Port Stephens/ Nelson Bay

Vanuit Tea Gardens - Hawks Nest gaan we de rit maken om de baai "Port Stephens" heen naar de andere kant...

Een rit die toch wel een uurtje duurt, kun je nagaan hoe groot de baai is...

De baai die Port Stephens heet. Een grote "zee-arm" land inwaards. Gigantische plas van zout water met aan beide zijde baaitjes die allemaal weer een eigen naam hebben. Ieder met hun eigen inwoners populatie en eigen winkels, restaurants enz, enz.

Zo rijden we langs North arm Cove naar Lemon Tree Passage, naar Fenningharns Island ( waar we later in de week op het Island Leisure parc een plaatsje zouden huren voor de Kerstdag...), naar Salamander Bay, Dutchsmans Bay (he.....hollanders?)Shoal Bay en het Nelson Bay.

De laatste is de grootste en ook gelijk de "rijkste".. Mooie winkels, mooie boulevard, met haven en geweldige strandjes en super mooie vergezichten... En Nelson Bay ligt aan de kant van Port Stephens waar het water vanuit de zee de Bay instroomt.... Aan de andere zijde (aan de zeekant) ligt ook nog eens Anna Bay... Wat een baaien allemaal....



We besluiten om twee daagjes op een camping te staan die Hallifax heet... met aan de ene kant strand en aan de andere kant ook strand en bos gebied.... Het kan niet op... Echter de prijs is niet mis... En daarom blijven we daar ook maar twee nachtjes...


Mooi wit zeepaardje he? Is alvast een voorproefje van de onderwater foto's verderop...Heeft Bren gevonden, schatje he....



De baai staat bekent om o.a. het kantduiken. Iets wat we in Nederland altijd al doen, dus gaan we opzoek naar een duikschool om het een en ander te regelen voor later....

We lopen over de boulevard en over de stranden rond de camping en houden onze ogen open voor de " Bottle nose dolfijnen" die in deze baai leven...Er moet een club van zo'n 140 van die beesten in de baai rondhangen...


Wist je trouwens dat een Bottle nose dolfijn zo'n 8 a 10 kilo vis per dag eet. En kan ongeveer 2,5 meter worden in lengte en zo'n 200 kg wegen... Flinke jongens toch?.De draagtijd van een jong is twaalf maanden en een vrouwtje kan maar 1 jong tegelijk baren. Dus het fabeltje van de tweeling dolfijn gaat hier niet op...En het mannetje bemoeit zich niet meer met de opvoeding, dat doet mama in haar eentje... erg he.





Zonsondergang op het strand van Hallifax...

Op de monding van de baai staat ook nog een hoge berg die natuurlijk ook te beklimmen is...Met mooie vergezichten rond om Nelson Bay en de zee aan de andere kant....En als je dat dan ook nog eens aan het einde van de dag doet heb je er ook nog eens een mooie zonsondergang bij voor het plaatje. Wel een hele klim maar het uitzicht is de trip meer dan de moeite waard.

De dagen gaan snel en onze derde dag hier breekt aan. Het is bijna Kerstmis.... En dat is hier maar 1 dag.. ja je leest het goed... Het is de volgende dag gewoon weer werken.... Wat heet; het is dan "Boxing day"... Dus de uitverkoop begint en dan moet je niet in zo'n winkelcentrum zijn...

Om onze dagen te vullen maken we ook nog een paar mooie duikjes...

De eerst is bij "de Pipes".... Een ondiepe duik vlakbij de visafslag Het enige probleem hier is dat je in de hele baai alleen met hoogwater kunt duiken... En dat betekent voor ons in deze periode maar 1 duikje per dag... Het water is 19 graden dus ook niet echt warm.. Maar we gaan ervoor.

Veel naaktslakjes en een zeepaardje... Veel bloemkoolachtige sponzen, grassen en wieren....Genoeg materiaal waar de vissen zich kunnen verschuilen....Een duikje van een uur en heel veel gezien... Zeker de moeite waard.

Na de duik spreken we een Australische man aan... Hij heet Greg en wil de volgende dag wel met ons gaan duiken bij Fly Point... das voor morgen...




s'Middags zetten we onze auto langs de boulevard bij Shoal Bay om onze pakken te laten drogen en een happie te eten.... nog geen twee minuten zitten we daar of er komen 5 Kukabara's bij ons zitten "bedelen"... nou wij hebben wel een sneetje brood over hoor.... en als gekke vliegen ze af op het brood en nog lekkerder is het stukje bal gehakt wat er op zit... Geweldige eigenwijze vogels....Nog net niet zo brutaal als de Rainbow Lorrekiet......( een parkiet/papagaai achtige die als het effe kan op je bord komt zitten...)

Mooi tafreel toch.... een tafel voor twee en een miljoen dollar uitzicht....

Onze camping laten we voor wat het is, en blijven verderop in Nelson Bay op een park staan langs het water... het wordt hier tot nu toe gedoogd om te camperen..Dus dat doen we dan ook voor 2 nachtjes... we slaan wat minder profiant in om de koelkast te ontzien... en houden zo effe 120 dollar in de pocket... Kunnen we weer mooi van gaan duiken...

