietspaden hier in Nederland. Tja als Hollander sta je daar niet bij stil.
Alleen in Australie en de Fillipijnen dan, wanneer je ze op de snelweg ziet fietsen , maar we hebben hier natuurlijk een fantastisch fiets land. En daar komen die twee Eengelsen even heerlijk van genieten.
En ze hebben het weer ook nog mee. Misschien wel iets te warm maar beter dan regen en wind.

Even een fototje op het balcon....
en natuurlijk hele verhalen over onze reis verder door Australie en de Piepies, maar ook de verhalen van Will die samen met Vinny vanuit Australie door ging naar Amerika.
En nu ook alweer een maand of 12 aan het werk is en het liefst morgen weer vertrekt naar de andere kant van de wereld.. Tja, wie niet he?

Wij nemen wederom afschied van Will en hopen daar gauw een keertje langs te gaan in het mooie Bristol. Met Easy Yet moet het goed te doen zijn.

Verders is het werken voor mij en leren voor Bren. En alweer een examen gehad (gister) over verzekeringen.
Nou de alles in 1 polis van de Rabo (interpolis) is nu ook voor Bren Glashelder.
Vandaag en morgen mag ze stage lopen in het Klantencontact centrum.
ik zal de verhalen vanavond wel weer horen.. Tja , dat is wel een pluspunt van gescheiden werk, we hebben elkaar meer te vertellen 's avonds.
En tussen neus en lippen door ook nog maar een tweede auto aangeschaft. Voor Bren om naar het werk te gaan. Want volgende week is het leren en stage lopen maar dan gaan alle teamgenoten ieder een eigen weg. Dus van meerijden is er geen sprake meer, en dus moets er een tweede monster bijkomen...
Hoe deze eruit ziet? volgende week meer.....

en maar studeren....

Allemaal bezoekjes.....

Nu we terug zijn in Nederland wil iedereen ons natuurlijk weer zien en met ons babbelen over hoe de reis was. Dat het allemaal zo snel is gegaan en wat is nou eigenlijk een anderhalf / twee jaar op een heel mensen leven. Nee, je gaat er echt heel anders tegen aan kijken.
Ons etentje bij de "oude" klant was echt heel erg gezellig en heel erg lekker.
De eer valt aan Annelies en Paul van Roemburg.
Twee hele lieve mensen die wij uit de Juffertijd kennen en die voor ons ook al "wel meer waren dan alleen" maar klant. Dus moesten deze "bloemenkinders" maar eens bij hun op visite.
Annelies had een heerlijk maal klaar gemaakt en onze vriend Paul weet daar zoals altijd wel een heerlijk wijntje bij te schenken.
Lekker babbelen over de reis en de landen waar we geweest zijn. Paul en Annelies zijn zelf ook door Australie en Nieuw Zeeland gereisd en weten dus wel waar we over praten...
Een heerlijke avond die veel te snel voorbij was.
Dus moeten we dat binnenkort nog maar eens over doen omdat we allemaal nog veel meer te vertellen hebben...


Nee, deze is niet van ons hoor. Mag alleen de fles even geven...
Door de week gaan we ieder onze eigen weg.
Het is en blijft moeilijk om niet samen naar het werk te gaan. Maar alles slijt zegt men, dus we wachten maar af.
Bren moet heel veel leren en heeft afgelopen week haar tweede examen van de ?? (weet niet hoeveel)gedaan en positief afgesloten. Super. Ik weet wel dat ze het kan. Het is en blijft een strevertje....
 Ze is er nog niet maar het komt allemaal wel goed.

Afgelopen zaterdag hadden we een feestje van een andere "oude" klant.
'Twee jaar geleden was John 50 geworden en gaf hij een tuinfeest. Nu was het de beurt aan zijn vrouw Irene. Ook Irene is 50 geworden en dus weer een reden voor een feestje in de tuin.
Leuk om ook hun weer eens te zien, buiten al het contact per mail of facebook.
En toen we daar in de tuin stonden, onder het zeil tegen de regen, hadden Bren en ik tegelijk een Deja vu . Alsof we weer twee jaar terug in de tijd waren op het eerste feestje in die tuin.
Alleen was het weer nu wat minder. Jammer maar het was wel heel gezellig.

