Roadconditions !!!

Verder naar het Noorden. Vanuit alice Springs kachelen we door naar boven richting het plaatsje Katharine.

Om daar te komen passeren we de "Devils marbels". Ronde rosten die op elkaar gestapeld lijken, maar in wezen zijn ze zo ontstaan. Niets door mensen handen gemanipuleerd. Grappig om te zien, ook al komt het water met bakken uit de hemel. Ja, ook hier kan het regen hoor. Eigenlijk is het nu het winterseizoen hier en hoort het niet te regenen. Pas weer in december. Maar nu komt er toch echt wel veel water naar beneden, meer dan normaal.

We doen er al met al toch effe twee daagjes over maar dan zijn we er dan ook wel. En het eerste wat ons hier in dit centrum van de Aborigionals opvalt is de hoeveelheid politiewagens die door het dorp rijden. Ook nog eens motoren en politie te voet. Dat zegt wel genoeg over de gesteldheid van dit plaatsje. Na een bezoekje aan de plaatselijke VVV wordt het ons duidelijk dat we hier wel een paar daagjes kunnen bij komen maar bijna geen tours gaan doen. Van Annelies van Roemburg kregen wij nog de tip om de Katharine Gorge te gaan bekijken per schip. Ja leuk hoor. De VVV man wilde wel even informeren maar vanwege de schoolvakanties hier was de tour voor de komende drie dagen volgeboekt. Nou langer dan twee nachten wilde we niet blijven dus sorry Annelies, geen tour deze keer. en na er ook nog eens wat foto's van gezien te hebben ( die daar hangen) hebben we geen spijt , want zo mooi als de sounds in Nieuw Zeeland kan het niet zijn. Jammer maar volgende keer beter....

De camping hebben we wel heel veel mazzel mee. Gelukkig nog een plaatsie voor ons voor 1nachtje. Genoeg? Het moet maar. De campings staan vol met schoolvakantie mensen. Dus een tweede nacht zit er niet in. Aangezien we toch geen 4WD auto hebben, is er in dit "gat" verders niets voor ons te zoeken en gaan we verder. We genieten hier op de camping nog wel eeffe van de hotspring die daar achter in het bos verscholen ligt. Jammer van al die andere gasten maar wel een verfrissend duikje gemaakt....

Eerst wilde we nog naar boven rijden richting Darwin. Dat is toch maar een kleine 300 kilometers verder. Maar daar zien we toch vanaf. We zijn gekomen om naar de Westkust te rijden en dat doen we dan ook. We vervolgen onze weg richting Kununurra. Tja, die namen wennen wij ook nog steeds niet aan. Maar goed.

de Devils Marbels.....

In Kununnura zit een hele mooie camping en ook hier weer gelukkig nog een klein plaastje voor een kleine camper. We hebben tijd zat want we zijn een uurtje ervoor over de staatsgrens met west Australie gereden en kregen daardoor anderhalf uur terug in de tijd. Het koste ons wel al ons fruit en groente. Ja bij die grens wordt je streng gecontroleerd en wordt alle groente en fruit ingenomen... Bang voor fruitvliegjes hier. Nou die kunnen toch ook gewoon door de lucht hier naartoe komen vliegen. Wat een gelul. Nee, hoor. alles gaat de kliko in. En een paar uur later koop je gewoon dezelfde appels in dezelfde verpakking. Te gek voor woorden.!Gastvrij !!@?

Maar goed. We staan de middag lekker met een windje in het zonnetje en plannen de route voor de volgende dag. We kijken druk op het internet naar de weg-condities, want het heeft in de hele kop van West Australie flink geregent en meer dan normaal. En in het regenseizoen worden er wel eens wegen afgesloten. Tja... zit niet in onze planning hoor...Veel wegen bovenin zijn Gravelwegen en die rode klei kan wel glibberig worden. Wij zoeken voornamelijk de asfalt wegen op. Niet dat we de rode klei niet leuk vinden, maar we komen liever niet vast te staan. Want erg veel telefonisch contact is hier niet en hulp roepen word allemaal wat moeilijker ...Dus....

Onze hotspring in Kununurra...

Als het goed is zijn onze wegen nog open en rijden we vol goede moet naar Williare Bridge roadhouse. Een benzinepomp., huis met daarachter een restaurant en camping. Dit huis staat voorbij het punt Ellendale.... Dat zou het hekelpunt in deze trip kunnen worden. Daar zijn namelijk wegwerkzaamheden die ervoor zorgen dat alle verkeer via een "dirtroad" oftewel rode gravelweg omgeleid word, wel met begeleiding van lokale hulpverleners, maar dan moet die weg natuurlijk wel open zijn. De vorige dag hebben ze dat stuk voor 24 uur gesloten vanwege wateroverlast.. En tja, dan sta je daar maar. Totdat je er door mag. Het is een heel lang stuk. Zeker 650 kilomters , maar we zijn er. Het convooi van toeristen staat klaar en een half uur later komt de auto aan die ons er door heen moet loodsen. We volgen samen met 12 andere auto's de koploper. De weg is redelijk begaanbaar, alhoewel onze auto er een beetje erg rood uit gaat zien.... dat word wassen...

Het is al donker als we weer op de normale rijbaan komen en geven gas om de laaste 150 kilometer af te leggen. We willen daar overnachten omdat we dan het ergste stuk achter de rug hebben. Geen afsluitingen meer en nog maar een paar honderd kilometers om dan de volgende dag in Broome aan te komen.......En eindelijk weer eens de zee te kunnen zien.

Onderweg komen we de Flessenboom tegen..een stam die de vorm van een fles heeft, jammer genoeg nu nog zonder blad....Ook wel Baobab....

Het is ons gelukt. we staan op de camping en nog redelijk op tijd ook. Het is namelijk om 18.00 uur al donker en het liefst rijden we niet na de schemer vanwege het wild wat hier over de weg heen loopt... Om nog maar te zwijgen van een aborigional die op de weg loopt om ons tot stoppen te bedaren,....... Maar daar zijn we voor gewaarschuwd ! En met een gang van 100 kilometers per uur crossen we via de zijkant van de weg langs hem heen. Nooit voor een van die lui stoppen !!!!

De plassen naast de rijbaan, gelukkig al aan het zakken....

Na weer een regenachtige nacht gaan we op weg naar Broome. En we zijn blij dat we de dag ervoor zo ver door gereden zijn , want na deze nacht is de weg weer voor een paar uur afgesloten geweest. Die hadden we mooi in de pocket..Broome lonkt, en de zee nog meer. We dragen in ieder geval de gehele dag onze korte broeken weer. Heerlijk..!!!

Enne die roadconditions kunnen ons niet meer schelen wij hebben het gehaald zonder verder oponthoud.