Cuttle fish, een kleinere sepia soort.....

Een mooi octopus, die we toch van heel dicht bij mochten bekijken.....

Een bruin zeepaardje.... mannetje wat zwanger is..... ja bij de zeepaardjes draagt het mannetje de eitjes totdat ze uitkomen....

Greg, een man van in de 50 is hier een duiklegende en kan ons dan ook veel vertellen over het wel en wee in Nelson Bay. Over dat het een beschermt natuurpark is maar dat er niet veel controle is... op vissers en watersporters e.d. en daar ergert hij zich dan ook wel aan...
Het is blijkbaar overal het zelfde liedje...Vissen in een "sanctuary" is nou eenmaal verboden.. maar dat wil niet iedereen weten...

We maken een mooie duik samen met hem. Weer zo'n 55 minuten op de klok...
En heel wat moois gezien... Wederom een paar Wobbegong sharks, Blinde haaien, naakslakjes, grote kreeften (hier het soort zonder scharen), wat grote vis, roggen enz enz. te veel om op te noemen...

de Red-gilled Nembrotha, mooi naaktslakje he ?

de Short Tailed Ceratosoma, nog zo'n mooi naaktslakje...

De volgende morgen besluiten we samen wederom een duikje te maken bij Fly Point.

Om de drukte voor te blijven gaan we er al vroeg staan met onze camper en ontbijten terwijl de ochtend begint... We staren naar het water en ja hoor...... de dolfijnen komen voorbij... We hoeven er niet eens een boottrip voor te boeken. Zo voor onze eigen ogen schuiven er zo'n 10 tot 12 dolfijnen voorbij... geweldig!!! wat een ochtend.

De duik is al net zo voortreffelijk. Weer veel spul, van klein tot groot en Bren vindt hier zelfs een wit zeepaardje.... En die lui van de duikschool maar zeggen dat er bij Fly Point geen zeepaardjes meer zitten... fout. Wel dus.. Met de foto als het bewijs....

de Serpent Pteraeolidia... tja spreek dat maar eens uit, weer zo'n leuk slakje.

De "Blinde haai", is echt blind en voelt zijn prooi met die twee "sprieten" voor op de kop.

De volgende dag is het Kerstmis en dat vieren wij samen op het Leisure Island caravan parc..

Met het zonnetje, voor de camper, grote garnalen en een wijntje met bubbels... Perfect zo....

Een tweede Kerstdag is hier niet maar wij vieren em wel.... Ook al regent het dan wel de hele dag.....wij vieren het gewoon door. Dus nog meer garnalen (traditie hier ) en wijn....

De derde dag wilde we eigenlijk nog gaan duiken maar het weer laat het niet toe... Te veel wind en regen zorgen voor een onrustige baai... we kunnen wel duiken maar het zicht zal erg slecht zijn. Dus we houden het voor gezien en nemen nog een dagje rust...

Morgen gaat de tocht weer verder... richting Sydney. Ja, want daar willen we het Oud en Nieuw vieren en we gaan kijken of dat gaat lukken... daarna zullen we nog een stukje binnenland doen om dan vervolgens weer naar Sydney te gaan om ons voor te gaan bereiden op de komst van de mama's en de papa die hier naar toe komen. maar dat is voor eind januari... we hebben nog effe...

DUS SYDNEY, HERE WE COME !!!

de Splendid Chromodoris.... tja toch nog even zo'n leuk slakje als afsluiter....

The Great lakes

The great lakes National park loopt van Tuncurry- Forster naar Nelson Bay. Helaas gaan we Forster weer verlaten maar als de rest ook zo is, zoals men ons voorspiegeld dan moet het wat gaan worden. Onze verwachtingen zijn hoog. De lakes way brengt ons langs plaatsen als Pacific Palms, Seal Rocks, allemaal adembenemend. De plaatsen liggen allemaallangs het water of tussen het water in. De ene kant zee en aan de andere kant meren. De meren staan allemaal in verbinding met de zee dus het is en blijft zoutwater. Natuurlijk moeten we zo af en toe even stoppen om van het uitzicht te genieten. Mooi uitzicht he!!!

En die sunsets zijn hier fantastisch.....

Het is wel een regio met een hoog vakantie gehalte. Ze hebben ons gewaarschuwd dat het rond kerst overal erg druk is en waarschijnlijk ook al volgeboekt. Maar zover is het nog niet dus we wachten maar af. We zijn van plan om te stoppen bij Tea-gardens en Hawksnest twee Twin-stadjes gelegen aan de Noordkant van Port Stephens.Dichtbij het Myall Lakes National Park.

Tea Gardens is een klein plaatsje wat ligt aan de meren kant. Heerlijk langs de boulevard(?) een terrasje nemen of picknicken en genieten van de vissersboten en alle bedrijvigheid op het water.

Hawksnest is daarentegen gelegen aan de zeekant, beide plaatsjes zijn verbonden door een brug.