Trotse Mama Simone met Jan Junior...
En gister was de klap op de vuurpijl...
Kent U Simone nog?! Onze vriendin uit Doorn  die ook een bloemenwinkel had.
Eerst in Utrecht en later in Doorn (aan huis).. Tijdens onze reis hadden we wel veel mailcontact met haar.
Het ging haar best wel goed af. Ze had naar eigen zeggen toch nog wel wat zakelike klanten van ons mee gepikt... Maar Nu is ze ermee gestopt...Geen bloemen meer voor haar.
In het jaar voordat we op reis gingen hebben we haar vriend Jan ontmoet.
Leuke gozer uit Houten. Appelkweker van beroep, met hun huis zo tussen de bomen in de boomgaard.
En moment dat wij van onze reis terugkwamen in Utrecht lag er een kaartje in de brievenbus van Jan en Simone...
Tja, wij geloofde het eerst ook niet maar het is toch gebeurt... Jan en Simone hebben een kleintje gekregen. Jan Junior. Lief klein kereltje.
Dus een reden om eens langs te gaan op kraamvisite.. En natuurlijk om eens effe lekker bij te beppen over onze reis en Simone haar zaak en alles er omheen.
Dat ze nu samen getrouwd en trotse vader en moeder kunnen zijn.

Scheetje he????
Moeder en de kleine maken het goed. Alles is gezond en de kleine heeft alle tenen en "lange" vingers.
Dat gaat vast en zeker een vlotte appelplukker worden.
En zo ziet u maar dat er in een tweetal jaar toch een hele hoop kan gebeuren.
Ik vond het in ieder geval leuk om die kleine frummel even de fles te geven. En nee, er komen geen gevoelens los om er zelf ook maar eentje te gaan maken... Wij houden het wel bij oefenen.
Maar voor Simone en Jan vinden we het fijn. Ze stralen van geluk....

En vandaag ?.....Is het gewoon weer de orde van de dag.
Ik ga straks naar de bloemenhandel en Bren zit alweer volop te leren bij de Rabobank. Op naar het volgende examen....

Hoera Bren heeft een baan.

Wie zegt dat er te weinig werk te krijgen is zit er helemaal naast.

Nog niet bij Randstad de deur uit of er word al gebelt vooreen sollicitatie gesprek.

Bij de Rabobank.Op de klantencontact service desk. Een opleiding intern bij de Rabo en dan aan de bak op het klantencontact centrum en op filialen van de banmk.

Pittige eerste weken staan haar te wachten met leren en examens.

Maar ja, je moet er wat voor over hebben.

Maar werk is er wel.

Haar eerste week zit erop. Met veel kennis maken, studie uren en nieuwe dingen ontdekken.

Het lijkt er een leuke baan,met veel potentie in de toekomst.

Nou i kben jaloers hoor. Ten eerste omdat ik haar nu niet meer aan het werk zie.Natuurlijk hebben we  's ávonds veel tegen elkaar te vertellen maar het is toch anders.

Je gaat nt meer samen naar het werk en alle dagen dat we samen waren, is het tijdens werk of vrije tijd, zijn in 1 klap veranderd.Nu gaat ieder zijn eigen weg naar het werk en dat voelt erg leeg.


Voor mij in ieder geval wel.
De komende 8 weken worden leren en stage en daarna word het hopelijk wat rustiger.
Bij de firma van Wijk is het in de bloemen leuk. Maar er zijn toch ook wel wat haken en ogen.
Allereerst blijft het leuk om met bloemen te werken.
Dat is iets wat ik en Bren van begin af aan hebben geleerd en dat toch in je bloed zit...
Maar het is ook arbeids intensief. Het sjouwen met de emmers, hele dagen staan en lopen, en dan nog eens de telefoontjes van (ja !) bloemisten die weer wat aan te merken hebben. En dat is nou precies hetgene waar we onze winkel voor gestopt zijn. Dat hele intensieve.
Maar gezellig is het wel met de "jongens van Putten".

We zullen wel zien hoe het zich ontwikkelt, in ieder geval voor de vakantie periode.

Maar voor Bren is het ook ontzettend aanpassen. De hele dag op je kont zitten is ook niet iets waar we beiden goed in zijn.
Ik ben in ieder geval wel erg trots op d'r. Ze heeft in korte tijd een baan en voldoende mogelijkheden om door te stomen in de toekomst. En bij een bank is toch ook niet zomaar iets. Zeker niet bij de bank die in de kredietcrisis haar eigen hoofd boven water heeft weten te houden zonder steun van de staat.
Nee,de Juffers komen er wel, al is het met vallen en op staan.

In ons huis is het bed eindelijk gearriveerd. We slapen in ieder geval niet meer op de grond.
Natuurlijk scheelt er nog wel wat aan de levering van het bed, maar dat zal Auping best wel veranderen.
De plantjes op het balkon staan er fleurig bij en het voelt steeds meer als ons eigen huis.
Ziggo heeft de aansluitingen gemaakt voor het internet en Tv. Dus we halen het "niet" tv kijken van de afgelopen 17 maanden wel weer in hoor...
Nou alleen nog even wat beter weer, zodat we wat meer van het balkon kunnen genieten.

