Eindelijk na 8 jaar !!!

Wellington laten we achter ons en we gaan richting Paraparaumu. Echt waar , de naam klopt. Het is een beetje moeilijk uit te spreken in het begin, maar alles went. Op naar een nieuw avontuur. EN wat voor een.... In Zeist hadden we twee buurtjes, Gert Peter en Mieke. In die tijd (begin jaren juffertje) deden we heel veel samen. Vaak op de borrel bij elkaar en hadden heel goed contact. Na een jaartje reizen in de wereld hadden ze besloten te gaan emigreren naar Nieuw Zeeland. Ons contact verwaterde. Mede omdat we het verkeerde emailadres hadden. Een bezoekje aan hun adres zat echter al wel in onze planning.... Eenmaal reizend in Australie kregen we een mailtje van Mieke en Gert.. Het contact was wederom gelegt en nu is HET dan zover....
We rijden de straat in en weten eigenlijk niet wat we ervan moeten verwachten......Hoe is het met ze, zijn ze veranderd, noem maar op...????
Een beetje spanning misschien?!
Daar is het.......stop onze bus en kijken naar binnen. En daar staat Gert in de deuropening.... Geen steek veranderd. We omhelzen elkaar en worden hartelijk binnen gelaten.
Inmiddels hebben ze twee kindjes... Annika (7) en Milan (4). Annika en Mieke zijn die dag op schoolreisje en komen wat later thuis. Gert werkt vandaag thuis en Milan is net uit de kinderopvang.



Een ochtendje dieren kijken in het Nga Manu park, picknickmand mee. Erg gezellig!
We zitten aan tafel en praten honderd uit... Het is alsof ze niet zijn weg geweest en we "gewoon" aan de Slotlaan bij elkaar op visite zijn... Effe een bakkie en dan weer naar huis...
Later komt Mieke binnen... tranen rollen over onze wangen van blijdschap en OOK Mieke is geen steek veranderd. Natuurlijk zijn ze allebei wel ouder geworden in hun gezicht, maar daar is dan ook alles wel mee gezegd...
Het gevoel is goed. We hebben ze gemist, maar zoals we daar nu zitten lijkt het helemaal niet als 8 jaar aan te voelen.

Aan de picknick. Het weer is fantatisch, de jongens door het dolle heen...
De eerste avond word het laat. We praten en praten..... Over onze reis en natuurlijk over de winkel...Het wel en wee van de Slotlaan.

Mieke en Gert praten over de laatste 8 jaar hier in Nieuw Zeeland. Gert eerst een baan had in de ICT en wat later, voor zich zelf begonnen is en nu een goed lopend bedrijf heeft in ICT oplossingen e.d.

Waarom ze nu eigenlijk naar NZ gegaan zijn...... daar zijn we nu wel achter.. Een mooi huis, is hier rustig, mooie omgeving, dicht bij het strand, veel natuur, niet overbevolkt en toch redelijk centraal gelegen. Dicht bij de hoofdstad en het vliegveld en een goede toekomst voor hun kinderen...

De Kaka, naast de Kea een van Nieuw Zeelands papagaaien soorten.

De volgende morgen besluiten we naar het Nga Manu park te gaan. Een natuurpark met veel diersoorten van Nieuw Zeeland. Geleid door vrijwilligers... Naast veel eenden soorten, ganzen, Kea en de Kaka, ook de Kiwi. De loopvogel van dit land. Tuatara, de hagedis die alleen maar hier voorkomt. Zo leren we ook nog wat en het is geweldig om de kinderen van Mieke en Gert te zien "spelen" met de dieren. Je mag ze voeren met speciaal voer van het park.

Dus met zijn allen de kooi in om de Kea te voeren. NZ brutaalste vogel die er is. Een papagaai soort die in het wild vooral in gebieden leeft met een wat kouder klimaat, dus vooral beneden in het zuiden op het zuidereiland. Daar zijn we deze vogel niet tegen gekomen dus is het leuk om hem hier nu in het echt te zien. Het voeren is leuk en we moeten weer even aan onze eigen dwergpapagaai denken...

Lekker zo'n glibberige gladde aal betasten. En wat kunnen die beesten groot worden...

Na het vogel voeren, hebben we een picknick in het park en gaan we daarna na het voederen van de Aalen (paling) kijken... De jongens mogen ze ook nog eens aanraken...Het zijn dezelfde soort slijmbeesten als bij ons in het water, alleen een maatje groter. Die twee kleintjes zijn nergens bang voor en aaien er op los...

De dag gaat snel voorbij. We hebben weer veel gebabbeld en gelachen...En wederom het gevoel van vriendschap dat er altijd al is geweest... Alsof we elkaar vorige week nog gezien hebben..

De avond wordt wederom laat, maar dat maakt niet uit...

Kijk eens wat een grote krab. Lekker "klooien" bij de rockpools.

's Ochtends doen we het een en ander in het huis. Wat computer werk, wasje enz. enz.

s'Middags gaan we richting het strand. Kleine krabbetjes zoeken. Bren en ik zien veel overeenkomsten met de wateren van onze eigen Zeeland. De garnaaltjes, zeesterren, en kleinere visjes. Een wat apartere soort anemoon. Erg grappig om dat te zien. En natuurlijk op krabbetjes jacht... De jongens lopen met hun emmertje te zoeken en wij helpen mee en genieten van de zeelucht, de wind en de zon.. De dag vliegt alweer voorbij in een poep en een zucht. Waarom gaat de tijd toch zo snel....

Groepsfoto'tje. Lekker stel zo bij elkaar...

Weer een avondje babbelen en met onze kaart op de tafel om nog het een en ander uit te stippelen voor onze verdere reis....

En dan is het maandagmorgen. Gert moet naar zijn werk en we nemen van hem alvast afscheid.... Nu alweer. Tja we kunnen een paar dagen blijven , een week, een maand maar we moeten toch verder... Gert gaat en Annika word door Mieke naar school gebracht... Wij blijven met Milan achter en doen een spelletje.. Later hebben we een bakkie met Mieke en een sneetje brood voor de lunch. De gesprekken zijn ook nu weer aan de emotionele kant. Maar goed dat we er wel allemaal over en kunnen praten....

En dan komt ook het "vervelende" moment om van Milan en onze Mieke afscheid te nemen... die kleine gaat het liefst met ons mee en zwaait zijn moeder gedag. Haha, grappig zegt ze, want dat zou ie met niemand doen maar met jullie wel......ahum...... Nee we gaan met zijn tweetjes verder...

Het was erg gezellig, leuk en een emotionele ontmoeting. Eindelijk hebben we ze dan weer eens gezien en het liefst was ik daar gebleven.. Zulke lieve mensen!. Natuurlijk beloven we contact te houden.... En wie weet waar we elkaar de volgende keer zien........Hier of in NL. of wie weet waar....

Bedankt Mieke, Gert, Annika en Milan.....voor jullie lieve gastvrijheid... We hebben genoten...!!!!
Maar we missen jullie nu al!!