Oud en Nieuw in de Filipijnen

Bijna is het dan zover... het Oud en Nieuw in de Piepies...
We worden door Adi nog op pad gestuurd omdat hij denkt dat ie te weinig champagne in huis heeft. Nou die kun je hier wel krijgen maar is stervens duur. Dus een alternatief sprankelend Italiaans wijntje...
Moet ook kunnen. Wij dwalen nadat we al die flessen gevonden hebben nog door de stad.
We zien een hele straat gevuld met kramen met je geloofd het niet; Allemaal vuurwerk uitgestald.
En natuurlijk een heel groot bord met het Niet roken beeld erop....
Geweldig. Tja hier kan het allemaal.
We lopen rond en kijken onze ogen uit. Rollen, klappers en siervuurwerk.. Te kust en te keur...
Nou, ik heb al zeker 14 jaar geen vuurwerk gekocht en ga het nu ook niet doen. De verleiding is er wel omdat de prijzen lager liggen dan in Nederland. Maar we hoorden dat Adi en een paar van zijn "vrienden" ook vuurwerk hadden gekocht, dus we laten het erbij....

Vuurwerk in het vuurwerkstraatje....hahaha
Nog wat verder ronddwalen in Dumaguete. Kijken we even naar binnen bij de plaatselijke bloemist die druk is met bruidswerk. Heerlijk te zien en te voelen dat we die stress nog steeds niet missen. Ha.! Maar al met al , wel weer leuk om het te zien...
Langs de Cathedraal om nog wat foto's te maken van de Maria "grot" en een bakkie bij Sans Reval...
De dag loopt lekker door en na dit alles rijden we op de terug weg nog effe langs Pura Vida....
Om maar eens te kijken hoe ze zich daar voor bereiden op het Oud en Nieuw..
We zien een podium voor een liveband en een geweldige opbouw van een buffet aldaar...
Nou nou, dat moet wat worden hier...
Dat heeft Bambulo vast niet maar ok. We zien wel.

De bloemist van Dumaguete...
Bij Adi is iedereen erg druk om het voorwerk af te maken.. De tafels zijn gedekt en als we terug komen van een douche'je worden we aan een tafel gezet.
Samen met Leah. De enige dame van de Zwitserse vrienden groep. En omdat Leah wat problemen met "haar"vrienden heeft komt ze bij ons zitten. Wij trekken dat ook altijd aan he? Maar goed. Leah is erg gezellig en kan een hoop vertellen over Snowboarding en skateboarding. Niet dat wij er ooit aan beginnen....

Het menu ziet er veelbelovend uit. Een foto ervan staat op de picasa site...
Er komen nog wat andere mensen om van Adi zijn kunsten te genieten. Wij kennen ze niet.
Zijn allemaal uit het Eldorado resort. En van Zwitserse afkomst (de meeste dan).

De eerste gang komt en we genieten van een heelijke Gazpacho soep.
En niet veel later verschijnt er al de garnalen cocktail. De gang zit er goed in en voor de eerste tafels komt de Tonijn (gestoomd) al langs. Hallo, effe wachten hoor. Het gaat wel erg snel achter elkaar. Het moet natuurlijk alllemaal nog wel wennen, maar toch. We gaan er geen race van maken..

Na een break krijgen we de tonijn. En eerlijk gezegd ,het smaakte voortreffelijk...
Wederom een korte break en dan komt de Argentijnse beef op tafel.
De stukken zijn mooi en goed te pruimen. Garnering leuk en niet te overdadig. Nee, mijnheer Schmasmann heeft erg zijn best gedaan. En de rest van het keukenpersoneel ook. Ze zien er goed uit in hun nieuwe outfit die ze vandaag voor het eerst aan hebben. Tante straalt helemaal en Lisa vind zich nu echt een kok.

Natuurlijk laat het dessert niet lang op zich wachten, maar wij vragen om een langere pauze om het allemaal maar effe te laten zakken. Kunnen we met Leah babbelen en de problemen die zij met de overige Zwitserse vrienden heeft. Nee, deze dame heeft het helmaal niet naar haar zin. We denken dan ook dat ze wel eerder terug zal vliegen. Maar dat is niet onze zorg. (toch?)

De Vanda Ochideen kwekerij....
Het dessert is lekkere chocolade mouse.
Met een cappucino erbij., helemaal top.
Zo is het alweer tien uur in de avond. Nog twee en het zit erop.
Maar dan beginnen de stomme spelletjes...
Weer met zo'n aubergine, maar nu moeten de dames er als een soort van stoelendans omheen lopen en op het moment de muziek stopt een jongen bij zijn aubergine pakken. Goh, wat een orgineel spel en het ziet er ook zo smakelijk uit. Ik heb er foto's van genomen voor de groep, maar zet ze niet op picasa.
Met al dat slappe gel...... word het al gauw 12 uur.
Maar geen champagne.... Nee die zit niet in het menu. Of we even een van die flessen willen kopen die we voor Adi mee hebben genomen uit de stad. HALLO, wij kopen ze voor hem om er genoeg in huis te hebben en moeten nu (geen glas) maar een hele fles van hem kopen... Sukkel. Met zij'n lekkere marge. Goed! Dan doen wij het wel met de wijn die we besteld hebben.
Das voor het eerst in jaren dat we niet met champagne proosten. Als dat maar goed gaat in het nieuwe jaar.

e
Effe voor 12 uur klinkt er vuurwerk bij ons voor de deur. Aftellen doen ze hier niet aan en ze hebben blijkbaar ook een andere tijd op hun klok staan.
Gelukkig Nieuwjaar. Wat kan zo'n leuk feest toch in een keer helemaal naar de knoppen geholpen worden. Kijk, dat het zo'n feest als vorig jaar zou worden zoals in Sydney gaat zeker niet lukken. Maar probeer er dan wel wat van te maken... Niet dus. Nou ja, hebben we ook weer van geleerd.

Het voltallige team van Bambulo
Na het vuurwerk en de wensen gaat de muziek weer aan. Adi houd waarschijnlijk van Headbengen, dus staan de Zwitserse vrienden mekaar lekker te duwen en alles wat erbij hoort.
Voor ons zit de lol er al gauw op en om een uurtje of half  twee liggen we in bed. Met het gedreun nog op de achtergrond.

En nu,1 Januari zitten we met Leah bij de tandarts. Komt er ook nog bij. Een ontstoken verstandskies.
Een beter begin van het nieuwe jaar kan zij zich niet wensen... Maar goed dat wij er zijn  om haar weer een handje te helpen... De maatschappelijk werkers uit Zeist e.o. staan voor u klaar ook in de Filipijnen....
Gelukkig Nieuwjaar voor jullie allemaal......En wij doen ook ons best...
dikke zoen van ons