En zo rommelen we maar door....!

De dagen rommelen we wel door hoor. Af en toe is het een beetje somber omdat je niet weet wat je moet doen.
We hebben alles al zo'n beetje gedaan omdat we hier toch al een jaar of vijf rondlopen. Voor vakanties, maar dan hebben we de toeristische attrakties al wel gezien....
Behalve de Silliman Universiteit en haar museum...
Erg leuk, maar na twee uurtjes heb je het wel allemaal wel gezien. Beetje de history van Dumaguete en de Filippijnen. Wat gevonden objecten en kleding die op allerlei eilanden gedragen word.
Grappig en wel leerzaam om te zien hoe het allemaal met de dictatuur e.d. in dit land gesteld is. Nu op dit moment leven de mensen van dag tot dag en maken ze zich ook niet druk om morgen. Men word nog wel dom gehouden, maar minder onderdrukt als dat ze jaren hiervoor waren.

En dat zien we ook wel in het straatje bij ons voor de deur...
Huizen van hout en sommige van steen. Als men maar een dak boven het hoofd heeft is het wel voldoende.
Een beetje hek om het grondgebied heen gebouwd, en dat is het.


Bren deelt lollies uit...
Als je dan lollies uitdeeld aan de kinderen uit de buurt staan er binnen een paar seconden tien kleintjes, maar ook volwassenen om je heen. Naast de Karaoke bar, waar op zondag de hele buurt bij elkaar komt.
Barbeque aan en een fles Tanduan rum......dat is alles wat er nodig is om een gezellige dag te hebben.
En zo zitten ze ook de hele dag bij elkaar....een beetje naar het valse gezang van de buurman luisteren.
Ook leuk....toch?

fototje van de "buurt"kindertjes.....
En als we dan via dit straatje naar de hoofdweg rijden....een meter of 100-150, komen we de dames van de vissers tegen.
Langs de "National Highway" staan er een tiental kraampjes waar iedere dag de vrouwen van de vissers de verse waar aan de man proberen te brengen....
En iedere keer als we er langsrijden zwaaien de dames en juichen als ze twee van die blanke lui op de brommer zien. Dus deze maal effe gestopt om toch maar eens een fototje te maken.
Mooie vis, inkvissen en noem  maar op. Het water loopt je in de mond.
Dus we eten dan ook zeker drie keer in de week vis. En als het dan helemaal niet zou gaan lukken om hier onze droombaan te vinden en terug moeten naar Nederland zullen we dit wel het meeste missen...
Ja ik hoor jullie al zeggen; Hier in Nederland verkopen ze ook vis hoor...
Ja, maar gaan jullie maar eens een stukkie tonijn bij de visboer halen....
350 pesos per kilo, das zo'n kleine 6 euries....
Niet gek he? Heerlijk Tangigi, of een hele baars....tja echt wennen..
Maar goed, we zijn nog in de race.. We hebben afgelopen week een goed gesprek met onze grote vriend gehad en weten nu wat het hele gebeuren moet gaan kosten.
Dat houden we nog even geheim, te meer omdat we zelf in een nogal grote shock zijn over de vraagprijs.
Dus zijn we met de prijsopgave bij wat mensen langs gegaan om te vragen wat reeel is en wat niet en wachten nog op wat antwoorden. Maar eerlijk gezegd is de moed er bij ons een beetje bij in de schoenen (of slippers) gezonken en zijn we ons steeds verder aan het voorbereiden om dan toch maar weer naar het koude Nederland terug te gaan. Een beetje....want het grootste deel van ons wil toch wel heel graag hier blijven en ons ding gaan doen... dus we wachten maar even de specialisten af voordat we er voorgoed de stekker uit trekken...

De antenne voor het internet word geplaatst.
Gelukkig hadden we deze week wel een pluspuntje...
We hebben eindelijk internet in ons huis en kunnen nu over de gehele dag internetten en skypen.
Het scheelt in ieder geval een hoop koffie bij Bo's... Die zullen eerdaags wel falliet gaan omdat wij er "minder" komen dan normaal. Tja, we hoeven nu niet meer de stad in om te internetten...
Naast ons huis staat een antenne van zo'n 25 a 30 meter hoog. Een hele hoop spankabels alle kanten op, met een box bovenin alof de KPN voor een hele woonwijk telefoon moet verzorgen...
Maar goed. De heren van IT OEST..... is dat een Hollandse naam? Dacht het wel, maar onze Fillipijnse vrienden van de installatie kennen niemand uit Nederland...
Ze hadden in ieder geval geen hoogtevrees om het gevaarte in elkaar te zetten en daarna ook nog eens helemaal in de top te klimmen om te boel aan te sluiten....
En toen het eenmaal allemaal in elkaar stond duurde het nog eens drie dagen voordat het uiteindelijk goed functioneerde. Maar goed... Het werkt toch, dus niet zeuren....

De vissen van de dames langs de highway...
En dan werken we nu maar door op het internet met het zoeken naar een eventuele Nederlandse baan. Dan zijn we in ieder geval voorbereid wanneer we wel terug zouden gaan naar NL. En doen nog meer skypen dan normaal, maar het is ook makkelijk  om maar effe je computer aan te zetten om te kijken wie er online is. Dat konden we "vroeger" in Nederland ook altijd en het is wel een zegen dat het hier nu ook kan.
En natuurlijk het nieuws... Zeker nu met die aardbeving in Japan en een dreiging van een Tsunami, ook naar de Filippijnen. Echter hebben wij er hier weinig van gemerkt.
We zijn op de bewuste avond wel effe naar de zee gelopen om te kijken wat voor effect het zou hebben hier op onze kust.
Het was laag water en best wel rustig weer. Vrij heldere hemel en wel golven op de zee.
Grote witte koppen die al ver op het water te zien waren en golven die heel lang uitrolden... langer dan normaal. Maar er niet gevaarlijk uit zagen...
Dus dat het invloed gehad heeft zal best wel, maar zonder gevolgen...Gelukkig, want daar in Japan zijn ze er voorlopig nog niet klaar mee. Wat een verschrikkelijke beelden op de televisie. Zo zie je maar dat je nergens veilig bent voor  natuurgeweld.
Voor ons is het aftellen totdat Cockie naar ons komt. Nog dertien dagen en dan zijn we met zijn drietjes.....
Ha.....!!! Zal wat gaan worden....!