Hier vinden we een camping aan het strand, en ja ze is al volgeboekt met kerst maar nu is er nog plek genoeg. Dus genieten maar van het strand, een dagje rust en natuurlijk moet ook de was weer gedaan worden. Ja ook hier gaat het huishouden door!!!!!

De dag erna gaan we maar weer eens op pad en een kijkje nemen in het Myall Lakes National Park.Het beloofd ons 10.000 hectare van rustige meren, spectaculaire sunsets, ontzettend veel watervogels en natuurlijk de Sand-dunes. Niets is teveel gezegd het is er weer eens fantastisch.. Ik moet zeggen wat op mij de meeste indruk heeft gemaakt zijn de Zandduinen. En dan heb ik het niet over de zandhoopjes die bij ons in Nederland in onze achtertuin liggen.

Nee echt overal waar je kijkt zie je zand, zand, zand...

Je voelt je weer een kind en wilt jet het liefst wel in het zand storten.

Dat hebben we natuurlijk dan ook wel gedaan.

TIP: Bezoek in de ochtend de zandduinen want als de zon er al een hele ochtend op heeft staan branden, dan wil je echt niet over het zand lopen!!!! En het is natuurlijk het leukste als je je eigen voetstappen als eerste in het mooie gladde zand kunt zetten. We blijven in ons hart toch een kind!!!...

Overal zand,zand,zand....

De rest van het park is ook weer erg mooi en spectaculair. Al dat water om je heen....

We gaan hierna nog meer water opzoeken, we gaan naar Nelson Bay, gelegen aan de Zuidkant van Port Stephens. Wederom weer toeristisch....

Port Stephens staat bekend om zijn dolfijnen, die in deze baai leven. Een groep van zo'n ongeveer 140 bottlenose dolfijnen. En met al dat water om ons heen moet er natuurlijk ook weer gedoken worden. Ze beloven ons hier kantduiken....!!! met mooi koraal, haaien en zeepaardjes.

We gaan het weer beleven, je moet niet altijd alles geloven wat ze hier beloven!!!!

PS: Even voor de goede orde, deze belevenissen zijn nog van voor kerst, maar wegens een erg slechte verbinding met de buitenwereld nu pas geplaatst..... Dikke zoenen van ons

Kerst in Australie 2009

Voor alle lieve mensen die we vergeten zijn of waar we geen email adres van hebben....
bij deze onze Kerstgroeten..


MERRY CHRISTMAS AND A GREAT 2010

Vanuit een zonnig Australie, de groeten en een dikke zoen.
Brenda en Marco .

Forster

Na een geweldige zonsondergang op Brettie's reserve, een heerlijke nacht en een verfrissende wasbeurt in de rivier achter onze camper, vervolgen wij onze weg.
Op naar Tuncurry en Forster. Twee plaatsjes aan de kust (twin towns- tweeling stadjes) en gescheiden door het Wallis lake.
Een zoutwatermeer met een breedte van 9 km. en 25 km lang die vooral gebruikt wordt voor het kweken van oesters.. en die je zo vanuit het water op je bord kunt krijgen...


De zonsondergang op het Brettie's reserve, geweldig !!
.
Beide plaatsen hebben hun winkelgebied en bieden ook beide hetzelfde op toeristen gebied.
Ze proberen je mee te lokken op een van de Wales and Dolphin cruises.... Maar de walvissen zijn allang weer vertrokken en de dolfoijnen waarbij je "zeggen ze" met ze kunt zwemmen...
Wat verder zoekende naar informatie, blijkt dat ook wel te kunnen maar er is echter geeeeeen garantie....
Jammer hoor..... Met de boot mee voor 45 $ om te kijken en als je er mee wilt zwemmen wordt dat 70 $..... leuk...
Hoelang dat is kunnen ze je niet vertellen en garantie is er niet dus we passen deze keer...

De "brug" tussen Tuncurry en Forster....

.

We kunnen wel mooie wandelingen maken langs de stranden en verbazen ons over de hoeveelheid Pelicanen die we daar zien... En dat we heel dicht bij kunnen komen voor een fotootje..

Een bezoekje aan de kapper is ook geen overbodige luxe dus gaan we met zijn twee onder het mes....euh schaar en tondeuse... Een nette kapsalon en onze kapsels zitten niet onaardig.... Maar zoals Eduard Blok het doet in het aloude Zeist, zo'n kapper zijn we hier in Australie nog niet tegen gekomen...Jammer hoor... Ed.......je zou hier goed geld kunnen verdienen..

En over geld gesproken... De campings worden nu ook al wat duurder en dat gaat alleen nog maar erger worden.. Vanwege de schoolvakantie... Hier met kerst is dat gedurende 6 a 7 weken het geval. Dus tot eind januari zijn de prijzen van de staanplaatsen minstens de helft tot 2 keer zo veel als normaal...

Wij dachten dat, dat soort praktijken alleen in Nederland plaatsvonden maar die criminelen zitten ook hier hoor...Maar daar vinden we ook wel weer wat op..