Het terug zijn in Nederland valt toch zwaarder dan ik had verwacht. Natuurlijk het weer (eerst warm en nu pet weer)en het dragen van schoenen. Al weer eelt en zere tenen.
De slippers staan in de kast, jammer hoor....
En aan de andere kant voelt het aan alsof we hier alweer maanden aan het werk zijn.
We proberen het vakantie gevoel nog wel steeds vast te houden, maar dat blijkt in de praktijk nog wel eens tegen te vallen. Maar dan wijzen we elkaar er nogmaar eens op.

Morgen gaan we eens bij een "oude" klant van ons kijken en een happie eten.
Hoe zou dat zijn.? Ik weet het niet,maar erg gezellig zal het zeker worden.
Dus houd ons maar weer in de gaten via dit medium.....

Dagje fietsen Utrecht

Het is Hemelvaarts dag in Nederland...En gelukkig heel erg mooi weer.
Wij besluiten na het "klusweekend"  van daarvoor om vandaag maar eens helemaal niets te doen en een lekker stukje te gaan fietsen.... Een beetje ons eigen "oude" Utrecht verkennen.
Even de camera erbij pakken en eerst maar eens een paar foto's maken vanuit onze slaapkamer en vanaf het balkon.
Er is een grote drukte voor de deur van allerlei roeiverenigingen die in het water liggen... Prachtig gezicht...
Ook nog eens wat "monumentale" kotters die voorbij komen...Leuke plaatjes...


Het klusweekend  behangen en bij komen van de eerste week werken.!?
Onze eerste stop op de fiets is bij een van de bouwputten die Utrecht nu rijk is.
Die van het oude Muziekcentrum Vredenburg. Eindelijk is de vergunning er door en word er flink gebouwd om het nieuwe muziekcentrum en aangrenzende faciliteiten te bouwen...
Ook daarnaast waar de "Catharijnebaan" loopt word gebouwd. Hier gaat men de singel die jaren geleden gedempt is weer openen als gracht, mag wat kosten...!
Verders op de fiets naar de Domtoren en kerk. Vanuit onze slaapkamer in Bren haar "oude" huis konden we hem al zien pronken en nu vanuit deze slaapkamer hebben we ook weer een prachtig uitzicht. En tot op heden nog nooit in de toren geweest. Nu met dat mooie weer moesten we het maar eens proberen... Maar een rij dat er voor de deur staat. Een hele bus met Italianen en zo voorts. Dus wij besluiten het voor vandaag maar over te slaan en op een later tijdstip aan de 365 treden te wagen die de toren telt.

Wel nemen we een kijkje in het hofje dat binnen zich binnen de muren van de kerk bevind. Bloemen en kruiden staan in volle glorie en we halen ons hart op aan al die bloemenpracht. En denken bij het zien van deze tuin terug aan onze reis door Frankrijk en de tuinen van Arlez (van Vincent van Gogh) en de prachtige tuinen bij het Gouvernements huis  in Sydney. Leuk he?
En natuurlijk barst het ook hier van de toeristen... Jammer aan de ene kant, maar ook goed om te zien dat onze geschiedenis door vele andere culturen bekeken word.
We zitten een half uurtje in de tuin en vervolgen onze weg aan de andere zijde van de kerk waar nog een stuk van de oude stadsmuur te zien is... De mooie pandjes er omheen met scheve muren en gevels waar je naar kunt kijken en wegdromen naar de middeleeuwen...

We fietsen verder door de binnenstad, langs de grachten en schieten dan verder door de natuur in. Het landgoed Rhijnauwen bied heel veel groen en mooie fietspaden. Hier en daar stoppen we om een blik op Utrecht te werpen over de groene weiden... Ook nog eens grappige kleine huisjes die je zo nu en dan tegen komt. Van eentje neem ik gauw een foto. Dat lijkt net een "Hans en Grietje" huisje.

Via Bunnik naar Houten en dan via de land weggetjes weer terug naar Utrecht en het Merwede kanaal...
We hebben er een aardig ritje op zitten. Heerlijk genoten van het mooie weer en door het zien van de "oude" cultuur ook wel weer met wee moed terug gedacht aan onze lange reis en al die bouwkundige objecten in Australie en Nieuw Zeeland. Jammer dat het allemaal weer voorbij is. Negentien maanden gaan echt snel voorbij.
Maar Utrecht doet er niet aan onder. Ook hier zullen we best wel vaak (met camera) door heen gaan om cultuur te snuiven... En natuurlijk veel geld sparen om wie weet nog weer eens ergens naar toe te gaan.
De herinneringen zijn nog vers en goed om op te teren.

