Marco is Jarig..

En dan is het toch eindelijk weer 29 maart. Nee , echt de tijd is gevlogen. Een jaar is zo om en wij zijn toch al weer op de kop af anderhalf jaar onderweg. Het is wat he ?

Maar goed. Vandaag is mijn dag. 's Morgens de stad in om een bakkie te gaan drinken. Erg gezellig hoor met Cockie en Bren.. Ja en Cor heeft dan ook nog eens de bril van mijn schoonmoeder gesloopt dus moesten we stel op sprong nog effe naar een  nieuwe zoeken. Wel zo makkelijk op de brommer.

Maar genoeg stalletjes in de stad met brillen, dus lekker geiten bij de spiegel.

Kijk mij eens...! Een echte Ferrari bril.!

Een heerlijk bakkie aan de boulevard deze keer. Met uitzicht op de zee en het weer zit ook nog eens mee.

Daarna op taarten jacht om de luitjes in Bambulo een stukje te brengen.

En gelijk Cor natuurlijk showen wat deze lui daar allemaal wel  niet gewerkt hadden.

Even een blik werpen op de minigolf. Schiet al aardig op.

Het huis van Martin en Claudine , wel mooi maar nog steeds niet af. Mag wat kosten hoor.

Maar Cor krijgt het allemaal te zien en kan niet wachten om te gaan golfen... Nou, das jammer maar die gaat pas open als Cor allang ! weer weg is...

Een heerlijk diner bij Thalatta, Cor trakteert als kadootje.... BEDANKT COR..!

Op Bambulo drinken we een bakkie of twee en eten we met zijn allen gezellig van de appelkruimeltaart.

Nee, niet zelf gebakken, maar wel erg lekker. Ook nog eens wat kadootjes uit pakken.

Ik ben wel echt jarig. En dat voor de tweede keer vieren in een land ver weg van Nederland..

Tja, vorig jaar zaten we nog in Nieuw Zeeland en nu op de Ffilppijnen. Wie weet waar we het volgend jaar vieren... Ik weet het nog niet.

kadootjes bij Bambulo

Na ons onderonsje bij Aadi en Nena, gaan we door naar Thalatta.

Daar hebben we een heerlijk dinner getrakteerd door Cor. Bloemstuk op tafel, geregeld door Bren met behulp van Vilma..

Een borreltje naderhand van de eigenaar Patrick en zijn vrouw Debbie. Wat kan een mens zich nog meer wensen. Nee, ik heb niets te klagen gehad. Ook nog eens tientallen mailtjes en e-cards... Jullie ook allemaal heel erg bedankt voor de aandacht...

Vandaag 30 maart hebben we twee fantastische duikjes gemaakt..

De zeldzame Mimic Octopus...

Het eerste duikje liggen we met zijn drietjes op een stek waar zich veel koraal bevind.

Mooi om te zien, en ook nog eens aparte vissen. Veel naaktslakjes, een schildpad, murene's (aalsoort) grote doopvond schelp, zeepaardjes... Eigenlijk te veel om op te noemen...

En na een kleine oppervlakte interval (pauze boven water) vervolgen we ons avontuur op een grote zandvlakte onderwater. Met weinig koralen , eigenlijk alleen maar zwart zand. Maar op dat zand verstopt, heel veel zeldzame vissen en aanverwanten. Mooie "Mimic octopus". Een inktvis die zijn naam dankt aan het feit dat hij zich in verschillende gedaantes en kleuren kan veranderen. Ook nog eens een harige "frogfish". Zeer zeldzaam hier en voorheen alleen te zien in bepaalde delen van Indonesie... Tja Reinier, je mist wat hoor !!!

En morgen gaan we gewoon weer verder met duiken...  eerst maar weer eens twee in de morgen en voor morgen avond staat er nog een klein verjaardagskadootje op het program. Een nachtduik met fluoriserende lampen, die het koraal en het onderwater leven nog mooier op laten kleuren. Ook een heel erg nieuwe ervaring , dus we laten ons maar verrassen... 

Onze harige frogfish....

Op naar morgen en weer lekker nat worden...

De eerste duik met Cor !!!!

En natuurlijk is Cor hier niets voor niets naar toe gekomen...

Nee, een paar duikjes maken, naast het ontdekken van de Filippijnen.

