Alice in "RED" wonderland !!!

Daar zijn we dan eindelijk. In het "MIDDEN" van dit continent. Alice Springs. Een kleine 1450 kilometer naar Darwin en zo'n 1250 kilometer naar Port Agusta (net boven Adelaide). Veel rood zand en ook nog wel wat groen langs de weg. Een hele grote rug van rotsgesteente met daar tussen een gat waar je doorheen rijd om de "stad" binnen te komen. Het rode hart word Alice ook wel genoemd. En die rotsenpartij zijn de MacDonnell Ranges.

Met een inwoner aantal van zo'n 27.000 mensen is het de tweede "stad" van het Northern Territory. Een tiende deel van de inwoners is van aborigine afkomst, en dat is in de stad te zien ook. Veel van deze bevolkingsgroep is laag geschoold of werkloos en hangt dan de gehele dag een beetje rond het centrum. Degene die de mazzel heeft gehad is werkzaam in de aboriginal art. Het winkel gebied van Alice is dan ook voor een groot gedeelte bezet met art gallerie's. Veel schiderijen en andere kunstvoorwerpen met die van deze streek zo aparte schilderingen.

De eerste blanken hebben zich rond 1871 hier gevestigd. Toen werd het Telegraaf station gebouwd bij een bron. In die tijd bepaalde water het gaan en staan van de mensen. De rivier die door Alice Springs loopt is genoemd naar Dhr. Charles Todd die de grondlegger was van de telegraafverbinding tussen Adelaide en Darwin. De bronnen die in de rivier bedding werden ontdekt, zijn vernoemd naar zijn vrouw Alice. Echter de rivier de Todd is de meeste maanden van het jaar een droge stoffige zandgleuf.

De telegraaflijn verbond de Australische steden in het zuiden met het noorden en de rest van de wereld; singapore naar Brima naar India en Europa met het hoofdkwartier in Londen. In 1925 telde Alice Springs nog maar 200 inwoners maar vier jaar later met de komst van de Ghan (treinspoor vernoemd naar de Afghaanse karavaandrijvers) kwam daar verandering in.

Etensmaaltje wordt van de weg geplukt door een roofvogel.

Omdat we midden in het rode hart liggen willen we natuurlijk ook wel wat van de omgeving zien. En zijn er gelukkig genoeg mooie natuurparken te verkennen met alleen maar een normale auto in plaats van een 4 WD. Allereerst gaan we de westkant van de stad bekijken. De weg is goed begaanbaar en de parken staan perfect aan gegeven. Standley Chasm is een breuk in de rotsformaties waar je een goed beeld krijgt van de rotspartijen in het centrum van Australie. Een leuke wandeltocht (waar jammer genoeg veel meer toeristen naar te gekomen zijn) om dit natuurschoon te aanschouwen. Er dat je een plaatje hebt zonder van die schreeuwerige lui erop, ben je al weer een half uurtje verder. Maar de moeite waard. In de middag rijden we naar Simpson's Gap. Een soortgelijke doorgang maar stukken mooier dan die van vanmorgen. Hadden we eigenlijk gelijk moeten doen. Veel minder toeristen. we genieten van de "rooie" omgeving en de stilte van de natuur. Al het rood dat we zin wordt gevormd door de ijzeroxide die zich in het steen bevind en door het roesten het steen een rode kleur geven. En dat is een mooi gezicht. (zeker na een buitje, maar dat later).

De Simpson's Gap.

De volgende ochtend staan we met regen op. We wilde eigenlijk naar de oostkant van de MacDonnell ranges gaan om nog een park te bezoeken, maar het komt met bakken uit de lucht. Dus we besluiten in ieder geval voor de ochtend ons programma te vulen in de stad.