Net buiten de foto zit er iemand Fish en Chips te eten.... en maar hopen dat er wat over blijft....!

.

En na een lekkere maaltijd en wat vlieguren even uitblazen op een meerpaal....

.

Twee mooi plaatsen zo langs de kust... het duiken slaan we hier over want daarvoor gaan we naar Port Stephens bij het plaatsje Nelson Bay. Maar dat is voor later..

Eerst gaan we de "Great Lakes" bekijken... een groot aantal meren die paralel aan de kust liggen tussen Forster en Hawks Nest/ Tea Garden....

Moet een prachtige natuur zijn met heel veel National Parken....Dus de wandelschoenen maar weer aan........

De Waterfallway

De watervalweg..... om toch maar weer de zee onze rug toe te keren gaan we via de watervalweg het binnenland in. Zoals de naam al doet vermoeden moeten we zeker langs wat Natuur Parken komen en natuurlijk watervallen. Het eerste stadje wat we tegen komen is Bellingen. Erg alternatief maar heel knus, de mensen zijn er allervriendelijkst maar leven wel 20 jaar terug in tijd. We twijfelen maar rijden toch maar door. We vervolgen onze weg naar Dorrigo. De weg word steeds bochtiger en we gaan maar hoger en hoger... Kan ook niet anders als je watervallen wilt zien natuurlijk!


De wateval bij Dorrigo

Maar aangekomen in Dorrigo is het er ook nog eens mistig en grauw, donker en koud....dat is niet wat we ons voor hadden gesteld. We bezoeken een waterval net buiten het dorpen gaan dan maar gauw opzoek naar een slaapplaats. Het is de allereerste keer dat we binnen moeten eten en koken. Alles is nat en vochtig....dus besluiten we maar om lekker vroeg ons bed in te duiken en er vanuit te gaan dat het morgen weer beter weer is!!!!

Ebor falls

Het is nog wat mistig als we de volgende dag opstaan maar de zon probeert er al door heen te prikken dus dat gaat wel weer goedkomen.Het word dus weer tijd voor een mooie wandeltocht in het Dorrigo Nationaal park met natuurlijk watervallen.

We starten bij de skywalk, dat is een must volgens alle boeken. Nou ja het is een mooi uitzicht over de vallei maar zoveel ophef had ook weer niet gehoeven. Oke je kunt er ook komen met een rolstoel, dat is niet op elk uitzicht mogelijk!!!!

De SKYWALK............

De route door weer een Nationaal park met speciaal een korte birdwalk tour. Leuk, maar dan moet iedereen wel z'n kop houden anders zie je nog geen vogels.......! Gelukkig is het op de langere vervolg route een stuk rustiger en kunnen we heerlijk genieten van weer een ander subtropisch bos. En de vogels!!!!!

Doordat dit bos zo hoog ligt en erg vochtig is, zie je weer hele andere soorten bomen en is de omgeving weer geheel verschillend. Veel meer mossen en varens.

Je hoort de waterval al van verre. Een mooie beloning na weer een flink uur doorgestapt te hebben. Nu de terugweg nog...Deze waterval lag lager in het Nationaal park weggestopt en dus moeten we op de terugweg de hele weg terug klimmen. Vals plat want we hadden niet in de gaten op de heenweg dat we zoveel hebben afgedaald. Maar we trakteren ons zelf bij terugkomst op een heerlijke cappucino en een lekker hot chocolat.....

Via de Ebor falls rijden we door naar Armidale. De Studentenstad van het binnenland. Aangezien we deze tijd al heel lang achter ons hebben gelaten en er verders niets te doen is rijden we na een overnachting maar weer gauw door. Met weer een paar kilometers in de benen vervolgen wij onze weg via de Thunderboltway naar Tuncurry en Forster.

South Solitairy

In Wooli aangekomen gelijk op pad naar de enige duikschool die dit gat rijk is...


Blijkt deze man ook zijn boot aan vissers te verhuren en is er de komende drie dagen niemand die gaat duiken op North Solitairy... Nou ja, we zien wel...


we hebben immers een prachtig mooie camping ondenkt waar je voor nog geen scheet en drie knikkers kan staan... Dus we blijven daar om bij te komen en onze was te doen.... Verders is er niets te doen.. We hebben zelfs geen contact met de telefoon en computer.......wat een rust...(no hard feelings hoor).....





Na de drie dagen dan maar toch weer verder op pad.. Op naar Coffs Harbour...


Een redelijk grote plaats, waar van alles te doen is... Dat gaan we uitzoeken..


Een mooie plaats aan het strand (waar het ook goed kan waaien , blijkt later)...


Op naar een duikschool... En gevonden hoor.. Yetty Dive staat garant voor mooie duiken op het rif van South Solitairy...


Doen maar dan he?











Fototje van de haven ingang vanaf het "Mottonbird island"....


.


De volgende ochtend vroeg de wekker om te gaan duiken. Om half acht verwacht in de winkel en een half uur later al in de haven waar een kleine boot op ons ligt te wachten... Groot genoeg voor de 12 duikers die meegaan.....


