Even een update vanuit Fiji.

Eindelijk !!!! Alweer een weekje verder na ons laatste verhaaltje.

Het gaat goed met Brenda haar hand. Weinig complicaties en de hechting zijn er al weer uit. Gelukkig !!!

Vandaag alleen de teksten, de foto's komen zodra het internet (waarschijnlijk in Australie) het weer toestaat.

Twee dagen na ons avontuur met het duiken zijn we op het hoofdeiland verkast naar een ander deel wat Vuda Point heet. Een aardig resort wat het Anchorage heet. Kamer is groot en we zitten pal aan het strand. Zwembad voor de deur, wat wil je nog meer. Onze eerste avond viel het diner ons erg tegen. Jammer. Het personeel is hier ook niet zo uitbundig als die van het Bedarra resort, ook jammer. We gaan de volgende ochtend een trip maken naar de “Sleeping Giant”. Zo noemen ze hier de berg op het eiland. De rotsen zien eruit alsof er een grote reus hier op het eiland ligt te slapen. En onder aan die rotsen zijn de tuinen van dit fenomeen. Tuinen met allerlei mooie bomen en heel wat orchideeën. We zijn er wel twee en een half uur zoet. Terwijl de gemiddelde toerist het in een uurtje gezien heeft. Maar ja, wij zijn natuurlijk niet de gemiddelde toerist, toch? Na de tuinen bezocht te hebben laten we ons naar Nadi rijden. Daar bezoeken we de Sri Siva Subramaniya Temple. Het grootste Hindi tempel op het zuidelijk halfrond. We kijken onze ogen uit met al de schilderingen op de plafonds. Gaan er eens rustig voor zitten en kijken hoe de Hindi’s naar de tempel komen en iedere God (ze hebben er nog al wat) aanbidden en fruit achterlaten als offer. De vogels rond de tempel genieten daar op hun beurt weer van. Een prachtig schouwspel…

De stad Nadi is wel aardig. Veel toeristische winkeltjes met allemaal dezelfde houtsnijwerken. Je moet zo prijsbewust zijn en er goed af kunnen dingen. Vooral in de shops van de “dorpelingen”. Mensen uit een dorp in de bergen die gezamenlijk een winkel huren en daar hun houtsnijwerken in verkopen. Ze hanteren andere prijzen en daar moet je wel voor oppassen. Ze kennen hier ook het fenomeen supermarkt en daar gaan wij naar binnen om wat appels en yoghurt te halen. Er is wel muesli in het hotel maar geen yoghurt. Dat halen we zelf dan wel.

De dag is om en we nemen nog een duikje in het zwembad. Op naar de volgende dag.

Even wat weetjes over deze tropische bestemming. Fiji bestaat uit zo’n 330 eilanden. Waarvan er 100 bewoont zijn. De twee grootste eilanden zijn Vita Levu en Vanua Levu. Vita Levu is het hoofdeiland en beslaat zo’n 10.400 km2. Daar wonen ook de meeste Fijiaanen. In heel Fiji wonen maar 780.000 mensen. De helft is Fijiaan (49%) en de andere helft is Indiaans (46%). De rest is een mix van Britse, Australische en Nieuw Zeelandse mensen. En natuurlijk wat Europeanen. Maar die kom je overal tegen.

Inkomsten voor de bevolking kwamen vroeger uit het verbouwen van suiker, maar tegenwoordig is de toeristen sector het hoofd inkomen van Fiji.

S ’Ochtends wandelen we naar een kleine jachthaven vlakbij ons hotel en gaan daar een lekker bakkie scoren. Vlakbij de haven ligt een ander resort. Het “First Landing Resort”. Ook daar nemen we een kijkje. Het heeft zijn naam te danken aan het punt waar we nu zijn. Op deze plek kwamen de eerste bewoners van Melanesie naar de Fiji eilanden. Zo’n 1500 voor Christus. Dus Fiji bestaat ook al zo’n 3500 jaar.

Het resort is prachtig. We kunnen hier internetten tegen een redelijk tarief en ontmoeten de Duitser Alex, die hier sinds twee maanden de scepter zwaait. Het resort weer moet terug brengen naar de kwaliteit en de standaarden die er van verwacht worden. En het gaat hem goed af. Ook wij zijn gezwicht en gaan er die avond dineren. Mooie kaart en prijzen die lager liggen dan in ons “resort het Achorage”. En als klap op de vuurpijl is er die avond ook nog een dansshow van Polynesische dansen en vuurdansen als afsluiter. Dit pakken we toch maar mooie weer effe mee. Heerlijk gegeten en erg naar ons zin gehad.

