Je vraagt je soms af waarom!!!

Hierbij maar weer eens een nieuwe update om jullie maar weer even op de hoogte te brengen van al onze activiteiten hier. Ons project bij de rivier is bijna op zijn eind dat wil zeggen alles is schoon maar nu moet er nog wat kleur ingebracht worden. Natuurlijk word het met een likkie verf altijd kleurrijker maar wat planten en bloemen mogen natuurlijk ook niet ontbreken. Dus daar gaan we nu voor op pad. Nog even volhouden voor de foto tot het eindresultaat!!! We kunnen weer verder met het uitdunnen en schoonmaken van de bamboes. Dat zal altijd wel een hele klus blijven hier op dit stekkie maar gelukkig is dat niet voor ons om het bij te houden. Allen voor nu zijn we zo gek. Ook de "wall" achter de bungalows hebben we netjes afgemaakt en dat ziet er ook tip top uit! We kunnen het nog steeds hoor......Maar nu staat het project even op een laag pitje....
Afgelopen maandag nadat we zijn wezen shoppen en lekker een bakie hebben gehaald bij Robinsons voelde Marco zich niet zo lekker. Hij is lekker gaan liggen in "onze" bungalow misschien wat te kort aan slaap vanwege de warmte, maar er begon  koorts op te spelen en hij zweet zich een ongeluk.
Hier in de Filipijnen is het heel anders om ziek te zijn het is niet zo fijn aangezien het hier warm en vochtig is ,is het zwaarder en schijnt het allemaal wat langer te duren. Dus volhouden en lekker vertroetelen. Ook Claudine (Adi's moeder) begint op dinsdagmiddag met koorts en heel erg hoesten. Dus ook zij naar bed.
Maar na donderdag vind ik het wel genoeg geweest en moet er iets anders gebeuren. Dus op naar een docter in het ziekenhuis. Om 8.15 moeten we ons melden op de emergency room nadat we eerst gebeld hebben met een arts om een afspraak te maken. Tja het gaat hier allemaal wel wat anders toe dan in onze vertrouwde omgeving, maar oke daar leer je wel mee om te gaan.Er word ons geadviseerd om een bloedtest te laten doen en een urine test. Daar had ik natuurlijk al wel op gerekend en dus al urine meegenomen. Nou vergeet dat maar ze willen graag verse urine. En daarna een uur wachten op de uitslagen. Ook Claudine is mee maar zij gaat al onderuit en er word voor haar alvast een bed klaargemaakt om de emergency room zodat ze liggend kan wachten. Ik ga samen met Mar lekker buiten zitten wachten want binnen is het vreselijk koud met al die airco's. Wat ik natuurlijk al een beetje verwacht had zijn de uitslagen niet goed. De docter is heel erg vriendelijk en adviseert dan ook om zich op te laten nemen in het ziekenhuis. Tjee dat is wel even een klap zeg, een ziekenhuis in Nederland is al niet waar je wil liggen maar zo aan de andere kant van de wereld in een " minder ontwikkeld" land denk je er zeker nog even over. Maar oke laat ik dan eerst maar eens vragen wat voor een kamers ze hebben.....En dat valt toch eigenlijk wel 200 procent mee. Er is hier een aparte vleugel met prive kamers die na westerse maatstaven zijn aangepast...??
Dus we besluiten om Marco dan maar onder te brengen hier. Uit de bloedtest is gebleken dat zijn rode bloedlichaampjes heel erg laag zijn en hij is redelijk uitgedroogd toch!!!! Terwijl hij 4 -5 liter water drinkt per dag. Maar ja wat wil je met al dat zweten. Je hebt het toch altijd te laat in de gaten.
Dus gelijk aan het infuus. Volgens de uitslagen en de conclusie van de arts denken ze aan de Dengue fever.
Dit gaat altijd gepaard met spierpijnen, hoofdpijnen, koortsaanvallen waardoor snel uitdroging optreed en de lage platelet count zoals ze dat hier noemen. Dit is alleen maar te constateren door een bloedtest.
Tja en dan nu maar afwachten. Het nadeel is dat er geen medicijnen zijn je lichaam moet het zelf doen.
Ze kunnen je alleen iets geven tegen de pijnen en als je koorts hebt een paracetamol....
Daar gaan we dan, wachten en wachten... Een pluspunt is wel dat ik mag blijven in het ziekenhuis ook tijdens de nachten er staat een filipijns bedje naast de zijne waar ik gebruik van kan maken. Dat doe ik dus maar lekker, ik laat hem hier niet alleen achter hoor.
We zijn nu twee nachten verder en zijn platelet count loopt weer iets op maar zijn hoofdpijn blijft aanhouden.
Het is nu een kwestie van volhouden en afwachten. Jullie horen weer van ons zo gauw ik meer nieuws heb te vertellen over zijn toestand....Duim maar voor Mar dat het gauw beter is want hij vind het vreselijk om hier in het ziekenhuis te liggen, dit is de eerste keer van zijn leven in een ziekenhuis en dan ook nog hier!!!! Je vraagt je soms af waarom gaat het leven toch zo!!!! Tot gauw weer.