Gelukkig dat er op ons terrein waar we wonen de resort manager van het Atlantis en de duikmanager van Atlantis wonen. En na een klein babbeltje kon er best wel een leuke prijs voor ons gemaakt worden..

Dus zo gezegd zo gedaan.

De tijger garnaal

Dus vandaag hebben we ons eerste duikje sinds een maandje of wat weer gemaakt.

Alex was onze gids en de stek heette  "Cars".

Niet dat we veel auto's onderwater gezien hebben, maar wel heel veel apart ander spul.

Het meeste wat we hier op het vulkanische  "zwarte zand" zien is erg klein spul..

"Mug Diving" noemen ze het dan ook. Het zoeken en struinen naar kleine vissoorten, zeepaardjes, naaktslakjes, krabbetjes, garnaaltjes en noem maar op...

En ons eerste object was dan ook een klein zeepaardje.. Nee niet het Pygmee zeepaardje maar een "normaal" baby zeepaardje...En niet een maar wel drie... Geweldig... Laat maar komen...

De Harlekijn Spookfluitvissen...(zwarte)

Op naar de Tijger garnaal. Een aparte garnalen soort. Of deze eetbaar is weet ik niet, maar wel heel erg apart en mooi om te zien. Dus een fotootje maken..

Het aantal spookfluitvissen op deze stek is fenomenaal.

Van de "normale" Robuust spookfluitvis tot aan de Harlekijn spookfluitvis... In het zwart maar ook in het geel.

Voor Cor allemaal voor het eerst in het beeld. Wij hebben deze vissen al veel vaker gezien, maar het is altijd weer een traktatie onderwater. Een snoeppot waar je met je handen vanaf moet blijven en alleen mag kijken.

Erg gaaf, een paarse anemoon met clownvisjes...

En zo hobbelen we toch een dik uur over het zwarte zand.
Alex doet zijn best ons van alles en nog wat onderwater aan te wijzen.
Hij heeft een leitje bij zich waar ie onderwater op kan schrijven om ons duidelijk te maken wat er voor ons ligt. Eigenlijk te veel om op te noemen...

Een mooie  koraalduivel (Lionfish).

De duik is om voordat we er erg in hebben. Jammer hoor...

Eenmaal aan boord van de speedboot, en binnen een paar tellen al weer op het resort.

De spullen worden door de staf tot aan de spoelbak gebracht en wij mogen een douche gaan nemen.

Nee, niet zelf je setje uit elkaar halen. Dat wordt ook door de staf geregeld en gespoeld. wat wil je nog meer.

Wij besluiten voor deze dag maar een duikje te maken, en zijn in de middag de stad in gegaan om geld te wisselen (koers is gunstig) en wat rond te kijken met Cor...

Morgen is een speciale dag en wordt er ook niet gedoken. Maar we beloven dat we woensdag de vroege duik mee gaan en dan zullen er best weer mooie plaatjes op het internet gezet worden...

Cor vond het super en heeft de eerste duik erg ! gewaardeerd. Dus dat gaat nog wat worden....

Lekker nat worden.... Ha!!!

Cor has arrived !!

Ja hoor, daar is ie dan. Na tientallen keren gezegd te hebben ooit de Fillipijnen te zien is hij er dan toch een keertje. Cor Berkhof, ja die gozer van het duiken uit Harderwijk is bij ons in Bacong - Buntis...
Hij is hier voor twee weekjes om ons te zien, te duiken en wat van het mooie land te zien....


Bren met Tatay achter het hek...
Omdat het allemaal niet op de brommer zou kunnen, hadden we besloten om Tatay te vragen ons op te halen en dan naar het vliegveld te rijden om onze Cor op te halen...
Geen probleem.. En voor een Fillipijnse was hij erg op tijd... Kwart voor twee stond ie al voor de deur.
Crossen door de stad en om kwart over twee al op de luchthaven.
Veel te vrroeg natuurlijk... Geeft niets hoor.. een bakkie met zijn drietjes en tegen drieen stonden we al weer bij het hek te wachten totdat het gevaarte zou gaan landen...

Eenmaal geland was het toestel zo leeg en stond onze Cor op zijn  gigantische (voor twee weken) koffer te wachten...