Een redelijk rustige zee, goeie rit naar het eiland....


Daar aangekomen krijgen we een kleine briefing over de stek waar we gaan duiken...


Er is al wel redelijk wat diening en er zijn er al wat bij die er misselijk uit gaan zien, inclusief mijzelf....Bren daar in tegen heeft vastere zeebenen.....(van wie ze het heeft ????)


Gauw het water in om maar op zoek te gaan naar de nurse sharks (verpleegstershaaien --> ongevaarlijk voor de mens)... na nog geen 3 minuten komen we er al een tegen. Deze zwemt ons sierlijk voorbij, gevolgt door nummer twee en niet veel later door een nummer drie..


Het barst hier van de schorpioenvissen, wat kleiner gekleurd visspul...Genoeg om naar te kijken..





De haven (links) wederom vanaf Mottonbrid Island, mooie blauwe zee......


.


Niet gauw daarna komen we iets tegen wat we samen nog nooit gezien hebben.....


Een Wobbegong shark..... Ook een haaien soort die wederom geen gevaar voor ons op levert, maaaaar wel heel mooi is om te zien... Deze jongen was zo'n 5 meters lang...


Kort daarop nog een en later nog een..... Het barst hier van die dingen... Van groot tot klein... nou weten we in ieder geval hoe die dingen er in het echt ook uit zien... erg gaaf om mee te maken...


Voor de lol ook nog even een groene schildpad op de foto, het kan niet op...




Na de eerste duik komen we aan boord en ik voel me niet al te prettig en niet veel later gaat ook mijn hele ontbijt naar de haaien.... Nou dat moet dan maar.... gelukkig ben ik niet de enige.... Er zijn er 4 aan boord die last hebben van de deining en de golven...


Na een oppervlakte interval van een uur gaan we de tweede duik maken... Wederom veel haaienspul en naaktslakjes... Maar ook nog een "beerkreeft". Een"grote pissebed" vormige kreeft.. Heel leuk en heel erg snel in het water.. Maaar wel een fototje kunnen nemen.....

De Beerkreeft, al eens in Maleisie op een visfarm op de arm gehad, in Boniare gezien en nu hier in Australie.... leuk hoor...

De Wobbegong haai. Erg platte kop, brede bek en een mooi getekent lijf met lange staart..

.

Na de tweede duik ging de reis weer terug naar de haven...Een paar mooie dolfijnen duiken langs de boot mee richting de haven.... geweldig !!!!! En gelukkig weer vaste grond onder de voeten... Leuke ervaring en twee leuke duiken gemaakt....

De volgende dag hebben we het Mottonbird eiland beklommen.... Een eiland waar nu eigenlijk de motton bird zou moeten nestelen... maar wij zien ze niet... Ze zijn overdag op jacht en komen s'avonds weer terug naar het nest... allemaal holen onder het gras waar de vogels hun nesten hebben. Nog geen jongen, die zijn er rond januari.....

Toch nog maar even de Botanical garden van deze plaats bekeken...

Erg mooi, vooral de rozentuin en het Afrikaanse gedeelte, maar kan niet tippen aan die van Cairns.... Geeft niet, het wandelen was de moeite wel waard....

Morgen willen we nog de vlindertuin bezoeken en gaan we verder met onze reis langs de kust waarna het binnenland weer lonkt.... (volgens de kaart van Harry)....we wachten af...

De kop van de Wobbegong wat dichter bij genomen, prachtig die "draden" voor op zijn bek....

.

Een mooie plaats dat Coffs Harbour......mooi strand en leuke winkels.....Mooie natuur en allemaal op loopafstand...Weer 4 heerlijke dagen gehad met zon , wat regen en heel veel wind. Maar die wind moet er ook wel zijn want anders is het echt erg warm overdag....En voor de surfers natuurlijk, geen wind geen golven...
De weg volgt richting Dorrigo en Armidale......... De Waterfall way!

Lismore de Koala's

Van Lennox Head naar Lismore is maar een klein stukje, ongeveer anderhalf uur rijden. Maar we gaan met een speciale bedoeling. We hebben gelezen dat er in Lismore een Koala-opvang is!!!

Daar moeten we het fijne van weten. We hebben nog steeds geen koala's in het wild gezien, daar moeten we toch verandering in brengen. Ook Harry had ons 10 kangaroes en een koala beloofd maar helaas is dit niet gelukt!!!





Onze blinde koala in de opvang!!!



Even langs het informatiecentrum, deze weten ons precies te vertellen waar het zit en dat er om 10,00 uur en 14.00 uur een rondleiding is. Wij gaan voor de rondleiding van 14.00 uur. Natuurlijk zijn we te vroeg, maar ja we staan dan ook te popellen om naar binnen te gaan.

Aangezien er een zieke koala is binnen gebracht worden we vriendelijk verzocht om buiten te wachten tot ze klaar zijn. Echt commercieel zijn ze niet!!!Er word ons nog wel even meegegeven dat er koala's in de bomen moeten zitten voor het terrein van de opvang. Wij op onderzoek uit en ja we vinden er alletwee 1.Wat een mooie lieve knuffelbeesten zijn het toch. En dan eindelijk mogen we naar binnen om de opvang te bekijken.