We wachten gewoon weer op een mooie dag om er op uit te gaan
en een lekker pilsje pakken op een van die gezellige terrasjes aan het water...

Zwoegen

Tja, de eerste week zit erop.

Wat een gezwoeg weer. Echt dat harde werken zijn we, en in ieder geval ikzelf na die 19 maanden helemaal verleert. Afgelopen maandag was mijn eerste dag meedraaien bij de bloemen en plantengroothandel van de Firma JC van Wijk in Putten.

De jongens waar wij "vroeger" (dan wel op de veiling) onze bloemen vandaan haalde.

En ja hoor. De bloementijden zijn alweer aardig terug.

De maandag was in feite een "makkie". ik mocht om 12 uur beginnen ipv om 6 uur.

De maandagochtend is altijd wat rustiger en ik moest mijn krachten maar voor de middag bewaren, en dat heb ik geweten ook.

Het omgaan met hun computerprogramma. Klanten bestand ontdekken...
Weer nieuwe bloemennamen natuurlijk.

Het gestress wanneer de vrachtwagen binnen komt en alle bloemen uitgeladen moeten worden en dan natuurlijk verdeeld onder de klanten. EN ja, het komt altijd te laat en het is nooit genoeg natuurlijk.

Ik weet , ik weet het. Vroeger stonden we zelf aan de andere kant van die lijn. En nu sta ik aan hun kant.

Nu krijg ik de klant (bloemist) aan de lijn die zegt; He; waar zijn mijn witte rozen, of mijn Lathyrus.

Tja, niet binnen gekregen of zoiets... Je verzint maar wat.

Nee, in de bloemen is het altijd wat.

Dde dinsdag was er weer iets beter. Wel weer vroeg beginnen, maar ook op tijd klaar.

en weer wat met de computer geleerd..

Woensdag was een toppertje....Vroeg beginnen en laat klaar. En dan weer een uur naar huis terug rijden he? En altijd file naar Utrecht toe. Nee, dat gaat em wel worden hoor. Gelukkig heb ik dit alleen maar voor de vakantietijd afgesproken en zit er hier een vast dienstverband nog niet helemaal in.

Maar het is wel erg gezellig werken met die jongens en ik verdien ook nog eens wat bij. Want tja, het loopt er hier wel uit, maar er moet ook weer wat binnen komen he!

Bren is intussen ook al druk met solliciteren. Een berichtje naar de Fleurop en een gesprekje bij de Randstad. Je weet maar nooit.

Een baan om samen te werken zit er voorlopig nog niet in .

En dat is wel het meeste waar ik een beetje tegen op zie.

Ik mis mijn meissie wel en met haar werk ik toch het lekkerste.

Maar wie weet wat er nog gaat komen. Eerst dit maar weer eens op de rit hebben en dan zien we wel weer verder.

De donderdag was een redelijke dag.... Niet al te laat klaar en toch weer een hele buts bloemen de deur uit gewerkt.

En de vrijdag was de klap op de vuurpijl... Vroeg beginnen om al die laatste bloemen de deur uit te duwen...

En natuurlijk weer laat klaar... Al met al zaten de eerste 45 uur er al weer op.

Lekker hoor zei "ome Rob' de chauffeur... Je bent die 19 maanden zeker al weer vergeten na een weekje werken bij van Wijk.....

Tja de slogan is dan ook; Geen punt bij van Wijk...hihi.

Het weekend hebben we lekker rustig aan gedaan. Nog wat klusjes in onze "nieuwe" woning.

De slaapkamer opnieuw in een behangetje gezet.... foto's komen later als het nieuwe bed er ook staat.

En vandaag.... wederom maandag. Om 12 uur beginnen en even over zessen klaar om dan om kwart over 7 thuis aan te kakken.... Hehehe!

Morgen word helemaal een vroege start. Dan sta ik er namelijk alleen met Gijs....

Mogen we het samen proberen de boel op tijd af te hebben....we zullen zien..

Het leven van een bloemhandelaar gaat nou eenmaal niet over rozen (zonder doornen).

Oma is 85 geworden,...reden voor een feestje.!

