Deze week eindelijk Bambulo open !!!

Het schiet alweer op met de vakantie van Moeders en mijn broer...
Druk, druk, druk...
We zijn veel op weg... Met de gehuurde brommertjes. Tja, brommer. Deze apparaten rijden al gauw zo'n 90 kilometer per uur. Eigenlijk te gek, zo zonder helm en in je korte broek. Maar goed, je moet er wat voor over hebben...
Een bakkie bij Bo's, de stad in en wat ritjes in de omgeving. Ook nog eens op zoek naar wat huizen, maar daar later meer over. In de stad zijn we op zoek naar geschikte fotolijsten om foto's van Nena en Adi in te kunnen doen. Als kado voor de opening van Bambulo. Want het gaat eindelijk gebeuren. De foto's zijn gelukt en de passende lijsten ook. Op acht januari is het dan zover...



In Pura Vida worden de cocosnoten uit de cocospalmen gehaald voordat er ongelukken gebeuren.
Nou ja ;opening... Zo'n groot feest is het acheteraf helemaal niet. 'S ochtends schijnt  er een waarzegster geweest te zijn, die de "tent"moet hebben  "gezegend" . En daarna is de zaak open. Dus het moment dat wij daar aankomen rond een uurtje of vijf in de middag, is er al helemaal niets meer van een opening te bekennen.
Natuurlijk zijn er wel wat vrienden van Adi aanwezig, maar echt spectaculair is het allemaal niet.
Nu krijgen we voor het eerst ook de menu kaart in handen. Deze ziet er klein uit. De keuze uit de hoofdgerechten is sumier en voor al Switsers. Terwijl Adi ons nog gezegd had dat ie vooral gerechten van het land op de kaart zou zetten. Maar dat is  ie waarschijnlijk alweer vergeten..

Er staan nog wel special's op het bord, maar daar komen we na het eten pas achter. Jammer, het had zo leuk kunnen zijn. Voor mij was m'n gerecht wel lekker, maar Bren had er niet zoveel trek meer in. Richard ging voor de hamburger. Wel aardig maar dat is eigenlijk geen diner gerecht, meer voor de lunch.

De kadootjes die we voor de luitjes gekocht hadden werden met een brede glimlach in ontvangst genomen. Achteraf waren wij de enige die wat voor ze meegebracht hadden. Waar heb je anders vrienden voor....Dus.

Leuke foto van het drietal en een van de staf van Bambulo.
Verder in de week hebben Richard, Lea en ik ook nog een tweetal duijes gemaakt. Bren was niet lekker in haar hoofd dus liet verstek... Later Richard ook omdat hij zijn oren niet kon klaren...Jammer.
Maar Lea en ik hebben twee te gekke duikjes gemaakt.
Veel standaard spul; van zeepaardjes, frogvissen, bladvissen, naaktslakjes enz...
Maar ook wel drie verschillende soorten inktvisjes... De Wonderpos, de Blauw Geringde octopus en de Mototi. Vooral de laatste is een aparte en komt hier normaal niet voor. Geweldige te gek gave duik... En zeker omdat we deze drie aparte inkvissen in een duik tegenkomen...(zie de foto's op Picasa)

Op de boot van Sea explorers..
Het huisje van Oom en Tante is ook bijna af, maar Adi kon het niet langer hebben en heeft de hele familie per heden naar hun eigen huisje verbannen.. Zo gaat dat hier. En het gekke is dat die mensen nog niet eens een fatsoenlijk bed hebben... Dus wij met zijn  viertjes op pad, om voor de familie maar twee matrassen te kopen.. Met kussens en lakens... Wat wil je nog meer. Hebben we toch nog weer aan ontwikkelings hulp gedaan...Kwamen we toevallig ook Nena nog tegen. Kon die mooi de hele handel in de auto meenemen...Want op de brommer gaat zo moeilijk he?
En blij dat Tante en My Ann waren... Gek he? Dat, dat kleine beetje een hoop terweeg kan brengen...
Wij zijn in ieder gevanl gezegend door Tante....
En zo gaat een hele week snel voorbij en het moment dat ik dit zit te tikken zijn mijn moeder en broer en voor de laatste avond.... Morgen gaan ze alweer terug naar Nederland. Dan begint voor ons het "normale" leven weer. Het zoeken naar werk, want vakantie houden stopt een keertje...

Met de matrassen wachten op het vervoer..