Marco in gesprek met een vrijwilliger, die ons alles uitlegt.

Het is er niet groot , het draait geheel op vrijwilligers. Er worden koala's binnen gebracht uit de gehele omgeving die gewond zijn geraakt of wees zijn geworden.Deze mensen verrichten echt goed werk!!!! Er zitten niet heel veel koala's in de opvang, goed zou je denken, maar zo werkt het niet. Ze mogen de koala's namelijk niet lang onder hun hoede hebben. Zo gauw een koala is aangesterkt word hij weer uitgezet in zijn eigen territorium. Als je een koala ergens anders zou uitzetten krijgen ze stress en overleven ze het vaak niet.

Om nog even een fabeltje uit de lucht te halen. Koala's zitten niet altijd in eucalyptusbomen.

Er zijn bepaalde eucalyptussoorten (4 tot 5)die ze eten en daarom zie je ze vaak daar zitten maar ze kunnen ook gerust in andere bomen vertoeven om te rusten. Aangezien ze alleen maar eucalyptusblad eten, waar weinig aan voedsel en energie in zit zijn ze dus ook niet erg actief. Ze slapen/relaxen bijna 20 van de 24 uur.

Een koala word geboren als een kleine, haarloze rose boon. Ze wegen dan ongeveer een gram.De koala verblijft 5 tot 7 maanden in de buidel van de moeder waar ze moedermelk krijgt. Wanneer het oud genoeg is zal ze uit de bundel komen en gedragen worden op de buik. Hier word het nu geleerd welke eucalyptusbladeren ze kan eten. Na 36 weken word ze te groot en verschuift ze naar de rug. Hier zal ze nog een paar weken zitten maar daarna zal ze toch echt voor zichzelf moeten zorgen. Koala's kunnen ongeveer 18 tot 20 jaar oud worden in het wild. Nu we alles van de koala's weten geven ze ons nog een tip mee... In het Tucki Tucki Nature park moeten ze zitten....!!!????Dat is ongeveer een half uur rijden dus dat wagen we er nog op.

Wat een schatje he!!!!!

Het ligt vlak langs een drukke weg en we vragen het ons dan ook echt af of we ze hier wel zullen spotten. Maar met goede moed trekken we onze wandelschoenen aan. Op onze slippers hadden we het ook afgekund want het is niet erg groot. Na een halfuur nog geen koala. We zijn alweer bijna bij de auto terug als we er toch 1 spotten in een hoge boom.Dat word niets op een foto, ze zullen ons nog niet geloven.......

Maar Marco draait zich om en staat bijna oog in oog met een koala. Ja deze kunnen we vastleggen. Toch wel gaaf, we hebben ze nu toch ook echt in het wild gespot!!!!!!

We kunnen weer verder na ons Koala avontuur. Via MacLean een echt oud Schotsstadje gaan we door naar Iluka en Yamba. Wederom echt ouwe lullen dorpen, wel heerlijk aan het strand maar verders niets te doen.Verder naar Grafton waar we nog maar eens een informatie opzoeken. We willen toch eigenlijk nog een duikje maken in het Solitary Island marine park. Na wat navraag zouden we het moeten kunnen doen in Wooli. Tjee wat ligt dit dorp afgelegen. Er gaat maar 1 weg heen en we komen niet 1 auto tegen. 40 Minuten zonder ook maar iets van leven om ons heen.Wat moet dat worden?????

Op naar Mount Warning

Het afscheid nemen was moeilijk maar we rijden weer, nu richting Nerang. Onze eerste stop moet worden Springbrook National park. De route ernaar toe is al fantastisch, alleen maar bergen en groen. Heerlijk rustig op de weg, je rijdt door allerlei kleine dorpjes, niet groter dan een straat met 5 huizen, een kerk en een pub, heel knus. Het Springbrook national park is veel groter dan we verwacht hadden, eerst maar naar de Twinfalls. Daar heerlijk geluncht met een fantastisch uitzicht. Op naar de" best of all lookout". Fantastisch je kijkt over de gehele vallei. Weer door naar de Nature Bridge. Die moeten we gezien hebben van Harry. Er is zelfs een boardwalk. We moeten een heel eind naar beneden, wat we zo meteen natuurlijk ook weer omhoog moeten maar het is zeker de moeite waard.