Vrijdag is het dan zover. We gaan naar Lautoka. Het stadje is groter dan Nadi. Maar we zijn hier voor de kliniek. Bren haar hechting gaat eruit en het ziet er goed geheeld uit. Een paar dagen droog houden en flink wassen met dettol zeep. Dat moet goed komen. Verder door de stad dwalen. Lautoko is minder toeristisch en dat zie je aan de winkels. Meer voor de lokalen. De markt is wel leuk om te zien. En voor de verandering worden we hier gewoon met rust gelaten om het allemaal te bekijken. De grote wortels van de Casava plant. Ze eten het hier als een zoet aardappel. En de wortels van de Kava plant. Die als ze tot poeder vermalen zijn, vermengd met water de Kava drank maken. Bergen van die handel. Eenmaal terug in ons hotel bespreken we een tour voor de volgende dag. We gaan naar het Beachcomber eiland om te snorkelen en te kijken hoe het rif daar is. Het duiken is niet goedkoop hier en Bren denkt dat het ons zal tegenvallen. (later blijkt maar weer eens tijdens het snorkelen dat ze gelijk had, jammer ! ) Het Eiland is niet groot en er verblijven wat backpackers en dagjes mensen zoals wij. Je kunt er snorkelen, parasailing, jetskiën enz, enz,. En onderwater “op het koraal” wandelen met een helm op. Dat gaan we al snorkelend eens van dichtbij bekijken. We ontmoeten een familie die op het First Landing resort wonen (!) en hier een dagje komen besteden. Ze gaan helmduiken proberen, het onderwater lopen. En daar hebben wij foto’s van genomen. Leuk om te zien, maar zonde van het koraal landschap. Er is dan wel een pad onderwater gemaakt, maar toch blijft het zonde. Op het eiland hebben we ook een babbeltje met Michelle gemaakt. Als instructrice en gids werkzaam. Maar niet voor lang op dit eiland. Dat heeft ze wel gezien. Het duiken is hier wel mooi voor het koraal maar echt veel speciaals heeft ze hier nog niet gezien. Manta’s moeten hier wel voor komen, maar het seizoen is nog net niet gestart dus dat blijft ook een gok. Wij kiezen eieren voor ons geld en besluiten daar dat we hier op Fiji niet meer gaan duiken. De prijs ten op zichten van het vis leven wat we hier hopen te ontdekken is het niet waard. Jammer, maar wij zijn echt al een beetje verpest met hetgeen we allemaal al gezien hebben door de jaren heen. En dan denk je dat het aan de andere kant van de wereld beter en mooier is, niet onderwater in ieder geval. Dan heeft Azië veel meer te bieden dan de Pacific. Maar niet getreurd. Dit hebben we in ieder geval gezien en mee gemaakt.

S’Avonds worden we in het First Landing opgewacht door de familie Collin. Pa en Ma en hun twee zoons Gareth en Carl. Carl is hier met zijn vrouw Simone en hun twee dochters Annabel en Lotte. Garteh is wel getrouwd maar is alleen hier naar toe gekomen. Eigenlijk om zijn ouders maar ook zijn broer na 15 jaar weer eens te zien. En zijn dochters had hij ook nog nooit ontmoet. En daar vallen wij weer midden in. Grappig hoe een balletje kan rollen. De familie Collin heeft eerst in Duitsland gewoond. Is daarna naar Australië verhuisd en wonen nu 6 maanden in Oz en 6 maanden in hun huis op het First Landing Resort. En nu zitten als de Dutchies bij hun aan tafel. De foto’s zijn leuk en worden op een usb stick gezet. We praten over duiken en onze winkel. Over Carl en zijn gezin die nog in Engeland wonen en Gareth die in Australië woont. Lieve mensen en het was dan ook een hele gezellige en emotionele avond. Zeker voor een familie die na 15 jaar weer eens rond de tafel zit.

We doen een paar daagjes rustig aan. Lekker zwemmen en zonnebaden en nog maar eens een tripje naar het stadscentrum. We dineren op het First Landing en maken wederom een dansshow mee. En deze keer hebben we wel de camera bij ons… Voor jullie, om een beetje mee te proeven.

Op ons resort ontmoeten we ook nog eens drie andere dames. Een tante (Ann) met haar nichtje (Eleonora) en een vriendin (Ingrid). Alle drie uit Tasmanie… Komt dat effe mooi uit. Daar willen we ook nog naar toe. Nou Ann en Ellie hebben genoeg tips voor ons en we gaan hen zeker een bezoekje brengen als we in Tasmanie zijn. Het is daar nu winter en als wij er naar toe willen kan het er ook nog koud zijn, maar dat moet dan maar.

En dan gaan we alweer voor de laatste drie dagen naar de andere baai. Nadi Bay en het “Club Fiji”. Leuk resort, niet te groot, redelijke kamers en een prachtige bloementuin er omheen. Direct aan het strand. Wat wil een mens nog meer. Dicht bij Nadi en Denerau. Het laatste is de haven plaats waar alle ferries en cruiseschepen vandaan gaan. De plaats is zeer westers ingericht en duurdere winkels voeren de boventoon. En zeer toeristisch. Getver. Leuk om gezien te hebben maar niets voor ons. Dus vertoeven we op ons resort aan het strand. Gaan met het bootje mee om te snorkelen en genieten van de laatste dagen die warm zijn. Morgen avond vliegen we terug naar Australië. De kou in. Op naar Heleen en ons busje….In ieder geval hebben we dan weer beter internet en kunnen we onze Ma’s en Pa weer eens skypen.

Fiji, een mooi land. Zeker om een paar dagen eens relaxed bij te komen. Zeer vriendelijke mensen ook al gaat alles hier zo traag als stro……door een trechter. Het eten is in de meeste plaatsen voortreffelijk. Plaatselijk bier is erg lekker. (vooral een Vonu biertje).

Zou hier best nog wel eens terug willen komen, maar dat is niet voor het duiken. Het is onderwater toch iets anders dan ik (Marco) er van verwacht had. Misschien had ik de lat wel te hoog gelegd. In Azië weet ik in ieder geval wat ik kan verwachten. Dus dat zien we later wel weer. Fiji hebben we in de pocket. De andere kant van de wereld! Geweldig!