Geraldton aan de Batavia coast...

Na de dolfijnen van Monki Mia reden we door naar Carnavon.

Daar hadden we het echter al gauw bekeken en onze volgde stop werd Geraldton. Een leuke plaats aan het water. Mooie boulevard met mooie wandelpaden en wordt ook wel het hart van de Batavia coast. Ja er zit weer een Nederlands tintje aan deze plaats en dit stukje kust.

De eerste dag gaan we dan ook naar het WA Museum om een stukje Hollandse geschiedenis te gaan zien. Het wrak van het schip de Batavia ligt hier namelijk voor de kust op zo’n 30 meter diep. Het grootste deel van het museum gaat dan ook over de Batavia, hoe het gebeurde en het verhaal erna. Maar er liggen hier meerdere VOC schepen begraven voor de kust.

Maar het gaat vooral om de Batavia. Het gebeurde allemaal in Oktober 1628. Het schip vaart uit in Nederland op weg naar de stad Batavia in de Oost Indische Compagnie. Er zijn 341 mensen aan boord. Zowel scheepslieden maar ook burgers die naar mee reisden als passagier. 12 kisten met munten om tegen specerijen en andere producten uit Indonesië te ruilen en een box met juwelen. De commandant was Franscico Pelseart en de schipper Jacobs Adriaan. Ondercommandant dhr. Cornelisz.

Het schip loopt op de riffen van de Abrolhos (betekent open je ogen) eilanden vast op 4 juni 1629 omdat Jocobs in het maanlicht de riffen niet ziet liggen.

Pelseart en Jacobs besluiten om met een aantal mannen op weg te gaan naar Batavia stad (in een sloep) om hulp te halen. Even een kleine 1500 kilometer verder. Dit lukt ze aardig, maar als ze met een schip “ de Sardam” terug komen voor de achterblijvers en vooral om al de muntstukken en juwelen op te halen. Blijkt dat ondercommandant Cornelisz muiterij heeft gepleegd en daarbij meer dan 125 mensen heeft vermoord en verkracht. En anderen heeft weggejaagd voor de zelfverrijking. Pelseart komt net op tijd terug om de laatste overlevenden te redden, arresteert Cornelisz en hangt deze met zijn volgelingen op. Met het geld en de juwelen gaat hij toch weer op de weg naar Batavia stad. Omdat hij deze waardevolle lading heeft kunnen redden blijft zijn leven gespaard en word hij niet voor nalatigheid opgehangen… En dan 100 jaar later loopt het VOC schip de Zuijtdorp vast op het zelfde rif. Stomme Hollanders…

Zo dat was me het avontuur wel zeg. We hebben dit alles ook nog eens in een 25 minuten durende film kunnen aanschouwen. Het is wel weer een bewijs dat de Hollanders als eerst hier op dit continent aanwezig waren….Er zijn overlevenden van de Batavia die als eerste contact legden met de Aboriginals en daar vanaf die tijd al mee samen leven ! Punt voor de Hollanders. Erg indrukwekkend museum en leuk om te zien wat de VOC allemaal uitspookten in die tijd.

Na dit Hollandse onderonsje nemen we een kijkje in het Arts centre waar mooie schilderijen hangen van plaatselijke “Indiginus people” oftewel de Aboriginals.

De volgende dag lopen we ons weer de krampen door dit plaatsje en nemen we een kijkje bij het HMAS Sydney II memorial. Een gedenkteken voor weer een boot en haar verhaal. Het schip is waarschijnlijk op 21 november 1941 aangevallen door het Duitse schip de Kormoran die vermomd als een Hollands bevoorradingsschip in de baai lag. Toen de Sydney II te dicht bij kwam voor polshoogte was het kwaad al geschied en werden ze ondervuur genomen. De Komoran raakt ook wel beschadigt en gaat onder maar heeft wel 340 overlevenden. Echter alle opvarenden van de Sydney II, 645 man vergaan. Het gedenkteken wat op de heuvel staat bevat een koepel met daarin verwerkt 645 zeemeeuwen die alle opvarenden vertegenwoordigt. De hoge pilaar weerspiegeld de boeg van het schip en is een baken wat in de wijde omgeving te herkennen is. Het bronzen beeld van de dame die over de zee heen uitkijkt geeft je koude rillingen. Zei wacht op de jongens die thuis moeten komen, maar wanneer ? Het schip en zijn bemanning is nooit teruggezien. Het wrak is pas in 2008 ontdekt. Het feit dat de Australiërs er een groot gedenk teken van maken is omdat de 2^de WO niets met de Australiërs van doen had, maar door de Engelse banden er meegevochten moest worden.

Erg indrukwekkend allemaal. Zo heeft iedere stad wel zijn eigen verhaal, maar deze met het Hollandse tintje was wel een leuke om aan te doen.

Na wat winkeltjes te hebben gezien en wat aan de boulevard te hebben gelopen, pakken wij onze handel weer in en zetten koers naar Perth. De laatste stad van Australië die we moeten ontdekken !! Onderweg stoppen we ook nog even voor een fotootje van de “Leaning Tree’s” .

Een sterke eucalyptus soort die vanwege de sterke Zuidelijke wind al van jongs af aan met de wind mee groeit. En vandaar een platte liggende boom is. Grappig gezicht. Ze groeien gewoon verder alsof het de normaalste zaak van de wereld is…Het blijft een extreem raar land!