Ja ze zijn er...

Daar gaan we dan. Opweg naar de luchthaven van Dumaguete. De vader en moeder van Bren komen naar ons toe. Martin, de vader van Adriaan gaat gauw nog even de auto een zuigbeurt geven. De hoeveelheid stof en zand die hier rond waaid is niet te harden dus  een stofzuig beurtje was wel nodig. Claudien poest het dashbord nog effe op en dan kunnen wij opweg....
Het is een kleine 40 minuten rijden vanaf het resort naar de luchthaven. Het verkeer onderweg is erg druk. Veel tricycles (driewieler brommers) en busjes vol met mensen..... dan af en toe ook nog eens een fietser op de weg die de boel op houd. Maar ja. We staan er op tijd en zien om tien over drie in de middag het toestel naar beneden komen. En dan is het effe wachten....

Martin en Claudien zijn druk met poetsen....
En daar staan ze dan, in de verte zien we ze al staan en zwaaien..... Daar wachten ze op de koffers.... En dan nog even langs de controle en ze staan buiten..... Hallo Piepies, daar zijn we dan...
En natuurlijk zoenen.... Na 7 maanden staan we dan weer eindelijk eens tegenover elkaar. Wat gaat de tijd toch snel. Maar nu hebben we weer tijd om met elkaar te babbelen..

De aankomst hal van Dumaguete....
De rit naar het resort zijn  we allemaal druk met babbelen, en het is van Hans en Bettie een hele hoop indrukken van het land.
De weg en een wegopbreking, veel brommers en auto's......... er is een hoop om te zien en dan nog maar niet zeuren over de warmte. Het is hier de hele dag 35 graden en s'nachts zakt het naar 25 tot 28 graden... Ttja het klinkt decadent maar voor Europeanen die hier naar toe komen is het een wel effe aanpassen...

Daar zijn ze eindelijk.....toch nog fris en fruitig naar de vlucht van 12 en 1 uur.....
Maar het voelt goed en het is heel leuk voor ons om hun een stukje van de Filippijnen te laten zien. We zijn hier toch al zo'n 4 keer naar toe gereisd.
Eenmaal in het Bambulo resort aan gekomen nemen we een bakkie en babbelen met Martin en Claudien... Een beetje Engels met Zwitsers Duits door elkaar.... Maar we komen er wel hoor...

Eindelijk, na 7 maanden......
De eerste dagen doen ze helemaal niets,....bijkomen van de drukte van thuis en het aanpassen aan de warmte. En dan kunnen wij nog wat klusjes doen in het resort... Ja zo gaat het allemaal wel lukken..Het schilderen en het lakken van de bamboe in het restaurant. De vloerdelen en de wanden. Pa en Moe zitten lekker op  de stoelen wat te lezen en tussen door kunnen we wel wat met elkaar babbelen. Over een dag of 4 gaan we naar een ander resort om de verschillen eens te laten zien en voor ons zelf ook om een paar dagen even eens niets te doen. Want als je hier zit wil je toch wat doen omdat er nog heel veel werk ligt. Maar dan gaan we even echt niets doen en lekker genieten......maar dat lezen jullie de volgende keer wel weer....