Stralende Cor en nog geen steek veranderd...
Als hij dan met zijn koffertje naar buiten komt en natuurlijk lachen. Geen steek verandert.
Tja misschien een paar haren minder, maar niet minder grappig...
Geweldig... Praten, praten, praten.... God wat kan die gozer lullen.... Nog steeds...
Op de terugweg naar ons huis nog even langs de "winkel" van Tatay  en zijn vrouw om een kratje bier te halen....Want tja, Cor is er en die lust wel een biertje... En wij natuurlijk ook. 

Bij de winkel van Tatay en Lola....
Eenmaal een kratje bier en wat flessen cola en we gaan op naar ons stekkie...
Cor zijn  spullen in zijn eigen kamer, met een bed wat nog niet gebruikt is..
Een heerlijk diner gemaakt door Bren, en maar praten...
Voor we het weten is het half elf.. Niemand op de skype, dus we besluiten om maar te gaan knorren...
Zeker Cor omdat hij een hele nacht heeft overgeslagen. Niet geslapen in het vliegtuig, dus hij kan wel effe plat.
Nu zondag zijn wij weer om zeven uur op....en Cor, die kwam er om half tien uit...Dat had hij wel effe nodig.
Zijn vakantie begint.....!!!

Dumaguete....

Dumaguete..
Dat is de stad waar we al zo vaak geweest zijn. Te meer omdat het de dichtsbij zijnde stad is in de omgeving. Het is ook de hoofdstad van deze provincie. De provincie Negros Oriental.
Negros bestaat uit twee provincies.... Occidental bovenin en Oriental onderin.
De laatste is het deel van het eiland waar wij zo'n beetje leven.
De stad Dumagauete word ook wel "The city of gentle people" genoemd. De stad van de aardige mensen.
Dat klopt ook wel. Op straat word je zeker als "buitenlander" aangesproken, en gedag gezegd. En als je de weg niet weet is er altijd wel iemand die je de verke.....goede weg op stuurt. Ons kent ons. Wat dat aangaat lijkt het af en toe wel een dorp. Maar met zo'n 117.000 inwoners is het toch echt een stad.
Te meer omdat de zee haven hier in de stad ook de grootste van het eiland is...
De poort naar het eiland Cebu, Siqior en Mindanao. Een eigen luchthaven (ook al is het een kleintje) en drie ziekenhuizen, waarvan ik er eentje van  binnen  gezien heb.



Een straat vol met "Tricycles"...
Dumaguete is ook de stad met "de meeste" tricycles. Zo'n 30.000 geregistreede !!! Op een hele warme dag kan het uitlaat gas gehalte dan ook wel een beetje te veel zijn. Maar tja, het is HET vervoersmiddel in de stad en omgeving. Voor 8 pesos per persoon word je van de ene naar de andere kant van de stad gereden.... En als je hier rond loopt word je om de haverklap geroepen door een bestuurder van zo'n driewieler om mee te rijden. Zeker toeristen, want ook hier kunnen die opgelicht worden. Afdingen is ook een gebruik. Bij de driewielers, maar ook bij de groente en fruitstalletjes. Als je de prijs weet is het geen probleem. En nu, zoals wij iedere week bij het zelfde stalletje fruit halen hoef je niet meer af te dingen. Dan weten ze heus wel wat voor vlees ze in de kuip hebben. Zeker met Bren, want dat is een taaie....

De boulevard langs de zee, missen wel het terasje aan het water hier !.
Dumaguete is ook een studenten stad. Met zeven hogescholen en universiteiten een grote aantrekker voor studenten. Met de Silliman Universiteit als de bekendste. Ja die universiteit waar wij laatst naar het "museum" zijn geweest. Dit is de eerste Fillipijnse universiteit buiten Manilla. Er lopen hierin totaal zo'n 32.000 studenten rond. Dus voor Fillipijnse begrippen een drukke bedoening.

