Varen naar Wellington

Daar staan we dan in rij acht. De rij van de campervans. De boot komt net vanuit Wellington hier naar toe, legt aan en wordt geleegd. Auto's, vrachtwagens, en treinen. Een kwartier later mogen wij erop rijden. De ferry ligt scheef. En net het moment dat wij contact maken met de boot, rijd er onder ons een treinstel door het onderste platform op, en de boot ligt gelijk de andere kant op scheef. Grappig maar ook een beetje een angstig gezicht. De boot is geladen, nog ruimte genoeg en we begeven ons naar het lounge dek. Een bakkie gaat er nu wel in.

De Interislander, onze ferry naar het Noordereiland.

De reis gaat beginnen. Door de Marlborough Sounds heen en dan via de Cook Strait naar het Noordereiland. Ruim drie uur duurt de tocht. Het kan er hier op open zee ook erg ruig aan toe gaan en deze ferry staat ook wel bekent om een van de ruigste tochten ter wereld.

Wij hebben "gelukkig" wat rustiger weer en de de rit loopt voorspoedig. Wellington komt al in zicht. Het is er wel zwaar bewolkt en het miezert een beetje. Hadden we dan toch op het Zuidereiland moeten bljven?

Nee hoor. Natuurlijk willen we het Noordereiland zien. En daar moeten we ook nog wat bezoekjes afleggen. Eerst maar Wellington. Het is de hoofdstad van Nieuw Zeeland. Vernoemd naar de Hertog van Wellington. Met ongeveer 178.00 inwoners niet de grootste stad van Nieuw Zeeland. Met de "buitenwijken " c.q. Suburb’s meegerekend 364.000 inwoners...Het is wel de meest zuidelijkste hoofdstad van de wereld.

De grote financiële instellingen van Nieuw-Zeeland zijn verdeeld over Wellington en Auckland (dat tot 1865 de hoofdstad was), sommige instellingen hebben hoofdkantoren in beide steden. Wellington is Nieuw-Zeelands politieke hoofdstad. Het parlement en de hoofdkantoren van alle ministeries en departementen zijn er gehuisvest. Wellington wordt ook vaak omschreven als het culturele centrum van het land en is thuis aan onder andere een film - en theaterindustrie Het Te Papa (het museum van Nieuw-Zeeland) en ook hier weer Botanical gardens.




Het Maori ontvangsthuis in het Te Papa museum.

Na het zoeken van een "redelijke" camping gaan we terug met de stadsbus naar het centrum van de stad. Veel winkels en we zien ook gelijk het Parlement (oude en het nieuwe). De Beehive (?) , bijenkorf genaamd. Het gebouw waar zich de tweede kamer bevindt. Een apart geval, leuk voor een foto.

We wandelen verder langs de winkels en langs de kade van het haven gedeelte. Al gauw komt het Te Papa museum in zicht. Het voordeel hier is dat de meeste musea gewoon gratis zijn te bezoeken...

Binnen wacht ons een leuke tentoonstelling over het dierenrijk van Nieuw Zeeland. Daarbij ook nog eens een expositie van de grootste octopus die ooit levend gevangen is (in 2007). Het dier ligt in een tank op sterk water. Na de vangst heeft men het op ijs vervoerd en is het hier voor onderzoek naar toegebracht om het later, met alle "bevindingen" tentoon te stellen.

De inktvis is 4,5 meter lang en weegt 500 kilo. Zeer indrukwekkend !

De winkelstraat van Wellington, schoon, gezellig en lang.....

Een tentoonstelling over aardbevingen. Omdat Nieuw Zeeland er veel heeft is het een reden om er een expositie over te maken.

Dit land ligt op twee “aard”platen die langs elkaar schuiven. De Passific plate en the Australiën plate. Daardoor hebben ze hier natuurlijk veel bergen en Alpen gebieden, maar ook veel aardbevingen. Gemiddeld 15.000 per jaar waarvan men er zelf maar 150 voelt. De laatste was ter hoogte van de Miford Sounds, op 19 april dit jaar en 4.5 op de schaal van Rigter. Wij hebben er niets van gemerkt !!!

Er zijn twee soorten van Aardbevingen;

The Primary Rush; deze trekt aan de grond wat een rommelig geluid geeft en trillingen veroorzaakt.

The Secondary shake; deze golft het aardoppervlak op en neer (zoals de golven in het golfslagbad) .

Er staat ook een klein huis in de expositie waar men de trillingen nabootst van een aardbeving met de kracht van 6.5 op de schaal van Rigter. Best heftig om dat een keertje meegemaakt te hebben. En het liefst nooit meer in levende lijve.

Een ritje met de Cable Car naar de Botanical gardens....