Natuurlijk hadden wij de uitnodiging al ontvangen.
Daar in de Fillipijnen  was het al bekent. Onze Oma Prins (Oma van Marco's zijde) gaat 85 jaar worden. En dus een reden voor een groot feest... Echter toen was het nog niet bekent dat wij terug zouden komen naar Nederland. Dus iedereen zou komen, van zonen en dochters tot klein en achterkleinkinderen. Behalve ons twee.
Maar goed. U weet allemaal hoe dat verder gelopen is en tja, daar staan wij dan ook.
Op het "Pitch en Put" terrein in Leidschendam. In het "zaaltje" van de "midden"golf vereniging.
De hele familie is aanwezig.


Zoals bij de jarige in de Fillipijnen, ook hier ballonnen met de leeftijd van de jarige!
Het zaaltje is al gezellig gevult als wij binnen komen. Koffie met gebak word geserveerd en de hele boel is met elkaar aan het kletsen. Vele hebben elkaar langere tijd niet gezien, maar wij zijn natuurlijk het ergste..
Negentien maanden is wel een hele lange tijd en worden daarom ook door een hoop aangesproken en "ondervraagt" over de reis en alles er omheen.

Het is ook leuk, om je familie weer eens een keertje te zien. Vooral de neven en nichten die we al "jaren" niet gezien hebben. Wij worden ouder, maar zei natuurlijk ook. Met aanhang en ook nog eens met kinderen.
Tijden vliegen voorbij als je daar over nadenkt...

en dat zal mijn Oma ook wel denken.. De tijden vliegen.... Nu alweer 85 jaar oud.
Best wel een prestatie. Nog goed van verstand en nog goed ter been.. Wat wil een mens nog meer.

Schatje he? Onze jarige jop...
Aan drank ook  geen gebrek. Er word van alles geschonken en halverwege het feestje komt er een warm en koud buffet op tafel...

En word er vollop gepraat en gelachen.
Daarna ook nog even met zijn allen op de gevoelige plaat....
Eerst oma met haar kinderen en daarna met de hele bups.... Dan nog eens met de klein en achterkleinkinderen... Onze fotograve heeft het er maar druk mee.!
En wij doen er natuurlijk met ons toestel nog even een schepje bovenop....
Tja, voor een Oma die dagelijks je blog leest moet je natuurlijk een uitzondering maken en extra je best doen om voor haar ook zo'n verhaaltje te schrijven...
Nou daar komt ie hoor Oma... Deze is helemaal voor U.
En dat u er nog maar lang van mogen genieten en er nog heel veel mag gaan lezen in de toekomst.
Wij proberen in ieder geval ons best te doen om onze blog in ere te houden.....

Gezelligheid en lekker ouwe neelen....

Van oudste naar jongste dochter, Ria, Arda, Antoinette en Jolanda....
En zo kijken we heel lang uit naar de verjaardag van Oma en het feit dat ze 85 heeft mogen worden....
En dan nu na een leuke middag is het alweer voorbij en gaan we morgen gewoon weer verder met de orde van de dag..... Voor mij is het al tijd om wat te gaan doen... De jongens van van Wijk uit de brand gaan helpen.... Op de bloemengroothandel in Putten de bloemen verdelen, facturen verzorgen enz...
Zolang er daar in deze periode werknemers op vakantie gaan ga ik ze helpen op de groothandel.. En daarna....? Zien we wel weer verder...Maar de "vakantie" is nu toch echt aan een einde gekomen....SHIT!!!!

Alweer twee weekjes in Nederland.

Wat vliegt de tijd toch..
Nu alweer twee weekjes in Nederland en het lijkt alsof we niet weg zijn geweest.
Gek he? Het gaat zo snel....
Allereerst natuurlijk op pad voor een nieuwe (2e hands) auto.
En gevonden? Is tie niet gaaf, ons rooie monster. Te gek...
En nu ook echt in ons bezit. Er al weer een kleine 1000 kilometers in gereden...
Geweldig karretje...
En het is erg wennen om terug te zijn in Nederland. Te meer nu het hier een aantal weken al erg mooi weer is.
Voor ons niet erg, omdat dan de overgang van heel erg warm naar redelijk warm (ja jullie vinden dat al heet weer) niet zo erg verschillend is..Alleen die luchtvochtigheid is voor ons wel een probleem. Het apparaat van Hans gaf zo'n 6 % aan. Das toch veel te droog. Wij zijn de afgelopen weken iedere dag aan het smeren. En niet tegen de zon, maar tegen het uitdrogen van onze huid. Echt niet normaal. Maar goed. het gaat de komende dagen regenen (fijn!) en dan gaat die luchtvochtigheid ook wel weer wat omhoog.... Een beetje naar de Fillipijnse waarden.!
Verders heel druk met het leeg halen van onze box.
Dat schiet gelukkig al snel op. Onze eigen grenen kast eruit en toen die eenmaal op zijn plek stond viel ie ons wat tegen... Nou, dan moesten  we die maar rood verven. Zo gezegd zo gedaan....
En over het resultaat zijn we zelf erg tevreden...Dus. Een hele nieuwe kast.