The Natural Bridge

Op naar Murwillumbah (ja ja spreek dat maar eens uit!!) voor een overnachting en morgen de beklimming van de Mount Warning!!! Het stadje Murwillumbah zelf heeft een mooie oude dorpskern, erg gezellig. Na een heerlijke nacht is het de volgende ochtend vroeg dag voor ons. Half zes maken we ons klaar voor de beklimming van de Mount Warning. (We zijn alleen even vergeten dat we de eerste staatsgrens gehad hebben gisteren, we zitten nu in New South Wales en we hadden de klok een uur moeten verzetten.) Nou ja dan maar om half zeven beginnen.
Het eerste stuk van de beklimming loopt heerlijk, en het is nog heerlijk koel, erg goed om te doen. Na een uur komen we erachter dat we pas op de helft zitten en dat we pas 2,2 km hebben gedaan. Het word allemaal wat steiler en minder begaanbaar, maar nu willen we toch ook wel op naar de top.Er komt ons een hele groep tegemoet die al veel eerder zijn vertrokken om de zonsopkomst te zien vanaf de Mount Warning. Tja het is maar wat je leuk vind....Wij gaan stug door. Het Tropisch regenwoud gaat over in Subtropisch regenwoud. We komen steeds hoger dus veel vochtiger, waardoor er andere vegetatie is, minder boomsoorten maar meer varens. Het allerlaatste stuk van de beklimming bestaat alleen nog maar uit rotsblokken en keien. Het word vanaf hier klauteren met handen en voeten om boven te komen. Ze hebben zelfs kettingen neergehangen, zodat je je omhoog kunt trekken. Niet nadenken we willen tenslotte de top bereiken. En het is ons gelukt!!!!!Eenmaal boven hangt de top nog helemaal in de wolken, maar we voelen de zon al prikken.

De Australien beench

De top van de Mount Warning

We nuttigen ons ontbijt en langzaam aan breekt alles open , de warmte van de zon doet alles goed komen. ( Sneu voor de mensen die zo voeg waren opgestaan maar die hebben niets kunnen zien.) Na een halfuur is het uitzicht adembenemend mooi!!!! Het is bijna niet vast te leggen op een foto, maar we hebben het geprobeerd!!! De Top van de Mount Warning is 1157 mt hoog, vroeger was deze vulkaan twee keer zo hoog maar door erosie is hij nu nog maar 1157 mt hoog.

De wandeling is in totaal 8,8 km lang en je doet er zeker 4 uur over op en neer. Het is een hele mooie ervaring maar nu de terugweg nog.Ik weet niet wat ik prettiger vind naar boven of naar beneden? Het is wederom een beproeving, alleen al over de bovenste 200-300 mt afdalen doe je bijna een half uur. Maar iedere keer worden we weer beloond met een nieuw fantastisch uitzicht. Ook over de afdaling doen we twee uur en pijn in onze kuiten en bovenbenen is onze beloning voor de volgende twee dagen.

Het bovenste deel van de afdaling, kom maar op als je durft!!!!!

Weer een beloning!!!!!

Maar weer een overwinning en zeker een geluksmoment!!!! We hebben er weer 8,8 km klauteren opzitten.

Op naar de lunch in Murwillumbah, heerlijk aan de rivier, verse broodjes met zalm. Wat hebben we het toch slecht. 's Middags toch maar weer doorgereden via Brunswick Heads naar Bayron Bay. Het meest Oostelijk gelegen stadje van Australie. Als we daar aankomen is het er een chaos van jewellste, allemaal "scoolies". Oftewel scholieren die vieren dat hun examenjaar voorbij is.

Ja een hele week feesten, zuipen en al dat soort ongein!!!! Het stadje ziet er heerlijk relaxt uit maar hier blijven we niet. Jammer want ik had me een paar dagen op Bayron Bay verheugd. Maar goed je kan niet alles hebben!!! We rijden maar gauw door naar Lennox Head. Hier is het gelukkig een stuk rustiger. We treffen hier een camping met een heerlijk warm bubbelbad, goed voor onze vermoeide benen. Dus daar gaan we maar eens heerlijk van genieten....Lismore word onze volgende bestemming.

Ormeau.....

Ormeau.



De plaats waar de "oud oom en tante" van Bren vandaan komen. Zij zijn ook een beetje de aanstichters van de Australiereis. Al meerdere malen in onze bloemenwinkel langs geweest en maar roepen dat we naar Australie moesten komen......Nou hier zijn we dan.

Vanaf Brisbane is het maar een half uurtje tot 45 minuten rijden.

Van tevoren telefonisch afgesproken om ze die komende maandag op te zoeken. Geheel "Blanco" gingen we Harry en Anja opzoeken. Gewapend met een mooie pot met een gele Orchidee (tja een bloemist kan niet zonder een bloemetje aankomen) op de koffie.

Een hele hartelijke ontvangst. Niet alleen koffie maar ook gelijk gebak en de vraag hoelang we bij ze wilde blijven. Tja......daar hadden we eigenlijk niet over nagedacht omdat we ook niet wisten hoe het zou gaan.

Een slaapkamer was al gauw gevuld met twee bedden en onze logierpartij kon beginnen.

Diezelfde middag nog een kleine toer in de omgeving gemaakt en ook gelijk een van de dochters van Harry en Anja ontmoet. De oudste dochter Miriam (getrouwd met Steve) en haar zoontje Lochlan......

Met de familie praten we in het engels maar met Harry en Anja kunnen we ook makkelijk in het Nederlands praten..... Verrassend omdat het toch wel 50 jaar geleden is dat deze mensen naar Australie geemigreerd zijn... En vooral hij is zo gek als een deur.. Geweldig..!





