Schildpadden reservaat "Mon Repos"

We vervolgen onze weg richting Bundaberg.
Eenmaal daar aangekomen vragen we gelijk naar het zeeschildpadden project wat in de nabij gelegen plaats Bagara wordt gehouden. Bij het informatie center moet je je inschrijven om dan een avond bij het schildpadden project te gaan kijken. Wij een avond besproken en daarbij ook besloten een camping te nemen naast het project terrein. Lekker dichtbij en avonds lopend naar het project.
Overdag is het informatie centrum van "Mon Repes" (wat mijn rustplaats betekent) gesloten. Eigenlijk een dooie boel, maar avonds is het een grote plek vol activiteit. Overdaags mag je het strand daar ook gewoon betreden maar in de maanden november tot en met maart is het strand 's dieavonds gesloten vanwege het project.
De avond begint om 19.00 uur en je krijgt gelijk allerlei informatie op je af over de plek en alles eromheen. Hoe lang het staat, het ontstaan en de informatie over de schildpadden natuurlijk.



Onze eerste schildpad in de derde nacht, eindelijk........ ze gaat graven..


Je leert er dat er wel 7 soorten zeeschildpadden over de wereld leven en wel 4 soorten op Australische bodem voorkomen waarvan er 3 op Mon Repos komen om te nesten. Al vanaf begin 70 jaren wordt er hier onderzoek gedaan naar de zeeschildpadden. In het begin oppervlakkig maar niet snel daarna heel intensief. Het "taggen" (een label aanbrengen aan linker en rechter voor vin) eigenlijk pas vanaf de 90 jaren. De lengte van het schild en verwondingen werden al langer bijgehouden.

De meest voorkomende is de Loggerhead. De naam zegt het eigenlijk al; log groot hoofd. Deze zeeschildpadsoort heeft het grootste hoofd van alle zeeschildpad soorten. Deze soort is carnivoor en voed zich vooral met krab, kreeft, inktvis e.d. Als deze schildpad het strand op komt gebruikt ze haar vinnen om en om. Je krijgt een spoor met ongelijkmatige markeringen van de vinnen.

Een tweede soort die daar kan nesten is de Green Turtle. De groene schildpad kan ook wel groot worden maar heeft een kleiner hoofd. De flippers van deze schildpad zijn groen en vandaar zijn naam.Deze soort is verder herbivoor die vooral gras als voedsel eet. En wanneer ze het strand op komen krijg je door het gelijktijdig gebruik van de vinnen een spoor met gelijkmatige markeringen.

De derde soort die hier kan nesten is de Flatback turtle. Dat is de "echte Australische" schildpad. Wat betekent dat deze schildpad soort alleen op Australische bodem nesten legt. Wat deze soort eet is men nog niet achter. Net als de green turtle krijg je gelijkmatige markeringen van de vinnen op het strand. de eieren van de flatback zijn wel weer groter dan de andere schildpad soorten.

Andere schildpad soorten zijn; Hawksbill (vogelachtige snavel, eet voornamelijk spons soorten),
Olive Ridleys (olijf kleurig schild), Kemp Ridleys (heeft als enige de naam van zijn ontdekker gekregen), Leatherbacks (lijkt alsof hun huid van leer is en deze soort zwemt over de gehele wereld).

Zodra de eieren vallen is ze in trance. de Rangers kunnen nu de schildpad controleren op hun nummer en op eventuele verwondingen.

Na deze informatie video gaan we het strand op. Daar zijn de schildpadwachters al druk met het patrouilleren van het strand. Iedere beweging wordt daar nauwlettend in de gaten gehouden.

We mogen als groep meelopen om te kijken of er deze avond schildpadden aan wal komen.

Het is echter nog vroeg in het seizoen en zo tegen 24.00 uur avonds moeten we het strand verlaten. De " Turtle watchers" en Rangers gaan wel door maar wij moeten naar huis en mogen niet verder mee zoeken. Jammer hoor. We zijn dan ook wel een beetje teleurgesteld dat we niets gezien hebben . Niet om het geld hoor, maar je hoopt toch wel wat te zien.

Controle van het schild en het meten ervan... ze hebben haar vroeger al getagt dus het is een bekende.....

De volgende ochtend op naar de informatie balie en gelijk geboekt voor de volgende twee avonden. We hadden ons al heilig voorgenomen dat we hier pas weer weggingen wanner we er een gezien hadden.. Onder water zijn we ze vaak genoeg tegen gekomen maar wat ze bovenwater doen hebben we nog nooit gezien.

Verdere info over de zeeschildpad. Pas als ze 30 jaar oud zijn, zijn ze geslachtsrijp. De vrouwtjes paren met verschillende mannetjes en bewaren deze sperma, om later de eitjes mee te bevruchten.