Ook hebben we al gesproken over de verschillen hier in de stad en omgeving.
Zoals het Robinsons winkelcentrum. Dat daar de wat rijkere inwoner komt om wat te kopen, met daarnaast de toeristen. Maar een "gewone" arbeider zal je daar och echt niet zien. Misschien wel om af te koelen op een warme zondag, maar niet om te kopen. Terwijl deze regio van de Fillipijnen over het algemeen minder armoede kent. Meerdere mensen die in de middenklasse zitten, en natuurlijk de rijkere tussen ons.
Maar als je, je dan bedenkt dat wanneer we bij de kapper zitten en geknipt en geschoren worden, het knippen de prijs van een pak melk is..?. Voor 100 pesos word je geknipt, gewassen en gefohnt.
Terwijl dat pak melk 70 pesos kost. Een brood is 55 pesos, en een Granny Smith  appel 30 pesos is.
Dan is de verhouding er toch wel een beetje uit, nietwaar?. In Holland ga je voor de prijs van twee broden niet naar een kapper. Ook niet voor anderhalf pak melk.

Geknipt door m'n lekkere vriend Jojo (ja het zijn daar allemaal homo's, die kappers.)

Maar goed. we hebben het naar ons zin in Dumaguete. Zeker omdat we hier een lekkere koffie kunnen scoren en ook nog eens naar de bioscoop kunnen. Voor de prijs van een knipbeurt, Ha...

Na ons bezoekje aan de stad zijn we ook nog even bij het Thalatta  resort op bezoek geweest voor een kleine lunch.
Daar sprak de eigenaar ons aan en vertelde dat ie een nieuwe (2 de hands) boot heeft aangekocht.
Helemaal vanaf het eiland Malapasque. Dit eiland ligt net boven Cebu, wat weer bereikbaar is vanuit de haven van Dumaguete. De boot was in de verkoop en de eigenaar van Thalatta had er wel oren naar. De boot wordt opgeknapt en aangepast en gaat dienst doen voor trips van het resort naar Apo eiland en Tambobo baai. Ook nog eens als verhuur aan duikscholen langs de kust die zonder een boot opereren.
Goeie handel. Mooie boot trouwens met een hele krachtige motor....

Als deze klaar is willen we wel eens mee een ritje maken...

En nou?  Gauw de 2 de slaapkamer opruimen en schoonmaken.... Want, morgen komt Cor ons verblijden...
Voor twee weekjes is hij onze gast hier...Dat gaat lachen worden....
Wij zijn er klaar voor....

En zo rommelen we maar door....!

De dagen rommelen we wel door hoor. Af en toe is het een beetje somber omdat je niet weet wat je moet doen.
We hebben alles al zo'n beetje gedaan omdat we hier toch al een jaar of vijf rondlopen. Voor vakanties, maar dan hebben we de toeristische attrakties al wel gezien....
Behalve de Silliman Universiteit en haar museum...
Erg leuk, maar na twee uurtjes heb je het wel allemaal wel gezien. Beetje de history van Dumaguete en de Filippijnen. Wat gevonden objecten en kleding die op allerlei eilanden gedragen word.
Grappig en wel leerzaam om te zien hoe het allemaal met de dictatuur e.d. in dit land gesteld is. Nu op dit moment leven de mensen van dag tot dag en maken ze zich ook niet druk om morgen. Men word nog wel dom gehouden, maar minder onderdrukt als dat ze jaren hiervoor waren.

En dat zien we ook wel in het straatje bij ons voor de deur...
Huizen van hout en sommige van steen. Als men maar een dak boven het hoofd heeft is het wel voldoende.
Een beetje hek om het grondgebied heen gebouwd, en dat is het.


Bren deelt lollies uit...
Als je dan lollies uitdeeld aan de kinderen uit de buurt staan er binnen een paar seconden tien kleintjes, maar ook volwassenen om je heen. Naast de Karaoke bar, waar op zondag de hele buurt bij elkaar komt.
Barbeque aan en een fles Tanduan rum......dat is alles wat er nodig is om een gezellige dag te hebben.
En zo zitten ze ook de hele dag bij elkaar....een beetje naar het valse gezang van de buurman luisteren.
Ook leuk....toch?