Een bezoekje aan het kantoor van de Royal Flying Docters (RFDS). Jullie weten wel ; die tv serie met zuster Kate, Doc. Geoff, Vic achter de bar en noem maar op. Nou die lui die zie je hier niet hoor.Nee wij worden ontvangen door Sonja. Een uit Belgie geemigreerde dame die ons een rondleiding door het centrum geeft. Een film met een korte historie over het ontstaan en het reilen en zeilen van de organisatie. we zien de radiocontrole kamer, die op dit moment druk in gebruik is omdat er zojuist een vliegtuig opgestegen is om een levensbedreigende situatie te gaan ondersteunen ergens in de outback... Een klein museum, met nog meer informatie over dit hele gebeuren en een cafe met heerlijke cappuccino, hot chocolat en een stukkie cake.... Tja we moeten ze hier toch sponseren he? Want een hoop wordt betaald door de regering, maar veel van de gelden komen uit donaties en fondsenwerving.

De RFDS is ontstaan in 1912 toen Eerwaarde John Flynn in afgelegen gebieden een soort van hospitaals wilde bouwen om voor een goede medische opvang te zorgen. er waren echter wel veel problemen met afstanden en communicatie waardoor er toch nog mensen stierven aan een tekort van medicatie of het te laat ariveren van een docter. Om dit op te lossen probeerde Flynn met behulp van anderen een vliegdienst op te zetten. Op 15 mei 1928 was de "Areal Medical Service" gestart en op 17 mei maakte Arthur Affleck de eerste vlucht met twee chirugen aan boord. Dit alles ging echter zonder radio verkeer en er werdt gevlogen op landmarkeringen zoals afrasteringen en waterbronnen en gebouwen. Het eerste jaar was een probeer tijdperk. Waarin 50 vluchten , 18000 mile gevlogen en 225 patienten waren geholpen. Niet veel later kwam er het radiocontact en ging het allemaal al een stuk gemakkelijker.

Het gebied wat nu bedekt wordt is zo groot als west Europa. Met een aantal van 19 radiobasissen en 50 vliegtuigen. Nog steeds een non profit organisatie. Knap hoor als je ziet wat er door die jaren heen allemaal bereikt is.

Na de RFDS rijden we het centrum in om wat gallerien te bekijken. Een beetje aborigional art opsnuiven. En misschien ook nog wel wat van kopen. Als souvenier, want deze kunst is toch wel het echte Australie.

Later bezoeken we nog de Alice Springs School of the Air. Het groostste klaslokaal van de wereld. Deze radioschool was opgericht in 1951 om de kinderen in de afgelegen gebieden niet achter te laten lopen. Het is een afstandsonderwijsorganisatie met onderwijzers, ondersteunend personeel en twee klaslokalen waar tegenwoordig dmv webcams les gegeven wordt. Vroeger ging dit alles via de radio en later wat persoonlijker per telefoon. Maar tegenwoordig gaat alles per computer. Vanaf viereneenhalf jaar oud tot aan veertien jarige kunnen les krijgen via de school. Een gebied van 1.3 miljoen vierkante kilometer. Oftewel een gebied 10 keer de grootte van Engeland (!). Het kind dat nu het verste weg les krijgt, woont een anderhalve dag reizen vanaf Alice Springs. Op een kaart zien we de omgeving waar alle 133 leerlingen van dit moment wonen. Drie tot vier gebeurtenissen worden er per jaar door de school georganiseerd zodat alle leerlingen naar Alice Springs komen en elkaar dan ook nog eens in het echt zien.

Knap hoe het allemaal georganiseerd is, en leuk om te zien hoe het in zijn werk gaat.

Zo zijn we weer een heel stukkie wijzer geworden over het leven in de outback. Het regent hier nog steeds gigantisch en de vooruitzichten voor de komende drie dagen zijn bedroevend. Voorons dan natuurlijk, want voor de luitjes hier mag er wel wat water vallen. Wij laten Alice voor wat het is en gaan morgen weer verder met exploren naar het Noorden. Een kilometer of 600 a 700 op de teller zetten, want de volgende bestetmming is nog een eindje weg.