Ome Harry wil ons 10 kangaroo's en een Koala laten zien.... Met die 10 kangaroo's zit het wel goed, nou alleen die Koala nog........

.



S'morgens vroeg uit de veren want dan is het nog niet zo warm om wat te ondernemen. Daar hebben ze hier wel van geleerd. Begin de dag met wat baantjes in het zwembad en doe je ding tot een uur of 11... want dan wordt het al aardig warm....tot een uur of 3 in de middag....

Weer een toertje in de wijde omgeving en daarna Fish en Chips (erg lekker) aan de haven van het " Surfers Paradise". Erg leuk om te zien daar, de surfers en de sjeike winkels aan de boulevard..



De volgende dag worden we getrakteerd op een boottocht. Harry laat ons met Anja een tocht zien langs North en South Stradbrook Island... roggen in het ondiepe en we maken gelijk kennis met de passie (hobby) van beide, namelijk het vogelspotten....

We leren al gauw wat namen van kleine maar ook grote vogels die in de lucht hangen. erg gaaf om vooral de grote vogels te zien, van Pelikaan tot aan Wishling kite's en Ijsvogeltjes...

Ook nog even gesnorkeld en heel erg veel van de zon genoten.... Een geweldige dag op het water....

Met ome Harry een route uitstippelen (hij weet zoveel) richting Sydney en verder naar Melbourne........veel binnen door en weinig op de snelweg,,,,,alles zien....tijd zat.!

.

Harry en Anja hebben al heel van van dit continent gezien en kunnen ons dan ook veel vertellen over Australie. Zelf hebben ze al veel gekampeerd en leggen ons dan ook de leukste routes voor op de kaart... alles wordt uitgestippeld en ingekleurd om maar zoveel mogelijk te zien onderweg.. Ook voor later als onze ouders meereizen..... Er ontgaat ons niets.....

De dagen vliegen voorbij... op visite bij hun jongste dochter Annet die getrouwd is met Chris. Zij hebben 4 dochters. (9 tot 5 jaar) en wonen een stukje verder op een berg... Een steile weg er naar toe. Ook een mooi huis en weer een hartelijke ontvangst... alsof we er al jaren komen. Een leuke rondleiding over het terrein met alle dieren die ze daar hebben en al het fruit wat ze daar zelf verbouwen... En heerlijke dochters, stuk voor stuk, leuke meiden en erg gezellig...

Het restaurant- koffieshop van Mirjam en Steve in het winkelcentrum......

.

Later in de week nog samen met Anja naar de koffieshop van Mirjam en Steve geweest. Voor een heerlijke Cappucino en warme chocomel. Leuke tent en erg gezellig. Moet wel wat van te maken zijn... Nog steeds in de opbouwende fase zo na 1 jaar.

Aan de aankleding en de koffie ligt het in ieder geval niet.

Oma (Anja) werdt ook nog gevraagd iets over Nederland te vertellen in de klas van Lochlan. Nou , dan moesten de 'oom en tante " uit Nederland ook maar mee gaan om wat te vertellen... Daar stonden ze dan voor in de klas....

Samen een verhaaltje in elkaar gezet over Nederland. De kaas, de klompen, molen, vlag met de drie kleuren enz. enz....

Ook nog vragen beantwoorden... Van zowel die kleintjes als de juffrouw zelf... Die was vooral geinteresseerd in haring met uitjes......

Voor de klas, met foto's en boeken van Ome Harry. Vlag en klompen.....

'

Een kwartiertje moest genoeg zijn, maar een half uur was zelfs te kort.... Die kleine hummels bleven vragen stellen.. Ze waren in ieder geval goed voorbereid. En wij gelukkig ook.

Nog een dagje naar de markt en nog wat luieren, een weekje is zo voorbij....

Nog even samen op de foto, voor mama thuis.......

.

Wie had dat verwacht. Zo'n weekje. We hebben een hoop gedaan en een hoop gezien.

Erg gezellig, veel gelachen en heel veel met elkaar gesproken over vroeger ( het emigreren) en over nu..... Veranderingen ook in Australie. Te veel om op te noemen...

En dan komt er een tijd om afscheid te nemen... En dat valt heel zwaar... Zeker van deze twee mensen.... Harry en Anja die ons zoveel kunnen vertellen en laten zien, ervaringen enz. enz....

Meer nog als een vader en moeder naar ons overkomen dan als "oud oom en tante"..

Lieverds, heel erg bedankt voor deze geweldige week !!!!!... We hebben erg met jullie gelachen en het heel gezellig gehad... jammer maar we moeten verder, ook al hadden we langer willen en mogen blijven... we komen echt nog wel een keertje bij julllie terug.......Dikke zoenen van ons, we houden van jullie..... Groeten aan allemaal......we houden contact...

Nu op naar het volgende avontuur. We pakken de kaart van Harry en gaan op pad... Op naar het Springwood national parc en Mount Warning.... maak je borst maar nat...