ons rode monster......
al heel wat spullen uit de box gehaald, maar ook nog wat dingen die er pas uit kunnen wanneer we alles van Bren d'r ouders naar hun nieuwe huisje gebracht hebben...
En morgen is dat zover....
Het is een van de weinige dagen dat we de aanhanger van Shurgard kunnen gebruiken, dus we nemen het er maar van. Morgen moet de hele handel over en gaan we onze bijna lege box echt leeg maken...

Een kast die we niet meer kwijt kunnen schenken we aan Ivo, de broer van Bren. Voor op de kamer van een van zijn kinderen... De kast van Bren 'dr ouders hier uit dit huis, gaat ook  niet naar het volgende huisje, maar wel naar Ivo. Voor op de kamer van die andere meid van hem. Ook geschilderd in een ander kleurtje... Het donkere eiken doet nu meer wit en roze aan. Maar is wel heel erg gaaf geworden...Dus alle kasten krijgen eigenlijk wel een tweede leven... Grappig he?

Onze bijna lege box, eindelijk onze eigen spulletjes weer.

En tja, op visite gaan en "oude" vrienden weer ontmoeten...

Erg leuk en heel erg spannend..

Hoe gaat het en zo meer, en bij de meeste is het alsof we gister elkaar nog gezien hebben en vandaag gewoon weer door gaan. Alsof die 19 maanden niets geweest zijn.

Heel erg apart en niet te bevatten. Natuurlijk hadden we via de mail contact en weet je hoe een ieder het vergaan is. Maar toch is het een raar gevoel en niet uit te leggen.

Voor het zelfde geval hadden we nu nog in de Fillipijnen gezeten en elkaar helemaal nog niet gezien.

En nu sta je op de stoep en voelt het eigenlijk als de dag van gister. Tja, leg dat maar eens uit.

Ook nog eens bij de "jongens" op de veiling langs geweest.

Warme gevoelens komen weer naar boven als ik daar zo rond loop.. En Bren heeft eigenlijk wel het zelfde gevoel. Je ziet al die bloemen en tuinplanten. De geur en kleur, en dan weet je toch wel waar je hart ligt.

Bij de bloemen natuurlijk. Maar zo als we het hadden willen we eigenlijk niet meer, dus zijn we een beetje aan het vogelen hoe en wat we wel kunnen gaan doen.

Maar dat is voor later.

Het zien van Eef, Ria, Jaap en Rob is best wel grappig,warm en gezellig. Maar ook hier weer, alsof we drie weekjes op vakantie zijn geweest en vandaag eigenlijk weer onze bestelling voor de volgende dag op komen halen... Nee, helaas niet jongens. Alleen maar kijken... hihihi.

Druk met de kast in de rode kleur te schilderen....
En zo gaat het toch snel. Je moet er niet aan denken dat je nu al aan het werk zou zijn.
Dan komt die box nooit leeg.
Nee, eerst de boel op de rit en dan verder kijken...

Leuk contact met de Filippijnen gehad. Martin heeft ons weer het een en ander wijzer gemaakt.
Ook nog een minder leuk mailtje uit Australie... Faye is gevallen en heeft daarbij haar elleboog en schouder ontwricht en moet daarvoor onder het mes. Allemaal binnen een week.
Nu zit Aad alleen thuis, en daar zijn en Faye en dochter lief het niet mee eens .
Maar tja, zo gaat dat en wij zijn er nu niet even in de buurt om op he te passen...
Nou ja, het zal wel goed komen... we wensen Faye in ieder geval heel veel sterkte...

Het eindresultaat... gaaf he?
Daarnaast ook nog een ander lief mailtje  uit de Piepies..
De mensen "voor" aan de straat en vooral de kinderen missen die twee Hollanders wel heel erg.
Wanneer we weer terug kwamen , want ze missen die twee lachende gezichten die altijd gedag zeiden en af en toe eens wat lekkers rond deelde aan die kleintjes... tja, die zullen toch even moeten wachten. We hebben het even te druk hier in Utrecht de boel op de rit te krijgen en ook nog eens geld te gaan verdienen om toch nog weer eens wat anders te gaan ondernemen.... je weet maar nooit....toch?

