Het Abal Tasman National Parc

Ja hoor. we zijn er... het Abal Tasman National parc.

Het plaatsje Motueka is onze uitvalsbasis. Een mooie camping met genoeg plaats, want het is hier al bijna uitgestorven zo aan het einde van het seizoen.

We gaan op pad om te zien wat er hier allemaal gedaan kan worden. het plaatsje is leuk, gezellig en heeft een geweldige "westerse" bakker. Super brood en heerlijke Croissants zoals we die in Nederland van onze bakker kenden.... Zo lekker we zouden hier wel willen blijven wonen, al is het alleen al voor de bakker.... Super. Maar ook hier kan het kouder worden en is de optie om hier lang te blijven zeker niet van toepassing...



Hier willen we wel gaan kayaken. Het Abal tasman NP is een beschermd water gebied. Veel bos (woud) en een prachtig water. Het park is geopend in 1942, 300 jaar nadat Abal Tasman voor het eerst Nieuw Zeeland gespot had.
Dus zo gezegd zo gedaan. We werden opgehaald rond een uurtje of 8 in de morgen door een jonge dame die voor deze dag onze gids zou zijn. Kim van Kempen is haar naam..... Zo als dat geen Nederlandse naam is.. En ja hoor, opa en oma kwamen uit Nederland. Een vierde persoon ging ook mee op de toer. Leuk, een meisje uit Rotterdam, alleen op reis. Carline is haar naam. Leuke meid en erg gezellig.
Vanuit het plaatsje Marahau werden we per watertaxi naar de baai van Anchorage gebracht. De kayaks van de taxi geladen en klaar gemaakt om te gebruiken. Een kleine briefing over het hoe en wat met een kayak. En daar gaan we. Twee 2 persoons kayaks. Peddelend over de baai. Op weg naar de andere zijde. De bedoeling om een beetje het gevoel van het kayakken onder de knie te krijgen...



Helemaal ingepakt en klaar voor de tocht.

Van de ene baai naar de andere ging de tocht. We kayakten over open zee. Een prachtige ervaring.... Na een uurtje werden onze armen al aardig lam en moesten we van techniek veranderen. Dat hielp ons al aardig om het volgende uur verder te peddelen. Op het strand van Magic Beach een heerlijke lunch genutigd en peddelden we de Falls rivier in. Een rivier die we gemakkelijk konden bereiken omdat het nog redelijk hoog water was...Een apart stukje natuur om doorheen te varen. Veel oerwoud en een aantal watervogels die we van dichtbij konden zien.

Peddelen over Torrent Bay richting Bark Bay...

Verder ging de tocht richting het Tonga eiland. een eilandje net voor de kust bij Onetahuti beach. Daar moesten we natuurlijk langs, vooral om de zeehonden kolonie van dichtbij te zien. En misschien dat ze nog wel bovenop je kano komen zitten, dat zou helemaal geweldig zijn... Helaas gebeurde dat niet maar konden we de zeehonden wederom weer van heel dichtbij aanschouwen...

Plaatje van onze boot....

En zo hadden we in 1 dag tijd een ruime 20 kilometer gepeddeld. Een hele prestatie voor een stelletje van die lui die "eigenlijk" nog nooit op open zee gekayaked hadden. Zeer leuke en leerzame en zportive dag. Voor geen goud willen missen...

We blijven nog een paar dagen in Motueka om wat van de omgeving te zien.

Een rots tussen Kaiteriteri en Marahau in de zee die Split Aplle rock heet. eigenlijk niets meer dan een gespleten rots die de vorm van een appel heeft...En zo nog wat van die kleine dingetjes die er in het park te ondekken zijn. Wel erg mooie omgeving met heel veel groen.......

De Waikoropupu springs, de zuiverste bronnen van de hele wereld.

Onze rocht gaat verder naar de Golden Bay. De meest zuidelijk baai van het Zuidereiland.

Daar hebben we de Pupu Springs bezocht. Bronnen die ergens ver uit de diepe grondlagen via de rotsplaten in een meer uitkomen en daar aan de opervlakte komen.... uit onderzoek is gebleken dat dit de meest zuiverste bronnen over de hele wereld zijn. Je mag er ook niet aan komen, in zwemmen of gaan vissen om dit water ook het zuiverste ter wereld te houden.

Je kijkt zo vanaf de oppervlakte naar de bodem en ziet zo alle vis en onderwater planten staan. Alsof er geen water is. En de kringen aan de oppevlakte waar de "meerdere" bronnen omhoog komen... Een prachtig gezicht...

Het "Farewell Spit", het meest noordelijke deel van het Zuidereiland..

na de springs moesten we natuurlijk het meest noordelijke punt van het Zuidereiland gaan bekijken. Het Farewell Spit. Zijn zandduinen die de Golden Bay (South pacific Ocean) met de Tasman zee scheiden.. Een flinke wandeltocht brengt ons op het punt waar we echt niet meer noordelijker kunnen. Dit hebben we ook weer bereikt. De baai levert ons s'avonds ook nog eens geweldige zonsondergangen op. Allemaal mooie fotomomenten.

Een week is niets en weer zo voorbij. Een sportive week en heel veel van het bovenste puntje van dit eiland gezien... onze tocht gaat terug via Nelson, op naar Picton. Dit is de plaats waar onze ferry naar het Noordereiland vandaan vertrekt...... Picton here we come........