Ze leggen ongeveer 120 tot 150 eieren per keer en na een week of twee is er een opnieuw een leg. En dat gemiddeld 4 keer in een seizoen. Maar dat betekent niet dat ze dat ieder jaar doet. Er kan wel weer een pauze van 1 a 2 jaar tussen zitten.

De volgende ochtend gaan we naar het spoor van onze schildpad van afgelopen nacht kijken. zonsopkomst om 5 uur in de morgen....

De tweede avond op het strand loopt weer uit op een teleurstelling. Tjemig de pemig. hebben wij weer. twee dagen geleden zagen ze het wel. nu al twee nachten geen ene moer. Ja , morgens toen wij vroeg (half zes) op het strand liepen, zagen we wel sporen. Maar dat moet heel vroeg in de ochtend gebeurt zijn. Dus de rangers hebben dit ook nog niet gezien. Deze mensen gaan vanaf eind november de hele nacht patrouilleren, Tot die tijd tot 2 uur nachts. Dus dit is na 2 uur gebeurt.

Op naar onze derde avond/nacht. Nog niet weer de introductie video gezien of we horen dat er beweging op het strand is. wij er naar toe. En ja hoor. Onze eerste schildpad die eieren gaat leggen op het strand.

Eerst maakt ze een vlak vrij van gras en andere lage begroeiing. Dan gaat ze graven.

Een diep gat, niet al te breedt. Daaronder een wel wat dieper gat (de eierkamer) waar de eieren in komen. het gat wordt al met al 60 cm diep. Alleen dat al te aanschouwen geeft je kippenvel.

Dat zo'n beest met haar achtervinnen een gat graaft. Eigenlijk net zo als wij met onze handen als kommetjes gevormd gaan graven. Geweldig......

dan "poept" ze met haar cloaca de eieren een voor een in het gat. ANu is ze ook in trans en we mogen er helemaal omheenlopen en een foto nemen. Ze traand uit haar ogen..... niet van verdriet maar omdat schildpadden zout water drinken en daarbij via hun ogen het zout uitscheiden via het tranen van de ogen. Boven water wordt dit natuurlijk zichtbaar.

Al met al is ze een uur aan het graven en eieren leggen. We mogen een ei vasthouden en voelen hoe "flexibel" en glibberig het ei is.

Ze is klaar en gaat het gat weer dichtgooien. Met haar vinnen schuift ze zand over het gat en ze zijn weg. nu maar 6 tot 8 weken wachten totdat ze uitkomen. Afhankelijk van de temperatuur in het nest bepaalt het geslacht van de schildpad. Hier is het zand wat donkerder en wordt warmer dan 28.6 graden wat automatisch voor zorgt dat er alleen maar vrouwtjes uit komen.

Een eiland iets verderop heeft wit zand, wat in de regel niet warmer wordt waar dus alleen maar mannetjes geboren worden.

En van iedere 1000 nakomelingen wordt er al met al maar 1 echt volwassen...!

Onze schildpad is klaar en gaat de moeizame tocht terug naar het water. Ze draaide zich om en gaat in een streep terug naar de zee. Geweldige gebeurtenis...... een " gelukmoment" en een "once in a lifetime experience".

Het spoor bij ochtend licht.... Nog steeds kippenvel van de nacht ervoor....

.

De volgende ochtend weer vroeg op om "onze" schildpadsporen te gaan bekijken op het strand.... Het was een Loggerhead......ongelijkmatige markeringen bevestigen dat....

We zijn heel blij getuige geweest te zijn van dit mooie fenomeen.

Het park met zijn Rangers doet goed onderzoek naar de schildpad en bedreiging daarvan.

En hebben in de loop der jaren al veel bereikt om het niveau van het aantal schildpadden weer op te hogen. Veel onderzoek en overleg met o.a. vissers heeft het ertoe geleid dat er een manier is gevonden een vissersnet van een soort van nooduitgang te voorzien om een schildpad niet als bijvangst meer te hebben. Er worden dus hele goeie dingen gedaan en we hebben dan ook van het geld dat we hebben ingezameld een bedrag van 500 euro aan het onderzoekcentrum geschonken. Dit uit naam van alle onze klanten van 't Juffertje !!!!!(daar het haaien project niet door ging is dit een van onze eerste donaties geworden). Natuurlijk een druppel op de gloeiende plaat maar ze waren er daar wel heel erg blij mee. Het gaat zeker gebruikt worden voor het behoud van de zeeschildpad..... en dat moet want anders zien wij ze ook niet meer onderwater natuurlijk.....

Het is moeilijk om afscheid te nemen en weer verder te gaan...... Deze plek is magisch....en trekt ons allebei heel erg veel. We willen hier eigenlijk wel in januari terug, om te gaan kijken om de nakomelingen te bewonderen....... We zien wel.... We doen het nu met de herinnering aan die ene mooi nacht.....

In een woord Geweldig!!!!

Op naar ons volgende avontuur.