Koninginnedag en nog meer

Nou we zijn weer in Nederlnad en dat zullen we weten ook.!
Natuurlijk zijn we erg blij dat we in het tweede huis van Bren d'r ouders kunnen.
Al is het dan voor tijdelijk. We hebben een dak boven ons hoofd en wat voor een!? Een super lokatie aan het Merwede kanaal. Mooi uitzicht, twee slaapkamers, mooie badkamer en super keuken.
Als ik het kon kopen dan wist ik het wel.. Maar goed, het hele huis staat nu nog vol met de meubels van Bren d'r vader en moeder.. En om onze box leeg te maken zullen we dus toch de andere meubels moeten verkassen. Dubbel werk maar wel leuk om te doen. En we hebben nog steeds de tijd om het te doen...


Allemaal vlaggen (in Lisse bij Ma Kes).... Koninginnedag in Nederland...
Dus de ene dag doen we wat aan de box en meubels verhuizen...en de andere dag zijn we op zoek geweest naar een nieuwe tweede hands auto voor onszelf... Samen met Hans en Bettie hebben we een leuke Peugeot gevonden.. En vrijdag a.s. kunnen we em ophalen...
Weer een dagje verhuizen en box leeg halen en dan is het alweer zaterdag...
30 April... Koninginnedag in Nederland...
Overal de vlag uit en bijna iedereen loopt in oranje kleding,..
Ziet er gezellig uit hoor...
Wij zoeken Mar zijn moeder in Lisse op...
Hebben natuurlijk genoeg tegen elkaar te vertellen.... Over de reis en alles er omheen.. Ook zei is blij dat haar jongen en schoondochter weer terug zijn in Nederland. s'Middags hobbelen we nog even over de Lisserse Vrijmarkt", wat niet heel veel voorsteld. Maar goed.  Het was gezellig.

Drukte op de vrijmarkt en oranje spelen....
Een tante van Mar loopt ook met ons mee. Lia kennen we al jaren en van kinds af aan kom ik (Mar) al
bij haar over de vloer en ging veel om met haar jongste zoon Edwin...
Bij Lia haar tweede zoon gingen we op de terug weg ook nog even naar binnen.. Frank heeft namelijk al meerdere automobielbedrijven en in zijn jongste bedrijf was er een "24 uursloop" aan de gang.
Eerst dachten we dat men voor een goed doel aan het lopen was, maar bleek alleen maar een "stunt" om meer auto's te verkopen...
Frank heeft contact met Tom Coronell ( die autocoureur) en die kwam  ook nog even langs om met een speeltje en een berg zand het publiek te vermaken.... Frank mocht op de berg liggen en Tom zou er wel even overheen crossen... Zo gezegd zo gedaan, getuige de foto's...

Tom en Frank eronder.....
En zo is het alweer maandag en zijn wij alweer druk om de box verder leeg te halen...
Als deze keet nou maar niet zo snel verkocht word. Dan kunnen wij er nog even van genieten..
We wachten het wel af. Als het wel verkocht word moeten we gewoon (!) weer verder zoeken..
Gelukkig hebben we nog geen baan, kunnen we wonen waar we werk hebben...
En ja, al die mensen die ons alweer een  mailtje gestuurd hebben... Wij zijn echt wel blij dat we weer in Nederland zijn en natuurlijk komen we jullie allemaal opzoeken.....Maar rustig aan, eerst het een en dan het ander....Duurt echt wel weer een tijdje voordat het buitenland weer gaat kriebelen....hihihi...denk ik !?!

we zijn er weer....

Maandag ochtend.....6.10 uur staat onze chauffeur al voor de deur...
Tjee, dat hadden we niet afgesproken.... Maar goed. Hij is ruimschoots op tijd. En dat is voor een Fillipijner heel apart dus we zijn erg blij dat ie op tijd is...
gedag zeggen tegen de dames voor aan de weg... Tot de volgende keer maar weer...


Het ritje is voorspoedig en we zijn in een poep en een zucht op de luchthaven...
Inchecken en we zijn er klaar voor....

De eerste vlucht richting Manilla gaat voorspoedig. Lekker veel beenruimte omdat we een plekkie bij de nooduitgang hebben gekregen. Toppie...
Iets meer dan drie uurtjes naar Kuala Lumpur in Malaysie...
ook een vlucht van niets....

en dan een paar uurtjes bivakeren op de grote luchthaven, een lekker happie eten en wederom een bakkie.
En dan tegen een uurtje of twaalf in de avond checken we in voor de grote vlucht naar Nederland....
Twaalf uurtjes zitten en dan zien we ze allemaal weer..
Allebei de moeders en vader. En zelfs Cor staat ons op te wachten...
Geweldig....
We nemen met zijn  allen een bakkie en dan scheiden onze wegen...
wij gaan richting Utrecht en slapen voorlopig in het huis van Bren d'r ouders.
Die staan toch op de camping, dus hebben we een makkie...
Heerlijk toch...
Nu begint het grote avontuur van het zoeken naar een goede zorgverzekering en een leuke auto voor een zacht prijsje......
Dus druk genoeg.....

