Hoera Bren heeft een baan.

Wie zegt dat er te weinig werk te krijgen is zit er helemaal naast.

Nog niet bij Randstad de deur uit of er word al gebelt vooreen sollicitatie gesprek.

Bij de Rabobank.Op de klantencontact service desk. Een opleiding intern bij de Rabo en dan aan de bak op het klantencontact centrum en op filialen van de banmk.

Pittige eerste weken staan haar te wachten met leren en examens.

Maar ja, je moet er wat voor over hebben.

Maar werk is er wel.

Haar eerste week zit erop. Met veel kennis maken, studie uren en nieuwe dingen ontdekken.

Het lijkt er een leuke baan,met veel potentie in de toekomst.

Nou i kben jaloers hoor. Ten eerste omdat ik haar nu niet meer aan het werk zie.Natuurlijk hebben we  's ávonds veel tegen elkaar te vertellen maar het is toch anders.

Je gaat nt meer samen naar het werk en alle dagen dat we samen waren, is het tijdens werk of vrije tijd, zijn in 1 klap veranderd.Nu gaat ieder zijn eigen weg naar het werk en dat voelt erg leeg.


Voor mij in ieder geval wel.
De komende 8 weken worden leren en stage en daarna word het hopelijk wat rustiger.
Bij de firma van Wijk is het in de bloemen leuk. Maar er zijn toch ook wel wat haken en ogen.
Allereerst blijft het leuk om met bloemen te werken.
Dat is iets wat ik en Bren van begin af aan hebben geleerd en dat toch in je bloed zit...
Maar het is ook arbeids intensief. Het sjouwen met de emmers, hele dagen staan en lopen, en dan nog eens de telefoontjes van (ja !) bloemisten die weer wat aan te merken hebben. En dat is nou precies hetgene waar we onze winkel voor gestopt zijn. Dat hele intensieve.
Maar gezellig is het wel met de "jongens van Putten".

We zullen wel zien hoe het zich ontwikkelt, in ieder geval voor de vakantie periode.

Maar voor Bren is het ook ontzettend aanpassen. De hele dag op je kont zitten is ook niet iets waar we beiden goed in zijn.
Ik ben in ieder geval wel erg trots op d'r. Ze heeft in korte tijd een baan en voldoende mogelijkheden om door te stomen in de toekomst. En bij een bank is toch ook niet zomaar iets. Zeker niet bij de bank die in de kredietcrisis haar eigen hoofd boven water heeft weten te houden zonder steun van de staat.
Nee,de Juffers komen er wel, al is het met vallen en op staan.

In ons huis is het bed eindelijk gearriveerd. We slapen in ieder geval niet meer op de grond.
Natuurlijk scheelt er nog wel wat aan de levering van het bed, maar dat zal Auping best wel veranderen.
De plantjes op het balkon staan er fleurig bij en het voelt steeds meer als ons eigen huis.
Ziggo heeft de aansluitingen gemaakt voor het internet en Tv. Dus we halen het "niet" tv kijken van de afgelopen 17 maanden wel weer in hoor...
Nou alleen nog even wat beter weer, zodat we wat meer van het balkon kunnen genieten.

Het terug zijn in Nederland valt toch zwaarder dan ik had verwacht. Natuurlijk het weer (eerst warm en nu pet weer)en het dragen van schoenen. Al weer eelt en zere tenen.
De slippers staan in de kast, jammer hoor....
En aan de andere kant voelt het aan alsof we hier alweer maanden aan het werk zijn.
We proberen het vakantie gevoel nog wel steeds vast te houden, maar dat blijkt in de praktijk nog wel eens tegen te vallen. Maar dan wijzen we elkaar er nogmaar eens op.

Morgen gaan we eens bij een "oude" klant van ons kijken en een happie eten.
Hoe zou dat zijn.? Ik weet het niet,maar erg gezellig zal het zeker worden.
Dus houd ons maar weer in de gaten via dit medium.....