We gaan verder door het museum en komen een leuke zaal tegen met een overzicht over de Maori mensen. De oorspronkelijke bewoners van dit land. Veel houtsnijwerk in de vorm van beelden, huizen, panelen en boten. Ook leren we wat de Maori's met het Jade "greenstone" deden en draaien er filmpjes met uitleg daarover.

Verderop in het museum is er een fotowand waar iedereen foto's vanuit een database maar ook foto's van je zelf (die je terplekke maakt) op de wand kunt zetten en mee kan "klooien". Wij zijn een tijdje aan het spelen en brengen al gauw zo'n vier uur door in het museum...

We gaan naar "huis" terug om te eten en te gaan slapen. Vanwege de vroege ferry waren we toch alweer zo'n 18 uur in touw...

Het cable car museum.

De volgende morgen terug naar de stad. Een ritje met de "Cable Car" staat op het programma. Deze trein die de berg opgetrokken word, brengt ons naar de Botanical gardens, wat hoger op de brug gelegen waar Wellington tegen aan gebouwd is. De oorspronkelijke kabel trein staat in een museum bovenop de berg. In het begin (1902) werkt het systeem dmv. stoommachines maar deze zijn in 1933 vervangen door elektrische machines. In 1978 is de hele baan vervangen door een Zwitsers ontwerp van nieuwe kabeltreinen wat er vandaag de dag nog steeds is. Knap staaltje werk, zeker in vroegere tijden.

Het museum aan de top van de baan is leuk om even te bekijken en vooral de oudere gerestaureerde treinwagens zijn mooi om te zien.

Wederom wandelen, maar nu door de Botanical gardens.

Mooie tuinen en ons bloemisten hart gaat weer eens sneller kloppen. Vooral wanneer we een van de eerste Narcissen hier in bloei zien staan. Mooie begonia planten in de kas en weer een geweldige rozentuin.

Ook nog eens een kruiden afdeling met daarbij de uitleg waarvoor de Maori's vroeger deze kruiden gebruikten...

We hebben voor onszelf een paar voorbeelden opgeschreven, bijv;

Platycodon (Balloonbloem); keel infectie, bronchitis en verkoudheden.

Liatrus spicata (gayfeather); nierziekten.

Aconitum (monninkskap); geeft een verdovende of pijnstillende werking.

Asclepia’s tuberosa; pleuris.

Hebe (struikveronica); sap van gekookte bladeren tegen dysenterie.

Lobelia; tegen de diaree, syfilis, voorzichtig in het gebruik !

Leuk om dat allemaal weer te weten en haal er je voordeel uit, zou ik zo zeggen.

Na een leuk bezoek aan de rozentuin en een heerlijke cappuccino in het tuin café gaat onze reis terug naar de cable car om de stad verder te ontdekken. Daar aangekomen komen we twee Nederlandse bekenden tegen die we op het zuidereiland ook al een paar keer zijn tegen gekomen. Bart en Ilse. In Motueka hadden we al lol, en nu is het gelijk weer lachen…

We praten over het Te Papa museum en wat we er allemaal gedaan en gezien hebben. Zij waren er ook al geweest maar hadden “Our Space” , een videowall waar je met foto’s op kunt knoeien nog niet gezien. Dus gaan we er met zijn viertjes nog eens een keertje naar toe. Foto’s maken en op het scherm zetten en vermenigvuldigen en inkleuren en noem maar op.

Zoals uit het nummer van de Nits; "A touch of Henry Moore".

Na een bakkie vervolgen we onze weg gezamenlijk naar “het cricket museum”. Ja, nu we er toch zijn moeten we er naartoe. Onze vriend Reinier speelt het tenslotte. Als we hem vertellen dat we er praktisch voor de deur gestaan hebben maar niet naar binnen zijn gegaan verklaard ie ons voor gek. Dus zo gezegd zo gedaan. Blijken we de eerste bezoekers van die dag te zijn (3 uur s’middags). Alle video’s en lichten worden gestart om ons rond te kunnen leiden. Als we eenmaal 20 minuten aan het rondneuzen zijn is er een stroomstoring en worden we op een “zachte” manier weer het museum uitgezet. Tja, zonder licht en video beelden is er geen zak aan. Maar……we zijn er geweest. En hebben voor Reinier maar gelijk het shirt van het Nieuw Zeelandse National team meegenomen.

De "videowall", our space in het Te Papa museum..

Om de dag af te sluiten gaan we met zijn viertjes nog een biertje drinken in een gezellige pub.

De dag zit erop en zo ook ons bezoek aan Wellington. Een mooie stad, leuk en vol aan “Art en Craft”. Prachtige tuinen en leuke winkels. Je zou zo niet vertellen dat dit nou de hoofdstad zou zijn. Ons laatste nachtje slapen hier en dan op weg naar boven langs de westkust…. Mieke en Gert Peter wonen een stukje verderop. Dit zijn onze “oude” buurtjes uit Zeist. Het wordt tijd dat we die eens gaan opzoeken. Eindelijk….!