Maar goed. We zijn weer in het kikkerlandje en we zijn er klaar voor hoor....
Er weer wat moois van maken....!!!
Negentien maanden zijn in een zucht voorbij gegaan.. Wat hebben wij veel gezien...
Als we de foto's terug kijken komt het allemaal weer naar boven ... Al die verhalen en beelden.....
Gaaf dat we dat allemaal mee gemaakt hebben.....
Nee, dat neemt niemand ons meer af. Lekker puh..!
Nou maar eens kijken of we er wat mee kunnen doen.....Je weet maar nooit..!

Laatste dag Buntis Bacong, Fillipijnen.........

Het is dan echt zover...
Eerste Paasdag.... De morgen is mooi, veel zon en al gelijk weer warm.
Wederom een hele andere Pasen dan vorig jaar...

En even later stonden daar twintig Fillipinoos...
de hele familie Bamboelo stond voor onze deur...
Van Anti en Uncle, Nena en Joshua, My Ann en Nicole en nog meer luitjes uit het resort.
Eerst maar eens ons "lege" huis bekijken en daarna met zijn allen naar het strand...Zwemmen..


De hele meute in het water....
Na het zee water werd er ook nog eens geplonst in het zwembad..
En na een kleine lunch op het strand ging de hele karavan weer terug naar het resort..
Afscheid genomen van het hele spul en natuurlijk beloofd dat we ooit nog wel eens terug zullen komen...

Lekker spetteren..
Na het hele afscheid gebeuren stonden de volgende luitjes alweer voor onze deur..
Twee dames van verderop uit de straat. Ze hadden gehoord dat we gaan vertrekken en kwamen toch nog maar even gedag zeggen... Gezellig een bakkie met onze "Fillipijnse buren".

Even later stonden Adi en Nena bij ons op de stoep..
Adi wilde ons zeker gedag zeggen en toch laten blijken dat hij ons erg dankbaar is voor alles wat we voor hun gedaan hebben..... Natuurlijk wel een beetje laat, maar goed. Hij kwam wel langs.
Blijkbaar een jongen die heel moeilijk met zijn gevoelens over weg kan.
Na een kleine twee uurtjes gebabbeld te hebben, namen we ook van hun twee afscheid.
En ja, natuurlijk willen we ooit wel weer eens terug komen hier....Als we niet van het land zouden houden hadden we allang weg geweest....

Gloria en haar man......(even zijn naam kwijt...ahum)
Na Adi weg was stond even later al Gloria met een hele meute mannen voor onze deur.
We hadden haar ons bed beloofd. Dit kwam ze nu halen met een grote truck. Met stevige kerels die de hele zooi  konden sjouwen...

Het bed is nog niet de deur uit of Martin en Claudien staan voor onze deur..
wederom een paar gezellige uurtjes over het hier wonen, werken en wat te gaan doen in Nederland....
Het word al met al een hele sleur om iedere keer weer je verhaal te doen...

Daar gaat ons bed...!
En dan  is het avond... We eten een licht diner met het spul wat we nog hebben...
De buren komen even langs en zeggen dat ze aan het BBQ en zijn bij het zwembad, dus gaan we er nog naar toe voor een biertje en een babbel....
het was erg gezelllig en jammer dat we eigenlijk nooit eerder voor zo'n gezellig samenkomen zijn gevraagd.
Achter af zijn ze allemaal een beetje verlegen om ons te vragen. Waarom toch? We bijten niet...
Deze gozer runt een resort en is te verlegen om ons voor een biertje te vragen  en achteraf hadden ze ook  nog onze tafel willen kopen... Maar te verlegen om het te vragen. Nou zeg ik je; dat moet niet gekker gaan worden... De tafel zijn we al kwijt. Die hadden we in het begin al aan Tataye (de vader van Nena) belooft, dus die is de deur uit...
Nee het is goed zo.....De keet is leeg en morgen ochtend worden we opgepikt om naar de luchthaven gebracht te worden... dan zit het hele Fillipijnen avontuur erop en komen we terug naar Nederland.
Op zoek naar een baan en geld gaan maken....Maar dat is voor latere zorg... Eerst terug vliegen .....
we komen eraan hoor........!!!!