Allemaal bezoekjes.....

Nu we terug zijn in Nederland wil iedereen ons natuurlijk weer zien en met ons babbelen over hoe de reis was. Dat het allemaal zo snel is gegaan en wat is nou eigenlijk een anderhalf / twee jaar op een heel mensen leven. Nee, je gaat er echt heel anders tegen aan kijken.
Ons etentje bij de "oude" klant was echt heel erg gezellig en heel erg lekker.
De eer valt aan Annelies en Paul van Roemburg.
Twee hele lieve mensen die wij uit de Juffertijd kennen en die voor ons ook al "wel meer waren dan alleen" maar klant. Dus moesten deze "bloemenkinders" maar eens bij hun op visite.
Annelies had een heerlijk maal klaar gemaakt en onze vriend Paul weet daar zoals altijd wel een heerlijk wijntje bij te schenken.
Lekker babbelen over de reis en de landen waar we geweest zijn. Paul en Annelies zijn zelf ook door Australie en Nieuw Zeeland gereisd en weten dus wel waar we over praten...
Een heerlijke avond die veel te snel voorbij was.
Dus moeten we dat binnenkort nog maar eens over doen omdat we allemaal nog veel meer te vertellen hebben...


Nee, deze is niet van ons hoor. Mag alleen de fles even geven...
Door de week gaan we ieder onze eigen weg.
Het is en blijft moeilijk om niet samen naar het werk te gaan. Maar alles slijt zegt men, dus we wachten maar af.
Bren moet heel veel leren en heeft afgelopen week haar tweede examen van de ?? (weet niet hoeveel)gedaan en positief afgesloten. Super. Ik weet wel dat ze het kan. Het is en blijft een strevertje....
 Ze is er nog niet maar het komt allemaal wel goed.

Afgelopen zaterdag hadden we een feestje van een andere "oude" klant.
'Twee jaar geleden was John 50 geworden en gaf hij een tuinfeest. Nu was het de beurt aan zijn vrouw Irene. Ook Irene is 50 geworden en dus weer een reden voor een feestje in de tuin.
Leuk om ook hun weer eens te zien, buiten al het contact per mail of facebook.
En toen we daar in de tuin stonden, onder het zeil tegen de regen, hadden Bren en ik tegelijk een Deja vu . Alsof we weer twee jaar terug in de tijd waren op het eerste feestje in die tuin.
Alleen was het weer nu wat minder. Jammer maar het was wel heel gezellig.

Trotse Mama Simone met Jan Junior...
En gister was de klap op de vuurpijl...
Kent U Simone nog?! Onze vriendin uit Doorn  die ook een bloemenwinkel had.
Eerst in Utrecht en later in Doorn (aan huis).. Tijdens onze reis hadden we wel veel mailcontact met haar.
Het ging haar best wel goed af. Ze had naar eigen zeggen toch nog wel wat zakelike klanten van ons mee gepikt... Maar Nu is ze ermee gestopt...Geen bloemen meer voor haar.
In het jaar voordat we op reis gingen hebben we haar vriend Jan ontmoet.
Leuke gozer uit Houten. Appelkweker van beroep, met hun huis zo tussen de bomen in de boomgaard.
En moment dat wij van onze reis terugkwamen in Utrecht lag er een kaartje in de brievenbus van Jan en Simone...
Tja, wij geloofde het eerst ook niet maar het is toch gebeurt... Jan en Simone hebben een kleintje gekregen. Jan Junior. Lief klein kereltje.
Dus een reden om eens langs te gaan op kraamvisite.. En natuurlijk om eens effe lekker bij te beppen over onze reis en Simone haar zaak en alles er omheen.
Dat ze nu samen getrouwd en trotse vader en moeder kunnen zijn.

Scheetje he????
Moeder en de kleine maken het goed. Alles is gezond en de kleine heeft alle tenen en "lange" vingers.
Dat gaat vast en zeker een vlotte appelplukker worden.
En zo ziet u maar dat er in een tweetal jaar toch een hele hoop kan gebeuren.
Ik vond het in ieder geval leuk om die kleine frummel even de fles te geven. En nee, er komen geen gevoelens los om er zelf ook maar eentje te gaan maken... Wij houden het wel bij oefenen.
Maar voor Simone en Jan vinden we het fijn. Ze stralen van geluk....

En vandaag ?.....Is het gewoon weer de orde van de dag.
Ik ga straks naar de bloemenhandel en Bren zit alweer volop te leren bij de Rabobank. Op naar het volgende examen....