fototje van de "buurt"kindertjes.....
En als we dan via dit straatje naar de hoofdweg rijden....een meter of 100-150, komen we de dames van de vissers tegen.
Langs de "National Highway" staan er een tiental kraampjes waar iedere dag de vrouwen van de vissers de verse waar aan de man proberen te brengen....
En iedere keer als we er langsrijden zwaaien de dames en juichen als ze twee van die blanke lui op de brommer zien. Dus deze maal effe gestopt om toch maar eens een fototje te maken.
Mooie vis, inkvissen en noem  maar op. Het water loopt je in de mond.
Dus we eten dan ook zeker drie keer in de week vis. En als het dan helemaal niet zou gaan lukken om hier onze droombaan te vinden en terug moeten naar Nederland zullen we dit wel het meeste missen...
Ja ik hoor jullie al zeggen; Hier in Nederland verkopen ze ook vis hoor...
Ja, maar gaan jullie maar eens een stukkie tonijn bij de visboer halen....
350 pesos per kilo, das zo'n kleine 6 euries....
Niet gek he? Heerlijk Tangigi, of een hele baars....tja echt wennen..
Maar goed, we zijn nog in de race.. We hebben afgelopen week een goed gesprek met onze grote vriend gehad en weten nu wat het hele gebeuren moet gaan kosten.
Dat houden we nog even geheim, te meer omdat we zelf in een nogal grote shock zijn over de vraagprijs.
Dus zijn we met de prijsopgave bij wat mensen langs gegaan om te vragen wat reeel is en wat niet en wachten nog op wat antwoorden. Maar eerlijk gezegd is de moed er bij ons een beetje bij in de schoenen (of slippers) gezonken en zijn we ons steeds verder aan het voorbereiden om dan toch maar weer naar het koude Nederland terug te gaan. Een beetje....want het grootste deel van ons wil toch wel heel graag hier blijven en ons ding gaan doen... dus we wachten maar even de specialisten af voordat we er voorgoed de stekker uit trekken...

De antenne voor het internet word geplaatst.
Gelukkig hadden we deze week wel een pluspuntje...
We hebben eindelijk internet in ons huis en kunnen nu over de gehele dag internetten en skypen.
Het scheelt in ieder geval een hoop koffie bij Bo's... Die zullen eerdaags wel falliet gaan omdat wij er "minder" komen dan normaal. Tja, we hoeven nu niet meer de stad in om te internetten...
Naast ons huis staat een antenne van zo'n 25 a 30 meter hoog. Een hele hoop spankabels alle kanten op, met een box bovenin alof de KPN voor een hele woonwijk telefoon moet verzorgen...
Maar goed. De heren van IT OEST..... is dat een Hollandse naam? Dacht het wel, maar onze Fillipijnse vrienden van de installatie kennen niemand uit Nederland...
Ze hadden in ieder geval geen hoogtevrees om het gevaarte in elkaar te zetten en daarna ook nog eens helemaal in de top te klimmen om te boel aan te sluiten....
En toen het eenmaal allemaal in elkaar stond duurde het nog eens drie dagen voordat het uiteindelijk goed functioneerde. Maar goed... Het werkt toch, dus niet zeuren....

De vissen van de dames langs de highway...
En dan werken we nu maar door op het internet met het zoeken naar een eventuele Nederlandse baan. Dan zijn we in ieder geval voorbereid wanneer we wel terug zouden gaan naar NL. En doen nog meer skypen dan normaal, maar het is ook makkelijk  om maar effe je computer aan te zetten om te kijken wie er online is. Dat konden we "vroeger" in Nederland ook altijd en het is wel een zegen dat het hier nu ook kan.
En natuurlijk het nieuws... Zeker nu met die aardbeving in Japan en een dreiging van een Tsunami, ook naar de Filippijnen. Echter hebben wij er hier weinig van gemerkt.
We zijn op de bewuste avond wel effe naar de zee gelopen om te kijken wat voor effect het zou hebben hier op onze kust.
Het was laag water en best wel rustig weer. Vrij heldere hemel en wel golven op de zee.
Grote witte koppen die al ver op het water te zien waren en golven die heel lang uitrolden... langer dan normaal. Maar er niet gevaarlijk uit zagen...
Dus dat het invloed gehad heeft zal best wel, maar zonder gevolgen...Gelukkig, want daar in Japan zijn ze er voorlopig nog niet klaar mee. Wat een verschrikkelijke beelden op de televisie. Zo zie je maar dat je nergens veilig bent voor  natuurgeweld.
Voor ons is het aftellen totdat Cockie naar ons komt. Nog dertien dagen en dan zijn we met zijn drietjes.....
Ha.....!!! Zal wat gaan worden....!