Bruine en Witte bergen....Port Hedland

De rit is vandaag een uurtje of 7 lang.Al gauw zien we de kale vlaktes voor ons waar bergen met ijzererts ligt te wachten om verscheept te worden.

Dit is het stadje Port Hedland.

Met een inwoner aantal van zo'n 12.000 niet een erg grote plaats. Met maar een klein "winkel" centrum en een aantal uitkijkpunten rond de haven waar het hier allemaal om draait. Deze plaats is voornamelijk bekent door het verschepen van ijzererts wat in de heuvels een aantal honderden kilometers verderop word geronnen. Daarnaast liggen hier ook wat witte heuvels van zout. Net als op Bonaire word hier het zoute zeewater in basins gespoten om te laten verdampen en het zout te winnen. Dus aan de ene kant van de weg zien we witte bergen en aan de andere kant van die rode bruine heuvels van het erts.

Een van de schepen die gevuld is met ijzererts en klaar is om te vertrekken.

Port Hedland ligt "ook" weer op een peninsula (schiereiland) en heeft veel water om zich heen. Onze camping staat op het einde van het eiland en we zijn omringd met mooie duinen en wit zandstrand, waar we geregeld een wandeling op maken. Om tot rust te komen en te praten over het thuisfront waar we hier gelukkig goed contact mee kunnen maken. Er is het een en ander voor gevallen en een paar daagjes hier niets doen, brengt hopelijk wat rust in de tent voor ons. We genieten van het mooie strand en de zon. Het is overdag zo'n 30 tot 35 graden en we vinden het heerlijk. We rijden over het eiland en bekijken de sites die hier aantrekkelijk moeten zijn, en dat zijn er niet zo veel. De haven is wel spectaculair om te zien. Daar liggen grote schepen van een kleine 300 meter die geladen worden met tonnen zout of ijzererts. Het neemt toch zo'n 58 uur in beslag om een schip met ijzererts te vullen. Met een cappaciteit van 4 schepen in de haven. Alleen al het aangezicht van die grote jongens. En dan die kleine sleepboten die zo'n grote jongen de haven in of uit leiden. Geweldig om te zien en bijna niet op de gevoelige plaat vast te leggen.

Sleep en duw boot om het reusachtige schip de haven uit te manoevreren.

De omgeving bestaat vooral uit rood stof. Is het niet van de rode klei van de bergen dan wel het rode stof van de rood tot zwarte ijzererts bergen... Het is echt een industriestadje. Veel van de inwoners werken dan ook bij de ertsmijn of het transport ervan. Eenmaal in de bergen geronnen erts komt per trein naar de haven. Zo'n treinstel kan tot 8 kilometers (!) lang zijn en 4 locomotieven in gebruik hebben. Eenmaal in de haven word de erts nog eens verkleind voordat het als een soort van zand via lopende banden naar het schip getransporteerd word. En dan opweg naar vooral China en Japan en ook nog eens Europa. En de vraag blijft stijgen en het is dan ook bijna niet aan te slepen. We zien hele vloten op het water liggen om het spul zo snel mogelijk weg te brengen..... Nee Port Hedland slaapt nog lang niet in.

De grote kranen die de bruinrode ijzererts opscheppen om te vervoeren naar......

Het is een indrukwekkend gezicht hoe Australie's grootste ijzererts productie werkt, maar het is ook een treurig gezicht. Die droevige kleuren om je heen, veel rood stof en altijd die bedrijvigheid. Het is alsof je op een heel groot bouwterrijn woont. wij hadden gelukkig nog strand om ons heen. Maar dat kan een groot deel van het dorp niet beamen. Zij leven van deze industrie en kunnen er alleen maar blij mee zijn. Maar wij willen hier nog niet dood gevonden worden en besluiten na een dagje of twee van niets doen, maar weer verder te rijden.....Op richting het Ningaloo reef. Het andere koraalrif wat Australie rijk is....